بیانات اخیر رهبر انقلاب به مناسبت سی و دومین سالروز عروج ملکوتی حضرت امام خمینی رحمه الله علیه، حاوی چند محور مهم در باب نظریه مردم‌سالاری دینی، انتخاب اصلح و نتایج آن بر جامعه اسلامی و نیز اثرات فضای مجازی بر آن بود که البته اغلب رسانه‌ها و فعالان سیاسی، تنها تمرکز خود را بر تذکر نهایی ایشان معطوف کردند و فراز‌های اصلی و باا همیت آن سخنرانی تاریخی، مورد غفلت قرار گرفت.

 

در این میان، برداشت‌های مغرضانه، ناقص و نیز فرصت‌طلبانه برخی افراد و گروه‌های سیاسی، باعث شد غباری از ابهامات در فضای عمومی شکل‌ بگیرد و برخی به دنبال مخاطب خاص برای سخنان رهبری بگردند. بر این اساس، لازم است شاکله اصلی سخنان رهبر انقلاب، بار دیگر بازخوانی شود و شاخص‌های اصلی انتخابات، مورد ارزیابی قرار بگیرد.

 

 

رهبر انقلاب اسلامی در نخستین فراز از سخنرانی خویش، راز پرشکوه ماندگاری جمهوری اسلامی و نظام امام خمینی (ره) با وجود همه پیش‌بینی‌ غلط دشمنان درباره زوال این نظام را همراهی دو کلمه «جمهوری» و «اسلامی» یعنی حاکمیت توأمان اسلام و مردم خواندند و بیان کردند که از این‌ پس نیز همراهی همین دو کلمه، تضمین پیشرفت مستمر خواهد بود.

 

در همان روز‌های آغاز پیروزی انقلاب اسلامی، برخی جریان‌های لیبرال و غرب‌گرا با هدف ایجاد انحراف در خط انقلاب اسلامی، سعی در تبدیل «جمهوری اسلامی» به «جمهوری دموکراتیک» داشتند؛ در آن روز‌ها، بازرگان رئیس دولت موقت با همکاری افرادی مانند یزدی و قطب‌زاده، به دنبال آن بود در شکل اصلی انقلاب، ایجاد تغییر و آن را به‌اصطلاح غربی کند.

 

حضرت امام خمینی (ره) با ایستادگی در برابر این خط انحرافی غرب‌زده، می‌فرمایند: «آن‌چه ملت ما می‌خواهد، جمهوری اسلامی است. نه جمهوری، نه جمهوری دموکراتیک، نه جمهوری دموکراتیک اسلامی. (فقط) جمهوری اسلامی.» همچنین، ایشان «جمهوری اسلامی» را تأمین‌کننده استقلال، عدالت، آزادی و رفاه دانستند.

 

رهبر انقلاب، با اشاره به تلاش جریان غرب‌گرا و ضد مردم‌سالاری دینی، راز ماندگاری کلمه «جمهوری اسلامی» را در دو گوهر جاودانه، یعنی اراده پولادین امام و دل عطوف و ایمان عمیق مردم دانستند که در کنار هم، نگهبان انقلاب اسلامی بوده است و خواهد بود.

 

 

رهبر انقلاب در فراز دوم سخنرانی‌ خویش، با اشاره دوباره به‌ روز‌های نخست انقلاب اسلامی و حجم بی‌سابقه پیش‌بینی‌های مکرر زیاده‌خواهان جهانی مبنی بر نابودی دوماهه، شش‌ماهه یا حداکثر یک‌ساله جمهوری اسلامی ایران! دشمنان مردم‌سالاری دینی را در دو دسته با یک هدف، معرفی فرمودند.

 

دسته اول: سکولار‌های غیر مذهبی که عمده این افراد، معتقدند دین شأنیت تشکیل حکومت ندارد! این گروه در آخرین اقدامات خیانتکارانه خود، به‌صورت مستقیم در خدمت جنایتکارترین دولت حاکم بر آمریکا قرار گرفتند و دست آنها به خون مردم مظلوم منطقه، آغشته شده است.

