جلوی درب ورودی بیمارستان بودم که صدایی توجه مرا جلب کرد، "مامان میشه نری"  کودکی پشت درب نرده ای بیمارستان  ایستاده بود و کسی که لباس پرستاری بر تن داشت را صدا می‌کرد و از او می‌خواست که نرود.  دخترکی حدودا ۶ ساله که غم در چهره اش سنگینی می‌کرد، ماه ها بود که پدر و مادرش را ندیده بود، چون هر دو پرستار بیمارستان  بودند، او در حالی که بغض کرده بود برای مادرش دست تکان می‌داد.  جلوتر می‌روم تا او را درغمش همراهی کنم؛ در کنارش پیرزنی ایستاده که او را مادربزرگ خطاب می‌کند در حالی که اشک در چشمانش حلقه زده در حسرت آغوش مادرانه به پاهای مادربزرگش تکیه داده است. به او که نزدیک می‌شوم با صدای بغض آلود می گوید "دلم برای مامانم تنگ شده، اگه شب یلدا همه دور هم باشند باز مریض های کرونایی زیاد میشه و مامانم دوباره نمیتونه بیاد خونه"،  خواستم او را آرام کنم، اما بغض گلوی من را نیز فشرده بود .

مهسا مهرانفر مادر این کودک که پرستار بیمارستان است، می‌گوید: به همراه همسرم که او هم پرستار بیمارستان یکی از شهرهای مازندران است، مشغول فعالیت و خدمت‌رسانی به بیماران کرونایی هستیم؛گاهی حتی ماه ها نمی توانیم به خانه برویم، اما پس از رسیدن به منزل هم خودمان را قرنطینه می‌کنیم تا مبادا ناقل باشیم و کودکمان را مبتلا کنیم.

او ادامه می دهد: وقتی هر روز به آمار مرگ و میر ها اضافه می شود، ما داغدارتر می شویم؛ کادر درمان به اندازه تمام خانواده ‌های داغدار و عزیز از دست داده غمگین است که چطور جلوی چشمانشان  عزیزی پرپر می‌شود.

 این پرستار می‌گوید: هرچند ساعات کاری من و همسرم نیز باهم در تناقض بوده وممکن است ما هم یکدیگر را نبینیم و عشق خدمت رسانی به مردم موجب شده که مانند امروز فرزندمان را در پشت نرده های بیمارستان ببینیم؛ اما یلداها و دورهمی ها اوضاع را بدتر خواهد کرد، شاید بهتر باشد به خود بیاییم، یلدای دورهمی شاید شیرین باشد اما به تلخی بی‌پایان فوت عزیزان نمی ارزد.

مهرانفر از التهابات روحی برای پرستاران می گوید :  همکاری مردم  کمی از تنش های آنان خواهد کاست. ما نه تنها در روز شاهد فوت مردم هستیم، بلکه بسیاری از همکارانمان را نیز از دست داده‌ایم.

کمپین شادی جهت تقویت روحیه کادر درمان بود

در ابتدا پرستاران برای افزایش روحیه کمپین رقص و شادی به راه ‌انداختند، اما کسی به آنها توجهی نکرد که این کمپین برای چه به راه افتاده و انگار کسانی که در یک بیمارستان کار می‌کنند، از سیاره دیگری آمده‌اند و فقط باید آنها جانشان را به کف دستشان بگذارند و به مقابله با کرونا بروند. وقتی تعداد مبتلایان کم نشده و کشور به حالت عادی باز می‌گردد، آنها به این نتیجه می‌رسند که فقط آنها هستند که از زن و شوهر و فرزندشان گذشته‌اند.

جامعه شناسان نیز مشکلات روحی و روانی را مختص پرستاران نمی‌دانند و بر این باورند که شرایط روحی جامعه در دوران پساکرونا وخیم خواهد شد و باید مسئولان کشور از همین امروز به فکر تبعات روانی این موضوع باشند.

طالبعلی پورشریعه روانشناس بالینی در گفت‌وگو با ایسنا در پاسخ به اینکه آیا خدمات مشاوره‌ای و روانشناسی برای کادر بیمارستانی در این شرایط می‌تواند موثر باشد، اظهار کرد: تا زمانی که مسئولان ارشد کشور به این باور نرسند که کرونا روزانه جان صدها نفر را می‌گیرد، هیچ‌اقدام روانشناسی نمی‌تواند کارساز باشد.

وی افزود: شیوع بیماری هایی مانند کرونا ویروس جدید ترسناک است و می تواند روی سلامت روان پرستاران نیز مانند مردم تاثیر منفی داشته باشد.

این روانشناس بالینی گفت: از آغازین روزهای شیوع ویروس کرونا در سراسر دنیا، تمام کشورها ادغام بیماری و مرگ را با یکدیگر تجربه کردند، تجربه‌های تلخی که در بیمارستان‌ها، سلامت روان کادر درمان را هدف قرار داده و همین امر باعث شده بسیاری از پرستاران و پزشکان بیمارستان‌ها، فرسودگی شغلی را تجربه کنند.

پورشریعه ادامه داد:افسردگی و تبعات روحی و روانی، از گذشته در میان برخی از رشته‌های پزشکی همچون رشته‌های خونی و کلیویی که مریض‌ها بدون نتیجه درمانی، فوت می‌کردند، اکثر پزشکان‌شان را افسرده می‌کرد، اکنون نیز با وجود کرونا به‌دلیل آمار فوت بالایی که دارد، کادر پزشکی و پرستاری دچار افسردگی شدید شده است.

