به گزارش ایسنا، گروه واژه‌گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی (با عنوان «چشم و چراغ» در فضای مجازی) به‌مناسبت «روز پژوهش» (۲۵ آذرماه) نوشته است: مصدر «پژوهیدن» را فرهنگستان ایران (فرهنگستان اول) به مدد گرفت تا برای بیان مفاهیمی در حوزه تخصصی به‌کار آید. «پژوهش‌خواه، پژوهش‌خواسته، پژوهش‌خوانده» اصطلاحاتی بود که به‌ترتیب به‌جای واژه‌های «مستأنف، مستأنفٌ‌عنه، مستأنفٌ‌علیه»، اصطلاحات حقوقی آن روزگار، انتخاب شد.
واژه «پژوهش» نیز، هم در معنای بررسی و جست‌وجوی علمی و هم به‌معنی استیناف برگزیده شد. فرهنگستان زبان (فرهنگستان دوم)، در میان معدود مصوبات خود، «پژوهش، پژوهانه و پژوهش‌نامه» را برای سه واژه research, fellowship, bulletin تصویب و جایگاه این واژه را در حوزه آموزش تثبیت کرد. در سال‌های اخیر، این واژه‌ها در زبان فارسی به‌کار رفته‌اند و اصطلاحات متعدد دیگری، مانند پژوهشگر، پژوهشگاه، پژوهش‌کده ساخته و در زبان فارسی رایج شده‌است. صورت پسوندیِ این فعل نیز پرکاربرد است: دانش‌پژوه، قرآن‌پژوه، حافظ‌پژوه.

انتهای پیام