 

دسته دوم: سکولار‌های مذهبی (اسلامی) که معتقدند اسلام نباید آغشته به سیاست شود. رهبری با یادآوری اقدام خائنانه یک حزب فرسوده (گروهک نهضت آزادی) آنها را جماعتی خواندند که سطح عنادشان با مردم‌سالاری دینی، به حدی بود که سال ۱۳۶۹ را پایان جمهوری اسلامی نامیده بودند!

 

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، مخالفان مردمی بودن جمهوری اسلامی را نیز دو دسته دانستند و گفتند: جمعی از این مخالفان، «لیبرال‌های سکولار» هستند که می‌گویند مردم‌سالاری را باید لیبرال‌ها و تکنوکرات‌ها ایجاد کنند و این موضوع ربطی به دین ندارد.

 

در اواخر دولت هاشمی رفسنجانی، برخی لیبرال‌های حزب کارگزاران به دنبال مادام‌العمر کردن دوران رئیس‌جمهور وقت بودند که رهبر انقلاب در برابر این بدعت، ایستادگی کردند.

 

مدتی بعد، همین گروه به دنبال آن بود تا انتخابات سال ۱۳۷۶ را بدون حضور مردم برگزار کنند که در آن زمان نیز با اخطار رهبر انقلاب مبنی بر پاسداری از رأی مردم، فتنه آنها ناکام ماند. این جریان، ۱۲ سال بعد به نام تقلب در رأی مردم، ۸ ماه آشوب به پا کرد.

 

 

 

 

رهبر انقلاب، دسته دوم مخالفان نقش مردم در مردم‌سالاری دینی را گروهی خواندند که به دین اعتقاد دارند، اما می‌گویند مردم در حاکمیت دینی، هیچ‌کاره‌ هستند و دین باید بدون اتکا و نقش‌آفرینی مردم حکومت تشکیل دهد که شکل افراطی این نظر، سال‌های اخیر در شکل‌گیری گروه داعش ظاهر شد.

 

 

 

 

دو دسته مخالفان مردم‌سالاری دینی و نیز دو گروه مخالف مردمی بودن جمهوری اسلامی، مانند زخم کهنه‌ای از گذشته بر تارک اندیشه‌ها و عمل آنها ظاهر شده و هر یک در دورانی از تاریخ انقلاب، اسلحه‌ای در دستان دشمن بوده‌اند.

 

این دو جریان، اگرچه در ظاهر شباهت‌های زیادی با هم ندارند، اما هر دو به‌ یک اندازه با انقلاب اسلامی و مردم‌سالاری دینی، دشمنی کرده و یک روز در خیابان با رژه میلیشیا (گروه مسلحانه منافقین) و روز دیگر با اغتشاش‌گری و مدتی بعد با اقدامات مسلحانه، به فتنه علیه مردم‌سالاری دینی پرداخته‌اند.

 

 

 

 

 

فراز اصلی سخنان رهبر انقلاب که مورد غفلت قرار گرفت، موضوع حاکمیت اسلام و مردم‌سالاری دینی است. ایشان، رابطه میان مردم و حکومت در مردم‌سالاری دینی را این‌گونه بیان می‌کنند: ۱- از دیدگاه دینی و اعتقادی و در چارچوب مسئولیت و حق ۲- از این دیدگاه که تحقق عملی حاکمیت دین بدون مردم امکان‌پذیر نیست.

 

مفهوم این سخنان، آن است که مردم‌سالاری دینی، نه از جانب حکومت و نه‌تنها از جانب مردم، بلکه تحقق آن، دوجانبه است؛ مردم در برپایی حکومت اسلامی، مسئولیت دارند و از آن‌سو، حکومت نیز بدون خواست مردم، محقق نمی‌شود.

 

این بیان به آن مفهوم است که دو کلمه «جمهوری» و «اسلامی» یعنی «حاکمیت اسلام» و «حاکمیت مردم» از یکدیگر جدا نیستند و کنار هم بودن این دو، گره‌گشای همه مشکلات است.

