کمتر کسی است که با سکانس تولد عیسی مسیح در مجموعه تلویزیونی مریم مقدس متأثر نشده باشد. آنجایی که مریم مقدس نوزادی که از شکل گیری تا تولدش معجزه است را در آغوش می‌گیرد و مقابل نگاه‌های سنگین مردم می‌ایستد. یا آنجایی که عیسی لب به سخن می‌گشاید و از پاک دامنی مادر می‌گوید.

 

قصه مریم مقدس سراسر درام است و با آمدن نوزاد معجزه گونه اش بار سینمایی آن افزون می‌شود. قصه‌ای که از دل واقعیت آمده و معتبر‌ترین سند آن قرآن کریم است.

 

امروز سالروز میلاد مسیح است. چهارمین پیامبر اولوالعزم الهی و فردی که بار‌ها و بار‌ها نامش در کتاب آسمانی ما آورده شده است.

 

بنا بر بسیاری از روایات ۲۵ دسامبر سال اول میلادی و ۶۲۲ سال پیش از هجرت حضرت محمد (ص) در منطقه بیت لحم در جنوب فلسطین زاده شد. 

 

او را مسیح می‌خوانند که به زبان یونانی به کریستوس به معنای نجات دهنده ترجمه شده است.

 

پیروان حضرت عیسی (ع) را مسیحی می‌نامند که در زبان‌های اروپایی کریستیان عنوان می‌کنند. تولد عیسی بن مریم (ع) از معجزه‌های بزرگ الهی است، زیرا ایشان بدون داشتن پدر و از وجود پاک حضرت مریم (س) متولد شد. پس از ولادت حضرت عیسی (ع)؛ این بانوی بزرگوار بنابر دستور الهی، نزد قوم بنی اسراییل رفت و روزه سکوت اختیار کرد.

 

این فراز‌ها در آیات قرآن به زیبایی آورده شده است.

 

در آیات قرآن که بنگری، عیسی مسیح با عالی‌ترین و عمیق‌ترین واژه‌های ممکن تکریم شده‌است.

 

قرآن کریم به شرح جزییات زندگی عیسی (ع) نمی‌پردازد، بـلکه بـه اساسی‌ترین وقایع آن اشاره می‌کند. 

 

مـعجزات و قدرت‌هایی را که به ایشان نـسبت مـی‌دهد با بیاناتی کلی طرح مـی کند و بـه همین روش از انجیل که از طرف خدا بر حضرت عیسی (ع) نازل شد، بار‌ها یـاد شده است. 

 

قرآن رسالت این پیامبر الهی را تشریح می‌کند، اینکه چگونه در زمین ظهور کرد، چطور زیست و در نهایت چگونه رسالتش را انجام داد.

عیسی نامی است که در قرآن کریم ۲۵ بار آورده شده است. نام‌های دیگر ایشان با عنوان‌های مسیح ۱۰ بار و پسر مریم ۲ بار آورده شده است.

 

واژه عیسی از «یسوع» و به معنی نجات دهنده نشات می‌گیرد. پیامبری که افزون بر موعظه مردم، بیماران را شفا می‌داد، یاور مستضعفان و محرومان بود، با تندروی‌ها مبارزه و مردگان را به اذن خدا زنده می‌کرد.

 

با وجود این واقعیت که حضرت عیسی (ع)، برای برخی از افراد به مسأله‌ای شک‌برانگیز تبدیل شده، اما برپایه بیان قرآن، ایشان خـود کـاملا از ارتباط خاص با خدا و رسالت بزرگش حتی از دوران کودکی آگاهی داشته است. 

تولد معجزه‌آسای حضرت عیسی (ع) مهم‌ترین دلیل رسالت آسمانی او محسوب می‌شود.

 

بنا بر روایات عیسی بن مریم (ع) از آغاز کودکی همانند یک مرد بالغ، دارای توان و قدرت سخن گـفتن و مـوعظه کـردن بود. 

 

نام مسیح در قرآن بیان‌کننده این است که حضرت عیسی (ع) به سـلسله پیـامبران بزرگ که به وسیله پروردگار برای هدایت انسان‌ها فرستاده شده‌اند، تعلق دارد.

 

سلسله‌ای که با آمدن حضرت محمد (ص) کامل می‌شود.

 

این نکته را نباید فراموش کرد که هـمان طور کـه تمام پیامبران الهی انسان هستند، حضرت مسیح (ع) نیز بنی آدم است و قرآن به روشـنی تـصدیق می‌کند که مسیح پسر مریم، فرستاده خدا است.

