به گزارش ورزش تیم ملی ایران از فردا هر چهار روز یک بار به مصاف حریفان خود خواهد رفت تا تکلیف صعودش از این مرحله مقدماتی جام جهانی را مشخص کند. بازی با هنگکنگ اولین بازی از این چهار بازی سرنوشت‌ساز است. آنچه مشخص است بازی با بحرین و عراق از دو بازی دیگر مهمتر است و صعود یا عدم صعود در گروی نتایجی است که تیم ملی در این دو بازی می‌گیرد. با این حال نباید از اهمیت بازی با هنگکنگ هم چشم‌پوشی کرد. هر چند بردن هنگکنگ نباید وظیفه دشواری بر دوش بازیکنان تیم ملی باشد اما نحوه چینش بازیکنان در این بازی و همچنین سیستم بازی تیم ملی در این بازی اهمیت زیادی برای دراگان دارد.
بنا به آنچه رییس فدراسیون و سرپرست تیم ملی گفته‌اند، اسکوچیچ خود درخواستی برای برگزاری بازی دوستانه نداشته و ترجیح داده است تا تیمش بدون در معرض دید قرار گرفتن توسط رقبا و بدون ریسک مصدوم شدن بازیکنان اصلی پا به این چهار بازی سرنوشت‌ساز بگذارد. به همین دلیل تمام آنچه از پیش‌بینی سیستم بازی و ترکیب بازیکنان تیم ایران نصیب مربیان حریف شده، مربوط به سه بازی گذشته تیم ملی در دوران هدایت اسکوچیچ است. اما این نکته نا امید کننده برای حریفان در پیش‌بینی و آنالیز ایران این است که اسکو در این سه بازی از دو سیستم بازی متفاوت استفاده کرده و در ضمن در این سه بازی همه‌ی این بازیکنانی که اکنون می‌تواند از آنها استفاده کند را در اختیار نداشته است. پس چشم کادر فنی بحرین به جدال ایران و هنگکنگ دوخته خواهد شد تا بتوانند شاید آنالیزی از نوع بازی ایران و تاکتیک تیمی آن به دست آورند و این همان نکته‌ای است که سرمربی تیم ملی را وارد چالشی در مورد چگونگی نگاهش به بازی با هنگکنگ می‌کند. اینکه هنگکنگ را حریفی تدارکاتی ببیند یا حریفی که تنها باید بردش بدون آنکه اطلاعاتی در خور به کادر فنی بحرین بدهد. مطمئنا اسکوچیچ تا کنون تصمیمش را در این مورد گرفته اما شاید گزینه سومی هم در کار باشد؛ گزینه‌ای به نام گمراه کردن حریفان اصلی و به خصوص بحرینی که باید پس از هنگکنگ به مصافش برویم.
شاید اسکوچیچ بخواهد که با یک سیستم بازی متفاوت با سیستمی که قصد بازی کردن با آن در مقابل بحرین را دارد تیمش را به مصاف هنگکنگ بفرستد. اینکه چقدر انتخاب یک سیستم متفاوت بتواند باعث گمراه کردن کادر فنی بحرین شود خود محل بحث است. به خصوص آنکه بدانیم سرمربی تیم ملی فرصت چندانی برای تمرین کردن سیستم‌های مختلف نداشته و چندان هم فرصتی برای آزمون و خطا ندارد. این نکته را هم باید در نظر گرفت که سیستم بازی و چینش و آرایش بازیکنان در زمین عامل اصلی و تعیین کننده در برتری تاکتیکی یک تیم بر تیم دیگر نیست بلکه عوامل مهمتری مثل هماهنگی بازیکنان با هم، نحوه پرسینگ و پس گرفتن توپ، چگونگی ایجاد فضاهای خالی در منطقه دفاعی حریف و یا بستن حفرات در دفاع خودی، نحوه ریتم گرفتن در حملات، حضور پرتعداد در دفاع یا حمله، و به صورت کلی‌تر استراتژی بازی است که از تاکتیک مهمتر جلوه می‌کند. اینکه بخواهیم با پاس زیاد به جلوی دروازه بحرین برسیم یا ترجیح می‌دهیم با افزایش فاصله بین خطوط حملات ضربتی و سرعتی ترتیب دهیم. اینکه مهاجمان تا کجا عقب بیایند و وینگرها چقدر در وظایف دفاعی شریک شوند. مواردی از این دست می‌تواند تاثیرگذارتر از نحوه آرایش بازیکنان در زمین باشد. ضمن اینکه همه‌ی این موارد و اجرای آن در گروی هماهنگی بین بازیکنان و القا شدن آن در ذهن بازیکنان از طریق تمرین است و اینکه در نهایت میزان اشتباهات باید به حداقل ممکن برسد که چه بسا این آخری از همه مهمتر باشد.
