به گزارش ایرنا ، موسویان ادامه داد: اخیرا انفجاری در تاسیسات هسته ای ایران در نطنز رخ داد و یک موشک سوریه هم به نزدیک تاسیسات هسته ای اسرائیل در دیمونا اصابت کرد. حمله به تاسیسات هسته ای ایران چند روز قبل از آغاز دور دوم مذاکرات هسته ای بین ایران و قدرت‌های جهانی در وین رخ داد که هدف این مذاکرات احیای برجامی است که اسرائیل از ابتدا با آن مخالف بوده و ترامپ هم در ماه می ۲۰۱۸ از آن خارج شد.
وی افزود: وزیر خارجه ایران، حمله به تاسیسات نطنز را "تروریسم هسته‌ای" و "جنایت علیه بشریت" خواند. در عکس العمل به این حمله، ایران نیز با فعال کردن ۱۰۰۰ سانتریفیوژ پیشرفته در نطنز، غنی سازی خود را به سطح ۶۰ درصد افزایش داد. شکی نیست که حمله به تاسیسات نطنز به قصد اخلال در سیاست بایدن برای احیای برجام صورت گرفت. روزنامه واشنگتن پست تصریح کرد که منافع آمریکا و اسرائیل در مورد برجام در تضاد قرار گرفته است.
این پژوهشگر اشاره کرد: عواقب منفی عملیات تخریبی اسرائیل علیه احیاء برجام، به ابعاد سیاسی و امنیتی محدود نمی شود. از نظر فنی، تفاوت زیادی بین برنامه هسته‌ای ایران و لیبی است. برنامه هسته ای ایران از ابتدا با نیروهای متخصص و داخلی ایران شکل گرفته است. سانتریفیوژهای اولیه ایران از شبکه عبدالغدیر خان پاکستان وارد شد اما کارایی و سرعت سانتریفیوژهای نسل قدیمی پاکستانی با سانتریفیوژهای پیشرفته اروپایی قابل مقایسه نیست.
اشتباه استراتژیک اسرائیل
عضو سابق گروه مذاکره کننده هسته‌ای خاطرنشان ساخت که ایران باتوان داخلی خود، نسل های جدید سانتریفیوژ مشابه نسل سانتریفیوژ های یورنکو اروپایی ساخته که بسیار سریعتر و پیشرفته تراست. لذا با عملیات تخریبی نطنز، اسرائیل یک اشتباه استراتژیک مرتکب شد زیرا دست ایران را باز کرد که سانتریفیوژهای جدید را جایگزین کند که ۵۰ برابر سریعتر از نسل اولیه ای است که طبق برجام باید فعالیت سانتریفیوژها به آن محدود می شد.
وی ادامه داد: علاوه بر این، ایران موفق به ساخت زیردریایی شده و درصدد است که زیردریایی با سوخت هسته‌ای بسازد که برای تامین سوخت آن نیاز به غنی سازی ۶۰ درصد دارد. آمریکا و انگلیس برای سوخت زیر دریایی ها، اورانیوم را تا ۹۰ درصد غنی سازی می‌کنند. ایران نیز با استفاده از همین واقعیت، می‌تواند برای غنی سازی ۶۰ درصدی، توجیه منطقی داشته باشد چون برای تامین سوخت زیردریایی هایش نیاز دارد.
موسویان نوشت: در چند دهه اخیر، دانشمندان هسته‌ای ایران، که برخی از آنان توسط اسرائیل ترور شدند، یک مجموعه کادر ورزیده از نیروهای متخصص ایرانی در زمینه فیزیک هسته‌ای و مهندسی هسته ای شکل داده‌اند بدون اینکه به آموزش‌های مراکز آکادمیک دنیا نیاز داشته باشند. لذا هیچ کشوری نباید قدرت منابع انسانی ایران را دست کم بگیرد و همه باید درک کنند که برنامه هسته ای ایران با عملیات تخریب و ترور، تعطیل نمی شود.
افزایش قدرت چانه زنی
وی یاد آور شد: سه سال پیش ترامپ از برجام خارج شد و ایران در پاسخ، غنی سازی خود را از ۵ درصد به ۲۰ درصد افزایش داد. اخیرا اسرائیل در تاسیسات هسته‌ای ایران عملیات انفجاری انجام داد و ایران در پاسخ، غنی سازی ۲۰ درصد را به ۶۰ درصد افزایش داد. تاریخ چند دهه گذشته برنامه هسته‌ای ایران نشان می‌دهد که ایران در پاسخ به سیاست فشار و تخریب آمریکا و اسرائیل، ظرفیت هسته‌ای خود را افزایش داده است.
موسویان تاکید کرد: بنابراین در صورت ادامه سیاست فشار و تخریب آمریکا و اسرائیل، برجام قابل احیاء نخواهد بود و ادامه چنین روندی هم به مسلح شدن ایران به بمب هسته‌ای ختم خواهد شد.
روزنامه محافظه کار کیهان نوشت" از مذاکرات خارج شوید، تمام تعهدات هسته‌ای را تعلیق کنید،پاسخ اسرائیل را بدهید و شبکه نفوذ آنها در داخل را نابود کنید".
به گفته وی، یک راه بهتری هم وجود دارد: حفظ توافق هسته ای ایران. در قالب این توافق ایران تعهدات حداکثری در مورد و محدودیت‌ها را پذیرفته تا اثبات کند که خواهان بمب هسته ای نیست. این توافق مدلی برای جامعه جهانی است و دیگر کشورها نیز باید به این مدل بپیوندد تا گام بلند و اساسی بسمت عدم اشاعه سلاح هسته‌ای در سطح جهانی برداشته شود. توافق هسته‌ای ایران همچنین مدل مناسب برای عاری سازی خاورمیانه از بمب هسته ای است. رئیس جمهوری ایران "طرح صلح هرمز" را برای صلح خلیج فارس به مجمع عمومی سازمان ملل ارائه کرده که این طرح شامل کنترل تسلیحات و عاری سازی خلیج فارس از سلاح‌های هسته‌ای و کشتار جمعی می‌شود.
به عقیده موسویان، اگر توافق هسته ای ایران از بین برود، شانس چنین تحولی در خلیج فارس و منطقه صفر خواهد شد و دیگر کشورها همچون عربستان و ترکیه و مصر نیز بسمت برنامه نظامی هسته ای خواهند رفت. در این صورت آمریکا و اسرائیل مجبور به تلاش برای پیشگیری آنها از مسیر بمب هسته‌ای خواهند شد واحتمال وقوع درگیری‌های نظامی جدید در منطقه نیز افزایش خواهد یافت.
این واقعیات باید موجب شود که اهمیت موفقیت مذاکرات جاری هسته ای در وین درک شود.
