به گزارش خبرآنلاین از کیش : عصر یکی از روزهای فروردین راهی هتلی شدم که در آن مردانی از جنس رستم چند روزیست مهمان کیش هستند؛ با راهنمایی مهماندار هتل راهی زیر زمین شدیم در نیمه راه صداهایی بلند از این مردان به گوش می‌رسید، صداهایی که نشان می داد آنان سخت در تلاشند تا همچون اسطوره‌های خود نام ایران و ایرانی را جاودانه کنند.

کوچکی و تنگ بودن فضای سالن نه که به چشمم نیامد چرا که اتفاقا در همان نگاه اول توجه ام را جلب کرد اما وقتی شور و تلاش این بزرگ مردان بی ادعا را دیدم رشته افکارم پاره شد و ناخوداگاه گره خورد به ویلچری که پای سکوی تمرین ورزشکاران پارک شده بود.

برای اولین بار دیدن ویلچر کامم را تلخ و نگاهم را پر از قضاوت های عجولانه نکرد بلکه پر شدم از شورو احساس برای عکاسی از لحظه های پر از زندگی و نشستن پای صحبت های مردانی از جنس اراده و امید.

۴۶