به گزارش ایرنا، یازدهمین دوره جشنواره فیلم عربی «مالمو» از ۶ تا ۱۱ آوریل (۱۷ تا ۲۲ فروردین ) در شهر مالمو سوئد برگزار شد. در این جشنواره ۴۰ فیلم (۱۵ فیلم بلند و ۲۵ فیلم کوتاه) شرکت کردند.
در بخش مسابقه «فیلم کوتاه» فلیم «هدیه» توجه علاقه مندان به سینمای عرب را به خود جلب کرد. این فیلم از فلسطین اشغالی به بخش نهایی این جشنواره راه یافت و توانست جایزه بهترین فیلم را به خود اختصاص دهد.
«هدیه»، به کارگردانی «فرح النابلسی» از فلسطین در ۲۴ دقیقه ساخته شده است و در آن بازیگرانی از جمله «صالح البکری» ، «مریم کامل پاشا» و «مریم کنج» نقش آفرینی کردهاند. هدیه یکی از پنج فیلمی است که در فهرست دریافت جایزه اسکار در بخش بهترین فیلم کوتاه داستانی قرار دارد.
این فیلم توسط «هند شوفانی» فیلمبردار فلسطینی و در فلسطین فیلمبرداری شده است و قبلاً جوایز زیادی را از آن خود کرده است.
کل وقایع این فلیم در یک روز اتفاق میافتد، همان روزی که «یوسف» ساکن کرانه باختری تصمیم میگیرد برای همسرش یک یخچال به عنوان هدیه بخرد اما مجبور است برای رساندن این هدیه از یک ایست بازرسی متعلق به رژیم اسرائیل در نزدیکی شهر بیت لحم عبور کند و با مشکلات زیادی مواجه میشود.
این فیلم به طور کامل درد و رنج فلسطینیان را به تصویر میکشد از جمله برای رسیدن به بهترین عزیزان خود در سرزمینهایی که زادگاهشان است باید از موانعی که نیروهای رژیم صهیونیستی بر سر آنها قرار میدهند عبور کنند و موفقیت یا عدم موفقیت برای عبور از این موانع منوط به خلق و خوی مامور رژیم صهیونیستی و تمایل وی به همکاری یا عدم همکاری با فلسطینیها است.
این فیلم، شبیه فیلم «در فاصله ۲۰۰ متر» است که امسال در جشنواره فیلم عربی مالمو شرکت کرد و تا حدود زیادی با ایده اصلی فیلم هدیه که مربوط به دشواری تردد فلسطینیها در فلسطین است، شباهت دارد.
«۲۰۰ متر» بصورت بیسابقه به مساله فلسطین پرداخته است. مصطفی شخصیت اصلی فیلم، ساکن شهری در نزدیکی طولکرم است. همسر و فرزندان مصطفی در یک قدمی محل سکونت او که در کنترل رژیم اسرائیل است زندگی میکنند و یک دیوار بخش غربی و شرقی شهر را از هم جدا کرده است.
فاصله بین مصطفی و خانوادهاش تنها ۲۰۰ متر است. مصطفی هر شب با همسر و بچه هایش تلفنی صحبت میکند تا گرمای خانواده را حس کند و دست آخر طرفین چراغی را به نشان «شب بخیر» روشن و خاموش میکنند.
پسر کوچک مصطفی تصادف میکند. خبر به گوش مصطفی میرسد اما او به دلیل جدایی که اشغالگران بین آنها به وجود آوردهاند نمیتواند به فرزندش کمک کند، به همین دلیل به دنبال راهی برای ورود به بخش اشغالی بدون داشتن مجوز قانونی است.
«غزه مون آمور» یکی دیگر از فیلمهای فلسطینی است که در این جشنواره حضور داشت و روایتگر زندگی یک ماهیگیر فلسطینی به نام « علی عیسی» است که تنها زندگی میکند.
این فیلم از زاویهای دیگر به مشکلات فلسطینیها اشاره دارد و اینکه فلسطینیها گاهی از خودیها نیز مورد شماتت قرار می گیرند و این افراد و گروهها همان برخوردی را با ساکنان فلسطین میکنند که سربازان اسرائیلی انجام میدهند. داستان از این قرار است که روزی یک مجسمه برنز به تور صیادی «علی عیسی» می افتد و آن را در خودرو پنهان میکند. ماموران پلیس فلسطینی در یورش به خانهاش مجسمه را پیدا میکنند. او را مورد بازجویی قرار میدهند و مشکلاتی را برایش به وجود میآورند.
این فیلم از گفتمان سیاسی فاصله گرفته و بازجو در جریان پرونده یک تندیس بینام و نشان را با نگاه طنز آلود در چند سکانس به تصویر کشیده است. رفتار بازجو به گونهای است که انگار به زور در صدد اثبات اتهام علیه یک مرد بیگناه است و انگار که علی عیسی یک تندیس گرانقیمت را پنهان کرده یا اینکه یک راز خطرناک ورای این مجسمه است.
