ماه محرم، ماه حزن و اندوه شیعیان خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام است و شیعیان در گوشه گوشه این کره خاکی، غرق در عزا و ماتم اباعبدالله الحسین(ع) هستند.
شیعیان در هر نقطه‌ای، رسمی برای عزاداری سرور و سالار شهیدان دارند و هر منطقه بر اساس این رسم، عزاداری‌های خود را برگزار می‌کند.
موضوعی که در تمام عزاداری‌ها مرسوم است، برافراشتن علم عزاداری است که نمادی از علمدار کربلا به حساب می‌آید و عزاداران به این صورت، ارادت خود به حضرت ابوالفضل العباس(ع) را نشان می‌دهند.
علم‌ها هم بسته به نوع عقیده و سنت مردم از تفاوت‌هایی برخوردار هستند و هر شهر یا محلی، علم مخصوص به خود را با نام مخصوص دارند و ارادت و توجه بسیار خاصی به این نوع عزاداری و علم دارند.
یزد هم به ویژه در روستا‌ها علم‌های مخصوص به خود دارد که علمی با عنوان "شده" را بر روی دستان بلند می‌کنند و به با بیان مرثیه‌هایی در وصف حضرت عباس(ع)، به عزاداری می‌پردازند.
"شَده‌بندی" در روستاهای یزد هم از مهمترین آداب و رسوم است و مردم روستاهای مختلف یزد توجه بسیار خاص و ویژه ای به این مراسم سنتی و عزاداری دارند و از روزها قبل از انجام این مراسم برای آن لحظه شماری می‌کنند.
"شَده" تشکیل شده از یک چوب گرد و با ارتفاع بین دو تا 2 و نیم متر که در بین آن، تکه‌هایی از چوب قرار گرفته است و هنگامی که زمان بستن آن فرا برسد، شخصی که مهارت در بستن آن را دارد و معمولاً از سادات است، اقدام به بستن پارچه‌های مخصوص به این چوب‌ها می‌کنند.
در هنگام انجام این کار، اشعاری توسط حاضرین خوانده می‌شود و صلوات بر محمد و آل محمد(ص) زیاد گفته می‌شود.
از آنجا که تعداد "شَده‌هایی" که در فهرج بسته می‌شود نسبتا زیاد است و تنها یکی از آنها در روز عاشورا بر بالای "نخل" قرار می‌گیرد، از گذشته رسم است که "شَده" یکی از علما و ریش سفیدان مورد احترام مردم روستا را بر روی نخل قرار دهند و در فهرج امسال و در چندسال گذشته، "شَده" منتسب به مرحوم "سید عباس باقری فهرجی" که از بزرگان روستا به حساب می‌آمد، بر روی نخل می‌رود.
"شَده" بسته شده با حضور تمام افراد حاضر، توسط فردی که همه ساله اقدام به بلند کردن آن می‌کند، به سمت حسینیه که محل برگزاری عزاداری‌هاست انتقال داده می‌شود و تا روز عاشورا در آن محل مانده و پس از آن بر بالای نخل حسینیه قرار می‌گیرد.
انتهای پیام/781/ی