برای اسکوچیچ آنچه مهمتر از نحوه آرایش بازیکنانش در زمین است، تعریف کردن شرح وظایف هر بازیکن است. باید امیدوار بود که او موفق شده باشد تا در این اردوی نه چندان بلند مدت، ذهنیت بازیکنان را به نقش‌های تاکتیکی‌شان نزدیک کرده باشد. قبلا کیروش این هنر را داشت تا یک بازیکن را برای اولین بار در یک بازی مهم و در ترکیب اصلی به میدان بفرستد و نتیجه هم بگیرد. امیدواریم هنری که کیروش در آماده کردن ذهنیت بازیکنان به نقش‌های تاکتیکی آن هم در تمرینات داشت را اسکوچیچ هم داشته باشد. در این صورت دیگر چندان سیستم بازی با هنگکنگ و اینکه به آن به چشم بازی تدارکاتی نگاه شود یا نه اهمیت نخواهد داشت. اما اگر سرمربی تیم ملی به خواسته‌های تاکتیکی‌اش در تمرینات نرسیده باشد شاید بازی با هنگکنگ را باید به چشم یک بازی تدارکاتی با تعداد تعویض محدودتر نگریست.
اگر بازیکنان تیم ملی آن آمادگی بدنی لازم برای نود دقیقه جنگیدن بی‌امان و پرسینگ موثر را داشته باشند و اگر آنها بتوانند به قول فوتبالی‌ها روی دست هم خوب حرکت کنند، همدیگر را خوب ببینند به موقع خوب جمع شوند و به موقع در زمین پخش شوند، چه با سیستم چهار چهار دو، چه سه پنج دو، چه چهار دو سه یک و چه هر سیستم دیگری، حتی با مکشوف بودن ترکیب اصلی تیم برای مربیان حریف و فرض اینکه حریفان یک آنالیز کامل از تیم ملی داشته باشند، باز هم مهار کردن آنها توسط رقبا آسان نخواهد بود. پس شاید بهترین توصیه برای اسکوچیچ همین باشد که بازی با هنگکنگ را با خیال راحت و بدون ترس از آنالیز شدن توسط حریفان، امکانی جهت بازی کردن بازیکنانش کنار هم و در معرض بازی قرار گرفتن آنها ببیند که بیشتر از آن هم این بازی به درد او نخواهد خورد. چرا که بازی با بحرین استراتژی متقاوتی نسبت به بازی با هنگکنگ می‌طلبد و قرار نیست حتی این بازی تمرینی برای بازی با بحرین باشد. همین که اسکوچیچ بازیکنانش را آزاد و سبکبال بگذارد تا با هنگکنگ کاری کنند که بحرین حساب کار دستش بیاید و همین که ضعف دفاعی خاصی از خود بروز ندهیم از بازی با هنگکنگ برای ما کافیست. ما از هنگکنگ فقط یک برد می‌خواهیم و یک نمایش امیدوارکننده که ترس را هم به جان رقبا بیندازد. همین!
