به گزارش "ورزش سه"، روی کین درباره برخورد وحشتناکی که با الف اینگه هالند، پدر ارلینگ هالند، در دربی منچستر داشت و او را به شدت مصدوم کرد، صحبت کرده است.

در آوریل سال 2001 روی کین که کاپیتان شیاطین سرخ بود برابر الف اینگه هالند که در منچسترسیتی بازی می کرد قرار گرفت و در برخوردی که این دو با یکدیگر داشتند بازیکن سیتی به زمین افتاد و زانوی او به شدت مصدوم شد. همین مصدومیت بود که در سال های بعد به فوتبال الف اینگه هالند پایان داد.

اکنون و پس از بیست سال روی کین درباره آن حادثه با میکا ریچاردز، همکارش در شبکه اسکای اسپورت، صحبت کرده است.

ریچاردز از کین پرسید که آیا هیچ پشیمانی از کارهایی که در دوران فوتبالش انجام داده است دارد؟

کین در پاسخ گفت: "یک چیزی را به تو بگویم... من هرگز از هیچ کاری که در زمین فوتبال انجام دادم پشیمان نشدم. من گاهی اخراج شدم و تیمم را مایوس کردم."

ریچاردز درباره برخورد معروف بین کین و هالند نیز از او پرسید و کاپیتان سابق یونایتد درباره این حادثه نیز صحبت کرد.

کین گفت: "برای من موضوع این بود که با مردم در حال جنگ بودم، من درست وسط میدان بودم."

کین همچنین در ادامه گفت که او قصد مصدوم کردن هالند را نداشته و فقط می خواسته او را بزند و مزاحم کارش شود.

کین افزود: "البته که من نمی خواستم او را مصدوم کنم. آیا من به زمین می رفتم تا بازیکنان حریف را بزنم؟ بله، دقیقا.

من هیچوقت به خاطر این موضوع معذرت نخواستم. بقیه هم به زمین می آمدند تا من را بزنند.

من هرگز و به هیچ وجه در زندگیم برای مصدوم کردن بازیکی به زمین نرفتم، اما آیا به زمین می رفتم تا آنها را بزنم؟ البته.

وقتی در وسط زمین برای توپی می روید شانس زیادی وجود دارد که یکی آن وسط آسیب ببیند."

روی کین که در هنگام صحبت متوجه شده بود که بیش از آنچه در ابتدا قصد داشته برای میکا ریچاردز درددل کرده، با خنده به همکارش گفت "انگار دارم با تراپیستم حرف می زنم و هر چه در دل دارم بیرون می ریزم!"

الف اینگه هالند را اکنون بیشتر به عنوان پدر ستاره استثنایی دورتموند، ارلینگ هالند، در سراسر جهان می شناسند.

در سال های پس از آن برخورد الف اینگه هالند به ندرت درباره آن حادثه صحبت کرد و از اینکه در ملاعام درباره رقیب دیرینه اش صحبت کند، سر باز زد.

الف اینگه هالند در سال 2008 در یکی از معدود مصاحبه هایش درباره آن برخورد گفته بود: "بدترین چیز درباره کاری که او کرد و چیزهایی که در کتابش نوشت این بود که او چه الگویی را پیش روی کودکان و نوجوانانی که بازیکنان نامداری مثل او را دنبال می کنند، قرار داد. آنها این چیزها را می بینند و فکر می کنند که این کارها خوب است و طبیعی است.

من در مرکز خط هافبک بازی می کردم، هر هفته با بازیکنان مختلفی جدال می کردم، اما در پایان بازی شما با هم دست می دهید و مشکلات در همان زمین بازی باقی می مانند. این اتفاقی بود که باید بین من و او می افتاد."