حجت‌الاسلام سیدرضا هاشمی در تبیین زندگی امام حسن(ع) در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: این امام همام 47  سال عمر بابرکت داشتند که 37 سال قبل از امامت و 10 سال دوران امامت آن حضرت است.

وی افزود: هفت سال از این 37 سال قبل از امامت، دوران کودکی و تربیت در مکتب رسول خدا(ص) و بر روی زانوان و بر روی دوش پیامبر خدا(ص) و افتخار لقب اهل بیت(ع) و طهارت شدن را پیداکردن بود که از بهترین دوران عمر امام حسن مجتبی(ع) محسوب می‌شود.

این استاد حوزه بیان کرد: در این مدت بود که واسطه قهر و آشتی پیامبر(ص) با مردم بود، به گونه‌ای که فرد خطاکار می‌دانست راه بخشیده شدن او، واسطه کردن نوه دوست داشتنی پیامبر(ص) یعنی حسن بن علی بن ابی طالب(ع) است.

هاشمی ادامه داد: اما 30 سال هم از دوران عمر آن حضرت، دوران همزمانی با امامت امام علی(ع) بود، در طول این دوران شجاعت‌ها و دلیرمردی‌های امام حسن(ع) در میدان جنگ در صفین و جمل قهرمانی بی نظیری از امام حسن(ع) به نمایش گذاشت تا آنجا که امام علی(ع) فرمود: "بجای من از حسنم حفاظت کنید تا به جان او آسیبی نرسد چراکه نمی‌خواهم با مرگ او نسل پیامبر(ص) قطع شود".

وی افزود: در 10 سال دوران امامت امام حسن(ع) نیز شاهد صفحات زرین و پر افتخار و البته همراه با بی مهری برخی و غربت و مظلومیت امام هستیم که  از جمله این افتخارات، عمل به وصیت پدر بزرگوارشان، مبنی بر دفن مخفیانه است، همچنین تغییر مرکز خلافت اسلامی از کوفه به مدینه به جهت مقابله با فتنه تغییر خلافت رسول الله(ص)، صلح نامه ایشان با معاویه که به مفاد آن که از جمله عدم دشنام دادن به امام علی(ع) بود از سوی معاویه عمل نشد و خلاف عهد و پیمان عمل و خلافت را غصب کرد.

این استاد حوزه بیان کرد: مردم داری و دفاع از حقوق مردم از مهم‌ترین بخش‌های تلاش امام حسن مجتبی(ع) است؛ بگونه‌ای که لقب کریم اهل بیت(ع) را به ایشان دادند که نشان از بخشش و کمک‌های بی‌شمار  امام به فقرا، نیازمندان و در راه ماندگان دارد.

هاشمی با اشاره به یک ماجرای شنیدنی از زندگی آن امام همام، تصریح کرد: برخورد کریمانه امام حسن(ع) با مرد اهل شام موجب شد مرد شامی بگوید بخدا قسم روز اولی که وارد این شهر شدم بدترین انسان‌ها در نظر من تو (حسن بن علی) و پدرت علی بن ابی طالب بودید، اما اکنون که می‌خواهم از مدینه بروم، بهترین انسان‌های روی کره زمین تو و پدرت علی بن ابی طالب هستید.

وی یادآور شد: ببینید آن امام چه رفتار و سلوکی را از خود نشان داده که باعث شده فردی غریبه که ذهنیت خوبی نیز از ایشان ندارد، این گونه در رثای ایشان و پدرش صحبت می‌کند.

انتهای پیام