خبرورزشی - مسابقه تمرینی تیم ملی ایران مقابل کامبوج، فرصتی طلایی برای بازیکنان ما بود که برابر بازیکنانی که تکنیک ضعیفی دارند و قادر نیستند توپ را روی زمین بچرخانند به همدیگر پاس بدهند.
همان طور که می دانید یکی از دردهای همیشگی فوتبال ایران که از آن به عنوان یک دغدغه تاکتیکی ریشه دار یاد می شود، لو رفتن توپ در پاس سوم است... کامبوج خوشبختانه فرصتی در اختیار بازیکنان ایران قرار داد تا حسابی تمرین کنند و به همدیگر تا می توانند پاس بدهند؛ اتفاقی که در دیدار با کامبوج رخ داد تا بتوانیم در مجموع دو بازی رفت و برگشت ۲۴ گل به این تیم بزنیم.
نکته ای که در این بازی مستتر باقی ماند اما این است؛ ناهماهنگی در انتخاب پنالتی زن و حتی در یک مورد خاص که در نیمه دوم دیدیم، هنگام نواختن یک کاشته مهم در یک موقعیت خاص!
در یکی از صحنه های این بازی حتی مهدی طارمی از کوره در رفت و بابت اینکه اصراری بر پنالتی زدن وجود داشت، او اخم هایش در هم رفت. بی تردید در تیم باتجربه ما که تعدادی از بازیکنان بسیار خوب فوتبال کشور در اروپا بازی می کنند، چنین بحث های درون تیمی نباید محل اعراب داشته باشد و کاپیتان های تیم ملی باید این موضوع را مدیریت کنند.
یادمان باشد عراق دیگر مانند کامبوج نیست که روبروی تیم ملی ایران قرار بگیرد و از جایش هم تکان نخورد. عراق تیمی دونده است که راه های نفوذ را تا جایی که بتواند به روی بازیکنان ایران می بندد. فضاهای خالی را پر می کند و فرصتی برای پاسکاری های پیاپی به ما نمی دهد؛ بر خلاف کامبوج نیز تیمی فیزیکی است که شانه به شانه بازیکنان ایرانی جلو می آید.
بنابراین در چنین بازی مهم و سرنوشت سازی که ما به برد آن نیاز داریم باید هماهنگی میان ملی پوشان ایران زیاد باشد؛ یادمان نرود که ما هیچ فرصتی برای تکرار اشتباه نداریم و از خودگذشتگی و ایثار باید در همین بازی موج بزند...
بیشتر بخوانید:
