دسیلوا به عنوان برجسته‌ترین نیکوکار قرن بیستم سریلانکا فعالیت‌های زیادی در این زمینه انجام داد که از آن میان باید از ساخت چهار آموزشگاه بزرگ با ارائه آموزش‌های رایگان و بورس تحصیلی یاد کرد. وی نخستین بیمارستان مسلولین را در آن کشور ساخت و به‌عنوان رئیس و موسس بانک سیلان به قشر کم درآمد جامعه کمک‌های مالی می‌کرد. تاسیس خانه کودک آنجلا، خانه پاراکراما، خانه کودک در نگومبو، والانا و نیز تاسیس زایشگاهی در بوکاندا از دیگر فعالیت‌های وی بود. او زمین‌ها، ساختمان‌ها و بودجه‌هایی به یتیم‌خانه‌ها، بیمارستان‌ها، مدارس، خدمات‌اجتماعی و نیز معابد بودایی بی‌شماری تخصیص داد.
سر ارنست در روزگار خود ثروتمندترین فرد سریلانکا و در کل یکی از ثروتمندترین سیلانی‌ها در کل قرن بیستم به‌شمار می‌رفت. او وارث و خریدار هزاران هکتار مزارع چای، کائوچو و نارگیل و نیز زمین‌های مسکونی در کلمبو بود. یکی از این املاک که ۵ کیلومتر‌مربع مساحت داشت با نام سالاوا به‌عنوان یک کشتزار کائوچو به‌کار رفت. شرکت وی در زمینه‌های مختلفی همچون گرافیت، نارگیل، الیاف، کاکائو، کائوچو و دارچین و چای معاملات هنگفتی انجام می‌داد و بیشترین حجم صادرات این شرکت مرتبط با بریتانیا می‌شد. جدای از زندگی اجتماعی دسیلوا یک کلکسیونر تمبر هم بود و در بازی بیلیارد نیز تبحر زیادی داشت.
شاه‌جرج ششم در ۱۹۴۶ به پاس خدمات اجتماعی/ دسیلوا به وی عنوان شهسواری اعطا کرد و تمبر یادبودی به یاد وی در سریلانکا منتشر شد. سر ارنست دسیلوا در ۷۰ سالگی در ۹ مه۱۹۵۷ تقریبا پس از آن که ۱۰سال از استقلال سریلانکا سپری شده بود درگذشت.
