به گزارش روز شنبه ایرنا از مسکو  روز ملی روسیه یکی از جشن‌های بزرگ این کشور به شمار می‌رود و  برنامه‌های مختلف فرهنگی و تفریحی با حضور مردم در مکان‌های مختلف شهری برگزار می‌شود.

در تاریخ ۱۲ ژوئن سال ۱۹۹۰ میلادی، نخستین کنگره نمایندگان مردمی جمهوری سوسیالیستی شوروی، بیانیه استقلال دولتی روسیه را تصویب کرد و پس از یک سال، انتخابات مردمی برگزار شد که در آن "بوریس یلتسین" به پیروزی رسید و نخستین رئیس جمهور روسیه پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی شد. 



بوریس نیکولایویچ یلتسین دولتمردی است که به عنوان اولین رئیس جمهور روسیه و همچنین به عنوان یک اصلاح طلب بنیادین در این کشور ماندگار شد.

دوازدهم ژوئن 1990 نخستین کنگره نمایندگان جمهوری سوسیالیستی روسیه شوروی، بیانیه استقلال را تصویب کرد، ولی 26 دسامبر 1991 با فروپاشی شوروی توانست به عنوان یک کشور مستقل هویت پیدا کند.

از سال 1992 بِدین سو به دستور بوریس یلتسین نخستین رئیس جمهوری روسیه این روز در تقویم ملی روس ها برای گرفتن جشن های ملی، تعطیل رسمی اعلام شد.

از آن زمان تاکنون، 12 ژوئن در روسیه جشن گرفته می شود و طبق سنت معمول، رئیس جمهوری در کاخ کرملین به افراد برجسته از جمله هنرمندان، دانشمندان، پزشکان و استادان دانشگاه که اقدامات برجسته انجام داده اند، مدال های دولتی و پاداش هایی اهدا می کند.

در میدان سرخ نیز جشنی برگزار می شود و در مناطق مختلف روسیه نیز افراد برجسته در رشته های مختلف از روسای مناطق هدایایی دریافت می کنند.

مردم روسیه نیز اکثرا از تعطیلی عمومی این روز استفاده می کنند و برای گذراندن روز تعطیل به پارک ها یا ویلاهای خارج شهر می روند.

هر ساله در مهم ترین برنامه های روز ملی روسیه دهها برنامه فرهنگی در روسیه بخصوص در مسکو پایتخت انجام می شود  اما سال گذشته  و امسال به خاطر شرایط بیماری همه گیر کرونا این مراسم ها محدود برگزار شده است.

به همین مناسبت دهها مقام از دهها کشور جهان این روز را به مقامات روسیه تبریک گفتند.

تبریک روز ملی روسیه توسط سفیر جمهوری اسلامی ایران در روسیه و سرکنسول ایران در آستاراخان

کاظم جلالی سفیر فوق العاده و تام الاختیار جمهوری اسلامی ایران در فدراسیون روسیه نیز با انتشار پیامی به زبان روسی، 12 ژوئن روز ملی روسیه را به  مردم و دولت این کشور تبریک گفت. 

 در این پیام آمده است : ایران و روسیه دو همسایه بزرگ با اشتراکات سیاسی، امنیتی، جغرافیایی و فرهنگی هستند که عزم خود را برای ارتقای روابط در همه زمینه ها جزم کرده و  با امید به آینده ای روشن توام با رفاه و آسایش برای همه مردم جهان خصوصا دو ملت ایران و روسیه همکاری های خود را در ابعاد دوجانبه ، منطقه ای و بین المللی گسترش و تعمیق می بخشند.

 مهدی آکوچکیان سرکنسول جمهوری اسلامی ایران در آستراخان روسیه نیز به همین مناسبت در در پیام خود نسبت به تقویت همکاری‌های دوجانبه ابراز امیدواری کرد.

 رنگ و بویی که پوتین به این روز داد

 از زمان  آغاز حکومت ولادیمیر پوتین که از سال 2000 آغاز شدو هر ساله بر شمار کسانی که این روز را جشن می گیرند، افزوده شد.

در سال های حکومت یلتسین که اوضاع روسیه نابسامان و اقتصاد آن تا مرز ورشکستگی رفته بود، بسیاری از جشن گرفتن روز استقلال خودداری می کردند.این گروه از خود سوال می کرد چرا باید روز 12م ژوئن را جشن بگیرد در حالی که در آن روز زمینه برای فروپاشی شوروی فراهم شد.

بسیاری از سالمندان که در دوران کمونیستی رفاه نسبی داشتند و پس از فروپاشی به یک باره به قشر فقیر تبدیل شدند، همچنان از جمله مخالفان روز 12م ژوئن و استقلال هستند چرا که شاید در ذهن خود برای این پرسش پاسخی نیافته اند که «از چه کسی استقلال گرفتیم و آیا تا آن زمان (در دوره شوروی) استقلال نداشتیم؟»

به عقیده این گروه که شمارشان کم هم نیست، فروپاشی شوروی با برنامه ریزی غرب بویژه آمریکا رخ داد و روس ها بازنده این بازی بودند.

وضع ناامیدکننده روس ها تا پیش از آغاز ریاست جمهوری پوتین در دهه 90 میلادی ادامه داشت و از بارزترین ویژگی های آن زمان برگزاری اعتراضات گسترده خیابانی بود که شمار معترضان در آن تا 100 هزار نفر نیز می رسید.

این اعتراضات را غالبا احزاب چپ گرا بویژه حزب کمونیست روسیه برگزار می کرد و شرکت کنندگان در آن خواستار استعفای دولت و تغییر نظام روسیه و بازگشت به وضعیت کمونیستی بودند.

با آغاز ریاست جمهوری پوتین اوضاع تغییر کرد و در اعتراضات خیابانی مخالفان دولت بزحمت چندهزار نفر گرد می آمدند، چرا که او توانسته بود در مدت کوتاهی اقتصاد ویران روسیه را بازسازی کند و با پیروزی در چند جنگ، امید را بار دیگر به اردوگاه روس ها بازگرداند.



امروز کمتر کسی در روسیه در آرزوی بازگشت حکومت شوروی (کمونیستی) است، اما انتظارات تازه ای به وجود آمده است که در گذشته اصلا اهمیتی نداشت.

به نظر می رسد امروز جوانان روسیه بیش از هر چیزی به دنبال آزادی بیان و رسانه، اینترنت و امتیازات دیگری هستند که بیش از هر زمانی در تاریخ روسیه، به چشم می خورد و کم سابقه است.