نویسنده کتاب ماری ویت گفت: داستان این کتاب، واقعیت است یعنی قصه زندگی من و همه بچه‌های دنیاست که دوست داریم با خانواده و فامیل خود همیشه در رفت و آمد باشیم.
رها محسنی فاضل در نشست ماهانه بررسی کتاب کانون توسعه فرهنگی کودکان نوش‌آباد، اظهار کرد: ما بچه‌ها دوست داریم برای پدر و مادرهایمان حرف بزنیم و آنها به حرفه‌ای ما گوش بدهند اما آنها اصلاً وقت ندارند .
وی افزود: دوست داریم در کارهای خانه هم کمک کنیم، اما بزرگترها همیشه خیلی خسته‌اند و می‌خواهند کارهایشان را زودتر تمام کنند و حوصله ما و سؤال‌های ما را ندارند.
به گزارش ایسنا، نویسنده کتاب ماری ویت، تصریح کرد: در این کتاب نوشته‌ام که بچه‌ها دوست دارند هدیه بگیرند حتی اگر یک سنگ باشد، اما پدر و مادرها همیشه جایزه‌هایی می‌خرند که قیمت بالایی دارد و ما نمی‌توانیم آنها را خراب کنیم.
محسنی فاضل گفت: پدرها و مادرها و همه بزرگترها، همیشه به جای بچه‌ها تصمیم می‌گیرند و از این رفتار خودشان راضی هستند، اما کودکان هم برای خودشان تصمیم می‌گیرند و باید مورد توجه باشند مثلاً یک ساعت بازی کردن یا حرف زدن پدر و مادر برای ما تفریح است.
همچنین یک فعال حوزه کتابخوانی گفت: مهمترین نکته کتاب این است که تجربه زیسته یک کودک است و توسط خود کودک نوشته شده است.
سمیه شبیه خوانی، اظهار کرد: محور اصلی داستان کتاب، ۱۷ خاطره چند سطری از یک کودک است که فصل مشترک زندگی همه کودکان است و باید مورد توجه خانواده‌ها به ویژه مادرها قرار بگیرد که نیازهای اصلی کودکان فرزندان خود را بشناسند.
وی افزود: ماری ویت، در هشت سطر خودش را معرفی کرده است که با دختر عمه‌اش در مغازه عمویش کار می‌کند و دختر چهار ساله خاله‌اش نیز همراه آنهاست و این با هم بودن بچه‌ها، نیازی است که به آن توجه نمی‌شود.
این فعال حوزه کتابخوانی، تصریح کرد: ماری می‌نویسد که آنها هر سه نفر با هم به مدرسه می‌روند و این یک بخشی از شادی کودکان ماست که امروز ما بزرگترها با سرویس‌های شخصی از آنها گرفته‌ایم و کودکان ما تجربه زندگی جمعی را ندارند.
شبیه خوانی تاکید کرد: در فصل دوم، کودکان با سه دزد مبارزه می‌کنند و آنها را شکست می‌دهند. یکی از مهمترین خاطرات کودکان، قهرمان بازی آنهاست حتی اگر رؤیایی باشد، اما امروز چنین رویدادهایی در زندگی بچه‌ها دیده نمی‌شود و بچه‌ها این نیاز خود را در فیلم‌ها جستجو می‌کنند که در برخی موارد آثار زیانباری بر روح و روان آنها دارد.
وی تصریح کرد: جایزه و هدیه یکی از اتفاق‌های مهم زندگی کودکان و حتی بزرگترهاست. وقتی عمو ماجرای پیروزی بچه‌ها بر دزدها را می‌شنود به آنها جایزه می‌دهد و ماری در یک نامه زیبا برای گرفتن یک جوجه تیغی از او تشکر می‌کند.
شبیه‌خوانی تأکید کرد: فرهنگ هدیه و تشکر مهمترین مهارت‌های سبک زندگی است که باید به بچه‌ها آموزش داد تا عزت نفس آنها تقویت شود تا در آینده، یک جامعه سالم همراه با صلح و بدون خشونت داشته باشیم.
یک کارشناس برنامه‌ریزی آموزشی نیز، گفت: حاصل ۲۸ سال تدریس و مدیریت در مدرسه، شاهد بر این است که خانواده‌ها توجهی به نیازهای کودکان خود ندارند و با آنها مطابق علاقه‌های بالغانه خود رفتار می‌کنند.
مریم پورقدرت اظهار کرد: مهمترین لذت ماری، یک سنگ است که از دختر خاله یادگاری گرفته است، اما خانواده‌های امروزی هدیه‌های گران‌قیمت برای بچه‌ها می‌خرند و یک زندگی تجملی و لوکس را بر آنها تحمیل می‌کنند.
وی تصریح کرد: یکی از دلخوشی های بچه‌ها زندگی در کنار اقوام و فامیل است که ماری آن را یک خبر خوب می‌داند که بسیاری از خانواده‌ها خود را مشغول روزمرگی‌های تلویزیون و شبکه‌های اجتماعی می‌کنیم، اما خوشی دیدن پدربزرگ و مادربزرگ و فامیل را از آنها می‌گیریم.
کارشناس برنامه‌ریزی آموزشی، افزود: پخت مربا و ناخنک زدن یواشکی به آن یا تمیز کردن آینه، دلخوشی های بزرگی است که رها در کتابش به آن اشاره کرده است، اما به واسطه گرفتاری‌های پدر و مادرها در عصر تکنولوژی، این لذت‌های کودکانه نیز از آنها دریغ شده است.
پورقدرت گفت: برای داشتن جامعه سالم و پرورش شهروندانی خردمند و آگاه باید فرهنگ مطالعه و کتابخوانی در خانواده‌ها عادت شود و در این مسیر، مادرها نقش مؤثری دارند و گرنه خسارت آن را باید در مراکز درمانی و بیمارستان‌ها بدهیم.
کتاب ماری ویت، ۲۴ صفحه رنگی دارد که توسط رها محسنی فاضل نوشته شده است و تصویرگری کتاب نیز نقاشی‌های این کودک ۱۰ ساله کاشانی است که در انتشارات ورتا در ۵۰۰ نسخه منتشر شده است.
انتهای پیام