 

رهبر انقلاب، مردم‌سالاری دینی را «حکم خدا» تلقی فرمودند و تأکید کردند: مردم‌سالاری دینی و جمهوری اسلامی، یک طرح ناب و خالص دینی است و این‌که برخی می‌گویند امام، مردم‌سالاری را از غربی‌ها گرفت، سخنی بی‌مبنا است؛ زیرا امام کسی نبود که به‌خاطر رودربایستی، از حکم خدا منصرف شود.

 

بر این اساس، انتخابات در مردم‌سالاری دینی، یک فریضه دینی محسوب می‌شود و در وصیت‌نامه الهی امام (ره)، حضور نیافتن در انتخابات در برخی مقاطع، چه‌ بسا گناهی در رأس گناهان کبیره است و کوتاهی در این حضور، پیامد‌های دنیوی و حتی تا نسل‌های بعد دارد که مستلزم بازخواست الهی است.

 

رهبر انقلاب در تازه‌ترین استفتای منتشر شده از ایشان، حتی رأی سفید دادن را نیز مشروط کرده‌اند؛ ایشان در پاسخ به سؤالی پیرامون انتخابات درباره شناخت نداشتن از کاندیدای اصلح، فرمودند که اگر رأی سفید، موجب تضعیف نظام اسلامی شود، حرام است. این فتوای شرعی، نشان از اهمیت بالای مردم‌سالاری دینی و بروز حکومت اسلامی داشته و هم‌تراز با گناهان کبیره، قلمداد شده است.

 

 

 

 

در ماه‌های اخیر، فشار اقتصادی و افزایش مشکلات معیشتی، موجب دلخوری و آزردگی برخی از هموطنان شده است.

 

رهبر معظم انقلاب با همدردی با مردم کشورمان، تذکر مهمی در باب انتخاب اصلح داده‌اند و می‌فرمایند: گفته می‌شود برخی به علت فشار‌های معیشتی که همه ما آن را لمس می‌کنیم، برای شرکت در انتخابات مردد هستند یا برخی می‌گویند در دوره‌های قبل با شوق به فردی رأی دادیم، اما در آخر دوره، منجر به دلخوری شد؛ بنابر این در انتخابات شرکت نمی‌کنیم. این موارد، استدلال‌های درستی نیستند و نباید ما را از مشارکت در انتخابات دلسرد کنند.

 

ایشان، تأکید کردند که راه‌ حل انتخاب اشتباه، انتخاب نکردن نیست و با تبیین این موضوع، فرمودند: اگر نابسامانی، ناکارآمدی و ضعف در مدیریت‌ها وجود دارند، باید آن را با انتخاب درست و خوب و روی کار آوردن مدیریت مردمی و اسلامی جبران کرد، نه با شرکت نکردن در انتخابات.

 

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، با تأکید بر دقت در انتخاب و توجه به عملکرد کاندیدا‌ها افزودند: صرفاً به وعده‌ها و حرف‌ها نمی‌توان اکتفا کرد. همچنان‌که در قضیه مذاکرات هسته‌ای هم که در جریان است، همواره به مسئولان گفته‌ایم به عمل کار برآید و به حرف‌ها و وعده‌ها نمی‌توان اعتماد کرد.

 

رهبر انقلاب، در فراز پایانی سخنرانی خود، به بداخلاقی‌های انتخاباتی نیز اشاره و بار دیگر، «رها بودن فضای مجازی» را آسیبی برای مردم‌سالاری دینی، قلمداد کردند. البته ایشان در سخنرانی نخستین روز از آغاز سال نو نیز به این مسأله اشاره‌ کردند، اما مخاطبان اصلی این سخنان، با بی‌خیالی از روی مسأله عبور کردند.

 

هتک حیثیت افراد در مردم‌سالاری دینی، ناشی از بی‌تدبیری‌های صورت‌گرفته در حکمرانی فضای مجازی است؛ اگر مدیریت فضای مجازی، به‌درستی شکل می‌گرفت و برخی در طول این سال‌ها در راه آن، مانع‌تراشی نمی‌کردند و مدیریت آن را به یک نمایش ضعیف انتخاباتی با عضویت در ستاد یک کاندیدا تبدیل نمی‌کردند، موقعیت سوءاستفاده دشمنان در حمله به ارکان مردم‌سالاری دینی، پدید نمی‌آمد.