وی گفت: پرستاری که چند روز برای بیمار کرونایی با همه کمبودها و ترس از ابتلای خود و خانواده‌اش به کرونا، زحمت کشیده اما در نهایت نتیجه‌ای ندارد و بیمارش جلوی چشمانش جان می‌دهد، بی شک افسردگی خواهد گرفت، وقتی تعداد مرگ و میر بالا می‌رود، آن فرد به طور ناخودآگاه یاد پدر و بردار خود می‌افتد و می‌ترسد که آنها نیز به همین سرنوشت گرفتار شوند و این مشکلات روحی آنها را حادتر می‌کند.

این روانشناس بالینی، افزود: انزوا، اضطراب و گاهی قرارگیری در شرایط نامطمئن اقتصادی بر سلامت روان این لشکر سپید پوش غلبه کرده و انواع تنش‌های روحی و روانی برای آنها به‌وجود آورده است.

وی با بیان اینکه کادر درمان سعی داشته باشند در محیط کار، روحیه خود را حفظ کنند، تصیح کرد: کادر درمان باید از بی خوابی‌های مکرر جلوگیری کنند، زیرا  کسانی که دچار بی‌خوابی می‌شوند، ممکن است به افسردگی، اضطراب و دیگر آسیب های ناشی از استرس دچار شوند.

*کادر درمان مورد حمایتند

تــورج اســدی، معــاون دانشــگاه علــوم پزشــکی مازندران نیز در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به اینکه در ایام کرونا دو نفــر از همکارانمان را در بخــش پرســتاری از دســت داده‌ایــم، گفت: امــا پرســتاران همچنــان در خــط مقدم مشــغول خدمت هستند.

وی درخصوص کمبود پرستاران تصریح کرد: در ایــن مدت دانشــگاه علوم پزشــکی مازندران اقدامــات زیــادی انجام داده و تلــاش کرده ایم بــا تمدید طــرح یــا قراردادهای جدیــد تعداد نیروهای بیشــتری را بــه بیمارســتانها اضافه کنیم.

معــاون دانشــگاه علــوم پزشــکی مازندران خاطرنشان کرد: در حــال حاضر هم یکســری مجوزهای اســتخدامی از ســوی وزارتخانــه صــادر شــده تــا بتوانیم بــا اســتخدام نیــروی جدیــد بحث مشــکل کمبود نیــرو را حل کنیــم.

اسدی افزود: همچنین از ســوی وزارتخانــه تاکنــون دو مرحله پــاداش و حق الزحمه مربوط به دوران کرونا به پرستاران پرداخت شــده اســت.

معــاون دانشــگاه علــوم پزشــکی مازندران ادامه داد: برای ماه های آینده هم بودجه ای در این زمینه تخصیص داده شــده و به زودی به پرســتاران پرداخت می شود.

اســدی رشــادت های کادر درمــان به ویــژه پرســتاران را بی نظیــر دانست  و خاطرنشــان کرد: مــا تلاش می کنیم حمایت های لازم را از پرستاران داشته باشیم اما باید به این نکته توجه کنیم در شــرایط فعلی بیشــترین و بهترین کمک به کادر درمان رعایت پروتکل های بهداشتی از سوی مردم است.

خستگی و افسردگی در پرستاران نیازمند حمایت

مریم حضرتی، معاون پرستاری وزارت بهداشت نیز اعلام کرده ‌ 65 درصد نیروهای پرستاری در مراقبت مستقیم از بیماران کرونایی هستند که طی تحقیقاتی افزایش خستگی و افسردگی در بین پرستاران مشخص شده است که مداخلات مشاوره و روانپزشکی برای پرستاران در بسیاری از بیمارستان‌ها درنظر گرفته شده است.

مهم‌ترین علت افزایش افسردگی در پرستاران، دوری از خانواده، مشقت کاری، ترس از کرونا یا سختی کار نبوده، بلکه مهم‌ترین علت مشاهده مرگ بیماران جلوی چشم آنها بوده است.

ترک خدمت یک‌درصد نیروها از محل کار در بحران کرونا نیز مختص پرستاران نبوده و در گروه‌های دیگر هم بوده است که مطابق قانون رسیدگی می‌شود. این گفته‌ها در حالی مطرح می‌شود که به ‌دلیل کمبود نیروی کادر درمانی و پرستاری، بسیاری از پرستاران چند روز را در بیمارستان سپری می‌کنند و زمان استراحت آنها، ترس از رفتن به منزل و ملاقات با نزدیکان باعث تشدید مشکلات روحی و روانی‌شان می‌شود.

به گزارش ایسنا؛ وقتی یک پرستار بیش از 15 ساعت مشغول خدمات‌رسانی در شرایط سخت روحی و جسمی است، وضعیت‌ روح و روان و جسم هر روز بدتر می‌شود، باید تعداد آنها آنقدر زیاد باشد که کار آنها به 6 تا 8 ساعت برسد و سریع و با تمهیدات خاص به منزل و در کنار خانواده‌شان بروند؛ اگر قرنطینه خانگی و فاصله گذاری اجتماعی و کاهش دورهمی ها از جمله دورهمی یلدایی  ادامه پیدا کند،  با کاهش آمار روبه‌رو می‌شویم .

انتهای پیام