مهدی شیرازی آقاگلی؛ فعال رسانه‌ای و روزنامه نگار

آنچه که این روزها بیش از پیش دغدغه اهل سیاست و رسانه شده، تصمیم نهایی رئیس دولت سیزدهم در انتخاب کابینه است، آنهم با وجود لابی‌های سهم‌خواه‌ها، خود‌حق‌پندار‌ها و مخصوصا آنهایی که صدایشان از گلوی دختر فلان مدیر درآمد که پشت تریبون مجلس ویژه‌خواری‌های خانوادگیشان را امری عادی و سهم‌شان از سفره انقلاب دانست.

یا مثلا آقایانی که از بدو تولد این انقلاب در جامه مدیریت رشد کردند، چند دهه بر همین منوال بر کرسی ریاست نشستند، محاسن سفید کردند و در دهه‌های مختلف بر اساس "قانون پایستگی مدیریت در ایران" با همان صندلی از سمتی به سمت دیگر منتقل شدند. در همین جابجایی‌ها جوانان خوشفکر، خلاق و نخبه امتحان‌پس‌داده دوان دوان با پرونده‌ای از ایده‌هایشان دنبال آقایان مدیر سکندری خوردند و آخر سر آنانکه بر خر مراد سوار بودند به اینها نیم‌نگاهی هم نکردند.

گرچه پیش از این جوانان در پیروزی انقلاب و هشت سال دفاع مقدس امتحانشان را به نحو احسن و غیرقابل باور پس دادند، اما عده‌ای هم در این بین، انقلاب را گنجی خودیافته دانستند که حالا حق هرگونه دخل و تصرف در آن را دارند.

و در مقابل نسلی داریم که از همان سال‌های ابتدای انقلاب چشم گشوده‌اند، در دامان انقلاب قامت بلند کرده‌اند و در عرصه‌های مختلف مایه سربلندی شده‌اند. بارها در گیرودار مدیریت پیرسالارها با هر سختی که شده مسئولیتی را پذیرفته‌اند و خوش درخشیده‌اند؛ از جنس همان کارهای خارق‌العاده انقلابی‌ها و رزمنده‌ها.

روند طبیعی باید اینگونه می‌بود که در طول سال‌های گذشته عده‌ای از جوانان مستعد و پرتوان برای مدیریت‌های کلان مملکتی آماده می‌شدند و در همین مسیر مسئولیت‌ها به ایشان واگذار می‌شد تا امروز شاهد خمودگی در این سطح از مدیریت کشوری و به دنبال آن تسری اینگونه نگرش در مدیریت‌های میانی و پایین‌تر نباشیم.

همانطور که با ورود انقلاب اسلامی به دهه پنجم، رهبر معظم انقلاب در بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی به نقش مهم جوانان متعهد در پیشرفت انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ایران تاکید کرده‌اند و در جای دیگر فرمودند: " هر جا گروهی جوان با ذهن فعال و پویا شکل بگیرد، می‌تواند با تأثیرگذاری در محیط اطراف و دیگر مجموعه‌ها در عزم و حرکت و بینایی و پیشرفت حرکت عمومی ملت ایران مؤثر باشد."

رهبر معظم انقلاب شرایط ورود جوانان به عرصه مدیریت‌های کلان را نیز بیان کرده‌اند؛ آنجا که تاکید کردند: "البته جوان‌ها حواسشان باشد، من هیچ توصیه نمی‌کنم که شما اولِ درس خواندن بروید و عضو عالی فلان اداره -مشاور وزیر یا غیر آن- بشوید؛ نه، این طور چیز‌ها را اصلاً من قبول ندارم؛ اسم و عنوانی که انسان را از لحاظ اعتبار بالا بیاورد، اما از لحاظ واقعیت در آن چیزی نباشد، فایده‌ای ندارد. Û³Û±/Û¶/Û¸Û¶." پس مطمئنا غرض از لزوم جوانگرایی در دولت سیزدهم سپردن مدیریت‌های کلان به جوانانی است که پیش از این در مسئولیت‌های محوله، خود را به اثبات رسانده‌اند؛ یا گماشتن مدیرانی در این سطح است که به توان جوانان متعهد و حزب‌الهی ایمان داشته باشند.

جوانگرایی در کابینه سیزدهم از آن جهت لازم و ضروری به نظر می‌رسد که در شرایط کنونی فرصت چندانی برای آزمون و خطا و ورود دوباره مدیریت شکست‌خورده پیرسالارها نیست.