عصر ایران؛ جعفر محمدی - درست در شرایطی که مذاکره کنندگان ارشد ایرانی در وین حضور دارند و با قدرت های بزرگ جهانی مذاکره می کنند تا تحریم ها از گرده مردم ایران برداشته شود، نیروهای به ظاهر متضاد، عملیات یکسانی را علیه تیم دیپلماتیک ایران راه انداخته اند: از رژیم اسرائیل و حکومت عربستان که نگران احیای برجام هستند تا تندروهای داخلی که دلواپسی مشابهی با صهونیست ها و سعودی ها دارند.
سال هاست که دلسوزان کشور نسبت به حضور جریان نفوذ در کشور هشدار می دهند؛ هر چند کسی تا کنون نفوذ را جدی نگرفته است اما اکنون حتی نیازی به هشدار نیست چرا که این جریان، با اطمینان از این که اراده یا توانی برای برخورد با آن نیست، خیلی "رو" بازی می کند:
- رژیم اسرائیل از روند مذاکرات اظهار نگرانی می کند، در داخل هم گروهی دقیقا همسو با کابینه نتانیاهو، داد و قال راه می اندازند که چرا می خواهید برجام را احیا کنید؟
- شبکه ایران اینترنشنال عربستان سعودی، فایل صوتی ظریف را منتشر و بخش هایی از آن را پر رنگ می کند و در داخل هم عده ای دقیقاً با استناد به همان چند 10 دقیقه مورد تاکید ایران اینترنشنال (از مجموع گفت و گوی 7 ساعته که 3 ساعتش منتشر شده) علیه ظریف موج راه می اندازند و او را همدست قاتلان شهید قاسم سلیمانی می خوانند. آنگاه صهیونیست ها ابراز خوشحالی می کنند که عمر سیاسی ظریف در ایران به پایان رسیده و از دست او راحت شده اند.
- بعد نوبت به تجمعات می رسد و همزمان با تجمع گروهی از ضد انقلابیون در مقابل محل مذاکرات برجام در وین، عده ای تحت نام انقلابیون نیز در داخل علیه مذاکره کنندگان ایرانی تجمع می کنند و شعار می دهند.
- ...
تجمع علیه دیپلمات های ایرانی در ایران و وین
حماقت بار است که این همه همسویی، هماهنگی، هم کلامی، هم عملی و همکاری را اتفاقی بدانیم؛ مگر آن که بخواهیم رسماً شعور خود را نادیده بگیریم یا مثل آن داستان معروف بگوییم انشاء الله گربه است؛ نفوذ که شاخ و دم ندارد. دیدن و شناختنش هم در این شرایط که همه چیز آشکار و عیان است، نه چشم عقاب می خواهد و نه میکروسکوپ، یک بصیرت معمولی هم ما را به واقعیت رهنمون می کند.
فارغ از کسانی که این وسط دارند تسویه حساب سیاسی می کنند، مسلم است آن عده از مردمان نیک نیت که تحت تاثیر القائات جریان نفوذ، علیه دیپلمات ها شعار می دهند، نفوذی نیستند ولی به همان اندازه که دغدغه مند هستند، ساده اندیش نیز هستند و الا کدام عقل سلیم می پذیرد که ملتی با نظر موافق رهبرانش، دیپلمات هایش را به جبهه نبرد دیپلماتیک بفرستد و یک عده از همان ملت، از پشت به همان دیپلمات ها خنجر بزنند، خنجری که در کارخانه تل آویو ساخته و در کارگاه ریاض، زهرآگین شده و از طریق جریان نفوذ، به دست ساده اندیشان داخلی داده اند تا از پشت بر فرق دیپلمات های ایران بکوبند و البته که قربه الی الله!