روحانی گفت: در ذهن من این بود که گرهی که در کشور ایجاد شده بود یا با دیپلماسی حل می‌شد یا جنگ. آقای اولاند گفت در سال ۲۰۱۳ تصمیم قطعی برای جنگ با ایران را گرفته بودیم. وقتی شما آمدید، ما منصرف شدیم. در ذهن من هم همین بود.

وی ادامه داد: در آذر ماه توافق اولیه صورت گرفت. در توافق دوم پذیرفتند اصل فن‌آوری هسته‌ای را ایران داشته باشد. سوم این‌که اموال ما به تدریج آزاد شود. خود این موضوع فضایی را ایجاد کرد از نظر بازار و روانی که مردم آینده ایران را مثبت می‌دیدند.

روحانی گفت: بعد به توافق لوزان و بعد توافق هسته‌ای رسیدیم. به اجرایش در دی ۹۴ هم رسیدیم. توافق این بود که تحریم‌های هسته‌ای برداشته شود، اصل فن‌آوری پذیرفته شود و ما هم مقداری محدود کنیم. نمی‌گویم همه آن توافق اجرا شد، اما قولی که به مردم دادم انجام شد و به‌جای جنگ، توافق شد. بانک‌ها و سرمایه‌گذاران خارجی به کشور آمدند.

رئیس جمهور گفت: سال ۹۲ قول دادیم و تا پایان دولت یازدهم قدم به قدم قول‌ها را اجرا کردیم. در دولت دوازدهم کسی بر سر کار آمد که نمی‌شد با او حرف زد. ما آن زمان و همین الان در واقع با آمریکا حرف می‌زنیم. او گفت من رئیس جمهور شوم توافق‌نامه برجام را تغییر می‌دهم. وقتی که تعلیق‌ها را برای تحریم انجام داد اواخر سال ۹۶ گفت بار آخری است که این کار را می‌کنم. وقتی خارج شد با شرایط جدیدی رو به رو شدیم.

وی ادامه داد: ما ممکن است با دولت‌ها توافق کنیم و دولت‌ها تا حدودی انجامش دهند. اما در تحریم بیش از دولت‌ها با شرکت‌ها رو به رو هستیم. شرکت‌ها فرصتی مطمئن می‌خواهند که سرمایه‌هایشان در ایران از بین نمی‌رود و به سود می‌رسند. آن‌ها چندماه تا چند سال از دولت‌ها عقب‌تر هستند.