بنابر نـظر اسـلام‌شناسان و مفسران قرآن، جایی که عیسی پسر مریم (ع) رسالتش را در زمین به عـنوان «رسـول خدا» تبیین می‌کند، آمدن حضرت محمد (ص) را به عـنوان پیامبر خدا روی زمین، به این شکل اعلام کرده است «من آمدم تا حقیقت کتب عهد عتیق که قبل از مـن آمـده تأیید کنم و به شما آمدن پیـامبر پس از خـودم را بـشارت دهـم، نـام او احمد است.»

 

نقطه آغاز این هدایت حـضرت آدم (ع) است که با رسالت حضرت محمد (ص) کامل می‌شود. 

 

قرآن کریم هم هر ۲ پیامبر حضرت عیسی (ع) و حضرت محمد (ص) را به عنوان افرادی که دارای نکات مشترک زیادی هـستند، طرح می‌کند و آن‌ها را فرستاده و بنده خدا می‌نامد. آنان مأموریت دارند تا بخشندگی خدا را به مردم را ابلاغ کنند. 

 

حضرت مسیح (ع) وحی را انجیل می‌نامد و همین طور حضرت محمد (ص) قرآن را از طـریق وحـی دریافت می‌کند. تعالیم حضرت عیسی (ع) و انجیل با علم، حقیقت، نور، تذکر و ارشاد عنوان می‌شود.

 

در قـرآن مـی‌خوانیم: ای مؤمنین، بنده خـدا بـاشید، همان‌گونه که عیسی پسر مریم در مقام سؤال از حواریون به آن‌ها می‌گوید: چه کسی مرا برای ترویج دین حنیف کمک می‌کند؟ آن‌ها پاسخ می‌دهند، ما خدمتگزاران تو خواهیم بود. به غیر از بـنی اسـراییل افراد به او ایمان آورند و بقیه بی‌ایمان باقی ماندند. ما مؤمنین را در مقابل دشمنانشان حمایت کردیم و بر آنان پیروز شدند.

 

در قرآن همچنین آمده است: رسالت او در آن دنیا و هم در این دنیا بزرگ به شمار می‌آید و در نهایت مورد اعتماد خـدا شـد. همزمان قرآن از حضرت عیسی (ع) بـه عـنوان پیـشرو دیگر پیامبران بزرگ در نظر اسلام یاد می‌کند و به نقش حضرت محمد (ص) به عنوان ضرورت برای تکامل تاریخی وحی الهی تأکید مـی‌کند.

در احادیث بسیاری درباره ویژگی‌ها و منش حضرت عیسی (ع) گفته شده است.

 

امام علی (ع) درباره سبک زندگی عیسی (ع) فرمودند: «بالشت او سنگ، لباس‌اش خشن و غذایش ناگوار بود. خورشت او گرسنگی و چراغ او در شب، ماه و سایبانش در روز، شرق و غرب زمین بود. میوه و سبزی‌اش، گیاهانی بود که در مناطق مختلف می‌رویید».

 

 امام صادق (ع) در حدیثی درباره افرادی که نبوت عیسی بن مریم (ع) را انکار کند، فرمود: «بدانید که اگر کسی عیسی بن مریم (ع) را انکار کند و به نبوت دیگر پیامبران اعتراف نماید، ایمان نیاورده است.»

قرآن مرگ واقعی حضرت مسیح (ع) را از اسـاس رد مـی‌کند. 

 

یهودیان بر این باورند که پس از محاکمه عیسی مسیح پسر مریم (ع)، فرستاده خدا را کشتند، اما در قرآن آمده است: «نـه آن‌ها او را نکشتند. آن‌ها او را به صلیب نکشیدند. یک جسم خیالی آن‌ها را فـریب داد... آنـها حضرت عیسی (ع) را نکشتند. خدا او را متعالی ساخت و نزد خود قرار داد، زیرا او توانا و دانا است». 

 

 اسـلام راه را بـرای اتخاذ دیدگاهی مبتنی بر مرگ فرضی و بازگشت او باز می‌گذارد. بازگشت حضرت عیسی (ع) نـشان مـعینی برای وقوع داوری نهایی خـواهد بود. به این دلیل قرآن فرمان می‌دهد. «در وقوع روز داوری شک نـکنید. اقـتضای ایـن امر طلب راه رستگاری است.»

 

عیسی مسیح از پیش از تولد تا عروج معجزه است معجزاتی که مرورش خالی از لطف نیست.

 

یادداشت از سحر قناعتی خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما