به گزارش خبرگزاری برنا از مشهد، در بحبوحه اخبار کرونایی این روزهای بهاری، بالاخره یک خبر متفاوت از قلب شهر مشهد، حال و هوای اخبار را هم بهاری و با طراوت کرد. خبرِ آغاز اولین دوره رقابتهای دختران قهرمان دومیدانی‌کار کشور در آوردگاه ورزشگاه امام رضا(ع). رویدادی که از همان روز نخست، با ثبت دو رکورد ملی، کام ورزشکاران و ورزش‌دوستان را شیرین کرد.
رقابتی دیدنی در همین نزدیکی
احتمال قریب به یقین، همه ما ویدئوهایی از مسابقات پر هیجان و پر طرفدار دوومیدانی جهانی دیده باشیم ولی شنیدن کی بود مانند دیدن. به‌خصوص وقتی به فاصله نزدیکی از قهرمانان ملی این رشته در میدانی متفاوت چون ورزشگاه 24 هزار نفری امام رضا(ع) بیننده مسابقات باشیم.
شاید ماه‌ها هماهنگی و برنامه‌ریزی در سطح ملی و بین‌المللی برای برپایی چنین رویدادی ویژه بانوان کشور به میزبانی مؤسسه تربیت بدنی آستان قدس رضوی در شهر مشهد انجام شده باشد. مربیان همراه شاگردان‌شان از اقصی نقاط ایران به میدان رقابت پا گذاشته‌اند. دخترانی که تیزپا ترین و سریع‌ترین ورزشکاران کشور هستند و مایه مباهات ملی.
تیم‌های ورزشی با نظم و انضباط خاصی وارد ورزشگاه می‌شوند، همگی بعد از پشت سر گذاشتن تست کرونا توسط تیم تخصصی درمانی مستقر در مجموعه، برای حضوری موفق و پر شور گرم می‌کنند. پیش از بردن یک عنوان و مدال، سلامت یک‌یک ورزشکاران اولویت مسئولان برگزاری مسابقات است؛ به همین دلیل از کنترل سلامت جسمانی تک‌تک ورزشکاران و عوامل اجرایی گرفته تا تجهیز همه مجموعه با وسایل بهداشتی مثل شوینده‌ها و مواد ضدعفونی و افرادی برای کنترل فاصله‌های اجتماعی به دقت انجام می‌شود.
به تناسب هر ماده ورزشی، به ترتیب لوازم مسابقه توسط کادر عملیاتی و پشتیبانی مسابقات آماده می‌شود. پس از چند دقیقه تمرین، کم‌کم پیست تارتان و رقبای این میدان شکل جدی به خود می‌گیرد. پشت خط استارت نفس‌ها در سینه حبس شده و به‌یکباره همه هیاهوی استادیوم می‌خوابد تا تمرکز کنند. چشمان دوندگان به خط پایان دوخته شده. معلوم نیست در این دقایق حساس و سرنوشت‌ساز در ذهن هر کدام‌شان چه می‌گذرد.
شاید به لحظه بردن و یا باختن فکر می‌کنند، شاید خاطرات تمرین‌های طاقت فرسا و ماه‌ها دوری از خانه و خانواده را در این یکسال سخت اخیر در ذهن مرور می‌کنند و شاید هم روز بازگشت قهرمانانه خود به شهرشان را تصور می‌کنند. ولی هر چه که هست، از تشویق‌های هم‌تیمی‌ها و فریادهای مربیانشان به خوبی پیداست که فقط رنگ طلایی مدال مزد زحمات تلاش‌های آنهاست.
چراغ اول را خراسان رضوی روشن کرد
بالاخره با صدای زنگ، اولین رقابت در ماده دو مانع آغاز می‌شود. موجی از هیاهو ورزشگاه را از جا می‌کند. هر کسی اسمی را صدا می‌زند: «فاطمه بدو، تو می‌تونی، داری می‌بری و...». معلوم نیست در این همهمه و اضطراب غیر قابل توصیفِ دویدن برای رسیدن، دوندگان قرار است چطور صوت تشویق‌های هم‌تیمی‌هایشان را بشنوند، اما به نظر می‌رسد بیشتر از این اصوات، حس همدلی برای موفقیت را دریافت می‌کنند. شاید در کسری از هیجان و فکر و تصورات غرق نشده‌ایم که رقابت به آخر می‌رسد و پشت موانع به زمین افتاده مسابقه، فقط یک نام به بلندی اعلام می‌شود: «خانم فائزه عاشور پور، دونده خراسان رضوی اول شد» و انگار اسامی دیگر، با خوابیدن موج تشویق‌ها و تبریک‌ها محو می‌شوند.
