خانمی كه از همسرش ناراحت است چون در مهمانی به يك خانم ديگر توجه نشان داده ، با خودش فكر مي کند: اگر بگوید از چه ناراحت است غرورش شكسته مي شود، در نتيجه موقع برگشتن از مهمانى در ماشين ، يک دفعه به همسرش مي گوید: هزار بار بهت گفتم وقتى من ميشينم تو اين ماشين بى صاحاب شده ! از اين آهنگاى درِ پيت نذار اعصابم خورد مي شود ! ( و در حالى كه با هر جمله صداشم ميره بالاتر ادامه ميده ) : هميشه بايد يه كارى كنى من عصبى بشم ؟؟ خودخواه ! فقط به فكر خودتى ، هيچ وقت فكر منو نميكنى ! خاك بر سر من كه با اون همه خواستگار زن تو عوضى شدم !
يا آقايى كه از خرج و مخارج بالاى همسرش شاكي است ولى نمى خواهد ازين بابت گلايه كند چون فكر مي کند اقتدارش به عنوان سرپرست خانواده زير سوال ميره ، تربيت بچه ى ٢ سالشونو بهانه می کند و می گوید : من كه هيچ وقت تو اين خراب شده نيستم ! مسئوليت تربيت اين بچه با توءِ . اين بچَس بار آوردى ؟! هيچى كه ياد نميگيره ! يه سلام بلد نيست بكنه ، شبا هم كه تا بوق سَگ بيداره ! اونم از وضع غذا خوردنش !
البته همچين مادرى نمى تونه بهتر ازين بچه تربيت كنه !
و به اين تربيت بارها اين دعواها تكرار مي شود، بدون آنكه مشكل اصلى حل و فصل شود.
