دبیر دوازدهمین جشن مستقل سینمای مستند ایران از شیوه داوری این جشنواره و تلاش مستندسازان در سال کرونایی گذشته سخن گفت.

به گزارش خبرگزاری موج، شهرام درخشان، دبیر دوازدهمین جشن مستقل سینمای مستند ایران در مورد معیارهای داوری آثار این دوره جشن گفت: ما جشنواره موضوعی نیستیم و هیچ محدودیت موضوعی و ساختاری برای فیلم‌های دریافتی تعیین نمی‌کنیم. این یک جشن آزاد و باز است و طبیعتاً هیچ رویکرد ثابت یا مقطعی نداریم. تنها موردی که داوران برای ارزیابی فیلم‌ها مدنظر خواهند داشت، طبیعتاً کیفیت فنی و هنری آثار است. مطابق اساسنامه و آیین‌نامه، ما در هر بخش انتخاب و مسابقه، 9 داور داریم و معمولاً طیف رنگارنگی را شکل می‌دهند. به همین دلیل داوری یک سویه و یک دست نیست. ممکن است در جشنواره‌ای که دبیر داوران را بچیند، چنین شود اما در جشن مستقل، تنوع داوران به دلیل نوع گزینش و انتصاب ایشان، چنین جهت‌داری و وفاق رأی‌ای را کمتر پدید می‌آورد.

مستند متوقف نمی شود چون وقایع توقف ندارند

درخشان درباره ارزیابی اش از سینمای مستند در سال کرونایی توضیح داد: آنچه کرونا به عنوان آسیب طی دو سال گذشته به سینمای مستند وارد کرد، دست کمی ندارد از آسیب‌هایی که در تمام سال‌های گذشته به این گونه سینمایی، به رغم تمام توانایی‌ها، قابلیت‌ها و محاسن آن وارد آمده (با بی توجهی و اجحافی که در حق این سینما می‌شود). کرونا هم بخشی از آسیب‌هایی است که همواره به سینمای مستند، وارد می شود. حالا و این بار در شکل همه‌گیری یک ویروس کشنده و تعطیلی و توقّف عمومی فعالیت‌های معمول وارد شده است. امّا سینمای مستند، کار اداری و امر اجرایی نیست که تعطیل شود یا در قرنطینه قرار بگیرد؛ چراکه این سینما، همیشه جلوه‌گاه چیزی است که در جامعه در حال اتفاق و وقوع است؛ بنابراین هر اتفاقی که برای دنیا می‌افتد سینمای مستند حاضر است و اساساً کارش ثبت و ضبط وقایع و رخدادها است.

این فیلمساز همچنین تصریح کرد: وقتی کرونا پدید آمد، بسیاری از فیلمسازهای مستند نه فقط فیلم‌هایی درباره کرونا، بلکه پروژه‌های خودشان را هم ساختند و به دلایل مختلف کار خود را تعطیل نکردند. چون وقایع تعطیل نمی‌شوند. اما اینکه به چه شکل و کمیّتی، سینمای مستند به حیات خود ادامه می‌دهد این بحث بسیار پیچیده و مهمی است که متاسفانه هیچ وقت به صورت جدی به آن توجه نشده است.

دبیر دوازدهمین جشن مستقل سینمای مستند ایران تاکید کرد: از قابلیت‌های سینمای مستند این است که در هر وضعیتی سعی می‌کند زنده بماند و حقیقت‌گرا و واقع‌نگر باشد و به وظیفه خودش عمل کند.

شایان ذکر است بنابر اعلام ستاد برگزاری این رویداد، دوازدهمین دوره از جشن مستقل سینمای مستند ایران، قرار بود در تابستان سال ۱۳۹۹ و مانند هر دوره در تهران برگزار شود. امّا با همه گیری ویروس کرونا و ناآشنایی با این پدیده کشنده، هیأت رئیسه جشن و نیز رئیس این دوره، تصمیم به تعویق آن گرفتند. امّا پس از گذشت یک سال از این فراگیری و آشنایی بیشتر با خطرها و موانع، و نیز اشراف به شیوه های دوری و پرهیز از آنها، این هیأت همراه با رئیس جشن مؤافقت خود را با برگزاری دوره دوازدهم اعلام کرده و با انتشار فراخوان جشن در یکم خرداد ماه سال ۱۴۰۰، خبر از برگزاری این جشن مستقل سینمای مستند دادند.

محل دبیرخانه این جشن در خانه شماره ۳ ، از مجموعه خانه سینما ؛ و زمان برگزاری آیین پایانی جشن نیز پانزدهم امرداد سال ۱۴۰۰ در نظر گرفته شد.