عاشور پور مثل سایر رقبایش، پشت خط سفید پایان، دراز به دراز روی زمین می‌افتد تا نفس تازه کند. چند دقیقه می‌گذرد تا زمان هر دونده اعلام شود و وقتی معلوم می‌شود رکوردی هم جابه‌جا شده، شور و شوق تازه‌ای ورزشکار و تیم خراسان رضوی و همه فضای ورزشگاه را در بر می‌گیرد چون اتفاق مبارکی برای اولین رقابت با موفقیت تیم خراسانی است.
همین که سرپا می‌شود با او هم‌کلام می‌شویم درباره نحوه برپایی مسابقات می‌گوید: به عنوان یک ورزشکار حرفه‌ای، وقتی در پیست ورزشگاه امام رضا(ع) حاضر شدم، احساس کردم در یک پیست استاندارد خارجی مسابقه می‌دهم. واقعاً امکانات استادیوم، رعایت قواعد بهداشتی در حین مسابقات و کیفیت رسیدگی به مسابقه‌دهندگان به‌نسبت مسابقات مشابهی که در دیگر نقاط کشور شرکت کرده بودم، چشمگیر بود.
میدانی تعریفی
رقبا یک‌به‌یک در رشته خود به میدان می‌آیند و با یک خط سفید همه رویاها آغاز و با خط سفید دیگری در پایان مسیری کوتاه و گاه تا چندهزار متر طولانی، رویاها رنگ موفقیت می‌گیرند و شاید هم نه. بعد از شکست و زمین خوردن، دوباره و شاید دوباره بلند شوند و در میادین دیگری بخت و توان خود را بیازمایند.
مریم محبی یکی دیگر از دختران سریع و موفق مسابقات پیست ورزشگاه امام رضا(ع) است. 21 ساله دارد و اهل منطقه آزاد کیش. با ثبت زمان 56 ثانیه و 23 صدم ثانیه برنده ماده دوی 400 متر شده و از ذوق و شوق، لبخند از روی لبانش محو نمی‌شود. او هم مثل همه دختران دونده، قامتی کشیده و ورزشکاری دارد که نشان از تلاش سخت و شبانه‌روزی او برای کسب این سکوی قهرمانی است. محبی نظرش را درباره این رقابت‌ها می‌گوید: مسابقات سر وقت، در کمال آرامش و با وجود همه امکانات لازم برای راحتی خیال ورزشکاران و دیگر اعضای تیم‌ها برگزار می‌شود. از نظر بهداشتی هم کسانی که تست‌شان مثبت می‌شد، از هر گونه ارتباط و ادامه حضور در مسابقات دور می‌شدند.
او درباره برگزاری مسابقات در استادیوم امام رضا(ع) هم می‌گوید: تعریف این پیست و ورزشگاه را زیاد شنیده بودیم، وقتی شنیدیدم قرار است مسابقات اینجا برگزار شود خیلی خوشحال شدیم. چون همه بچه‌ها از اینکه برای اولین بار می‌خواستند در این میدان مسابقه دهند، هیجان زده بودند. با دیدن پیست و حضور در میدان رقابت دیدیم، به‌درستی مجموعه‌ای دیدنی و تعریفی است.
بهانه‌ای برای تقویت روحیه
حمیده اسماعیل نژاد دونده دوی 100 متر از گرگان، با ثبت زمان 11 ثانیه و 80 صدم ثانیه، توانست نام خودش را در کنار عناوین ماندگار این رشته ورزشی ثبت کند. با این وجود، مثل همه دوندگان حسی بین شادی و غصه دارد. از اول شدنش خوشحال است و برای یکی، دو ثانیه بیشتر شدن زمانش هنوز حسرت می‌خورد. میدان و مسابقه هم کم ندیده. یکی از عناوین درخشان کارنامه ورزشی اسماعیل زاده، موفقیت در مسابقات جهانی قزاقستان با کسب سه مدال به رنگ‌های برنزی و نقره‌ای بوده.
این دونده موفق دوومیدانی کشور به شکل برپایی مسابقات هم اشاره‌ای کرد و گفت: همیشه در پیست آفتاب تهران تمرین و رقابت می‌کردیم ولی حضور در این استادیوم و پیست حرفه‌ای آن برای هم من و هم دوستانم موجب تغییر و تقویت روحیه شد. امیدوارم با توجه بیشتر مسئولان به ورزش بانوان از مسیر برگزاری چنین رقابت‌هایی در پیست مجهز ورزشگاه امام رضا(ع)، زمینه رشد و پیشرفت ورزش بانوان بیشتر از پیش مهیا شود.