عیسی یک مرد تنها است و این تنهایی حکایت انزوای جامعهای است که از مسیرهای نوید بخش خارج و وارد تونل تاریک و تلاش برای زنده ماندن شده است.
فیلم فلسطینی «غزه مون آمور» (غزه عشق من) و فیلم اردنی «۲۰۰ متر» به اسکار راه یافتند اما به عنوان فیلمهای نامزد برای بهترین فیلم خارجی معرفی نشدند.
فیلم دیگری که در جشنواره مالمو توانست جایزه دریافت کند (الخمار الاسود) ساخته کشور قطر بود. این فلیم در بخش فیلم داستانی کوتاه در فضای مجازی برای تماشا در دسترس علاقه مندان به سینمای عرب قرار گرفت.
این فیلم گرچه توسط قطریها ساخته شد اما موضوع آن درباره وقایع عراق در زمان حمله داعش است. داستان این فیلم حول ظلم و ستمی است که داعش در مناطق تحت کنترل و نظارت داعش بر مردم تحمیل میکند. موضوعی که کارگردان بر آن متمرکز شده بی عدالتی در حق زنان اعم از اینکه در آن مناطق زندگی میکنند یا برای ازدواج ربوده شدهاند، است.
در این فیلم یک زن عراقی ساکن موصل دهها زن جوان را مجبور به ازدواج با یکی از اعضای داعش کرد، اما قصد دارد در جستجوی خانواده، از خانهاش فرار کند و در نیمه شب با کمک یک راننده تاکسی به نام احمد موفق به این کار میشود.
این زن عراقی پس از فرار و این ماجراجویی با خطراتی همراه میشود ، زیرا در این سفر فرساینده با موانع بسیاری مواجه میشود اما در نهایت به دهها زن که از دست داعشیها فرار کرده و زنده ماندهاند، میپیوندد.
از دیگر فیلمهای یازدهمین جشنواره فیلم عربی مالمو «الرجل الذی باع ظهره» بود و این فیلم که به کارگردانی یک زن تونسی به نام «کوثر بن هنیة» ساخته شده است پیش از این در جشنواره ایتالیا نیز مقام کسب کرده بود.
داستان فیلم به مشکلات مهاجرانی که از کشورهای عربی به خارج مهاجرت میکنند، اشاره دارد. در این فیلم «یحیی مهاینی» بازیگر سوری به همراه «دیا لیان» بازیگر فرانسوی، «کوین دی باو» بازیگر بلژیکی و «مونیکا بیلوچی» بازیگر ایتالیایی نقش آفرینی کرده اند.
این فیلم پیش از این جایزه بهترین فیلم اسکار را دریافت کرده است و داستان یک سوری به نام «سام» را روایت میکند که به جای آنکه در کشور خود بماند و برای کشورش با تروریستها مقابله کند از دمشق به بیروت فرار میکند، به این امید که از آنجا به اروپا برود و در آنجا با دختری که دوست دارد، ازدواج و زندگی کند.
این مرد سوری برای اینکه بتواند به اروپا سفر کند، قبول میکند که پوست خود را برای انجام یک نقاشی بر روی آن در اختیار یک هنرمند آمریکایی قرار دهد تا در موزهها و نمایشگاههای معاصر به نمایش گذاشته شود.
سام پس از مدتی متوجه میشود که برای دست یابی به این هدف همه آزادی خود را از دست داده است و متوجه اشتباه خود میشود اما دیگر کاری از دستش بر نمیآید.
فیلمهای مالمو (MAFF) یک جشنواره فیلمهای عربی مستقر در مالمو سوئد است.
مالمو یکی از تأثیرگذارترین جشنوارههای فیلمهای عربی و بزرگترین جشنوارههای فلیم سینمای عرب در اروپا به حساب میآید و تنها جشنوارهای است که به عنوان بستری برای معرفی سینمای عرب به شمال اروپا عمل میکند.
اولین دوره این جشنواره در سال ۲۰۱۱ برگزار شد و در آن طیف گستردهای از فیلمهای تهیه شده توسط فیلمسازان عرب یا کسانی که به طریقی به مسائل جهان عرب و فرهنگ عرب مرتبط هستند، ارائه میشود.
کارشناسان امور سینمایی یازدهمین دوره این جشنواره را موفقیت آمیز ارزیابی کردهاند زیرا این جشنواره در حالی در سال ۲۰۲۱ برگزار شد که جهان با شیوع ویروس کرونا مواجه است و برگزار کنندگان جشنواره مالمو توانستهاند با عبور از این تهدید، آثار جشنواره را تحت تدابیر بهداشتی و با رعایت پروتکلهای بهداشتی در برخی از سالنهای سینما بر روی پرده ببرند و همچنین زمینه ارائه آنها به مخاطبان و علاقه مندان از طریق فضای مجازی را فراهم کنند.