در خانه را باز کنید. گلدان‌ها را بیرون آورید. باغچه را آب دهید. می‌گویند عروسی به کوچه‌تان آمده. صدای ساز بلند شده. فریاد طرفداران به گوش می‌رسد.
رسیدن پرسپولیس بدین قله به‌خودی‌خود فرخنده بوده و چنین رقابتی با باشگاه‌های میلیونر عربی و شرقی در سال جیب‌های خالی، غیرمنتظره. آن‌هم با تیمی تازه برپا شده در دستان یک مربی ایرانی در تب ورود مربیان فرنگی.
پرسپولیس سرانجام در آستانه رسیدن به بام آسیا قرارگرفته. این "مرد آرام"، یحیی گل محمدی، در آستانه دری ایستاده که برای خیلی‌ها باز نشد. نه راجرز، نه پروین، نه دنیزلی، نه قطبی و نه ایوانکوویچ. ستاره‌ها آمدند و دل‌ها را گرم کردند، ولی رفتند و ویترین سرخ‌ها از جام قهرمانی آسیا از دهه‌ای به دهه دیگر خالی ماند. از دوران همایون بهزادی به عصرعلی کریمی و علی دایی رسیدیم و سرانجام به نسل مهدی طارمی. ولی دست‌ها خالی ماندند.
حالا پسرهای سرخ می‌خواهند تاریخ را ورق بزنند. تا طعم تلخ نبرد با کاشیما در فینال 2018 را به فراموشی بسپارند. در رویارویی با اولسان کره‌ای در قطر، در میدان الجنوب که آوردگاه دیدارهای جام جهانی خواهد بود.
پیروزی برابر اولسان تاریخی خواهد بود، اولسان بی‌شکست با رکورد پنج پیروزی و یک تساوی طی شش دیدار، با زدن چهارده گل و دریافت فقط یک گل...
اولسان را با پاس‌های متوالی‌اش در زمین خود می‌شناسند. رکورد بیشترین تعداد پاس تا فینال به آن‌ها تعلق دارد، با 5018 پاس. پرسپولیسی‌ها 4589 بار توپ را بین خود ردوبدل کرده‌اند.
پرسپولیس تا این مرحله فقط دوازده گل زده و خط حمله اولسان با جونیور نگرایهو و بیورن یانسن طی نه دیدار آسیایی رکورد عجیب بیست‌ویک گل را ثبت کرده که یعنی حامد لک شب پر تب‌وتابی را سپری خواهد کرد.
اولسان هم تک مهاجم بازی کرده و هم دو مهاجم،
ولی مهاجم اولسان سالمند است. بیشترین تعداد شوت به نگرائو برزیلی بالای سی سال تعلق دارد. مارسون بیست‌ونه‌ساله نروژی پنج گل زده و کاپیتان کی کیهو هم با بیش از هشتاد بازی ملی سی‌وپنج‌ساله است.
پرسپولیس با محرومیت سه بازیکن روبرو است. سه محرومیت آماتوری و قابل جلوگیری. غیبت وحید امیری (دریافت کارت زرد در دقیقه باورنکردنی 93) احسان پهلوان (اخراج برابر النصر) و سرانجام عیسی آل کثیر (محرومیت شش‌ماهه با اتهام حرکات نژادپرستانه). بله خشم یحیی را می‌فهمیم.
