کپرنشینی، ناشی از شرایط خاص اقلیمی و آب‌وهوایی مناطقی از جنوب و جنوب‌شرق کشور است. کپر‌ها خنک‌تر از ساختمان‌ها و چادر‌ها هستند و خانه‌های کپری تحمل گرمای شدید این مناطق را آسان‌تر می‌کنند. در برخی مناطق کشور که مردم زیر سقف کپر زندگی می‌کنند، مدرسه هم درون کپر‌ها تشکیل می‌شود.
کپر نماد سنتی منطقه است نه سمبل محرومیت کپر نماد سنت و تاریخ آنهاست و با فرهنگ مردم برخی مناطق ایران عجین شده و امکان حذف آن از چرخه زندگی شاید ممکن نباشد.
کپر به آلونک‌ها و سایبان‌هایی گفته می‌شود که در مناطق گرمسیری جنوب با شاخه و برگ درخت نخل ساخته می‌شود و روی آن را با حصیر می‌پوشانند. کپرنشینی یک سبک زندگی است که ریشه در فرهنگ مردم برخی از مناطق کشورمان دارد. شرایط آب و هوایی نیز تأثیر بسزایی در شکل‌گیری این فرهنگ دارد.
کپر بخشی از میراث معنوی جنوب کرمان و به نوعی جزئی از سنت، فرهنگ و روش زندگی مردم است، به‌گونه‌ای که بسیاری از مردم محروم یا متمکن جنوب استان کرمان همچنان علاقه‌مند به زندگی در کپر‌های قدیمی خود هستند و در کنار خانه‌های نوساز خود اقدام به احداث چندین کپر برای گذران فصل گرما کرده‌اند.
عکاس: حسین معمری/ نورفتو
