به گزارش "ورزش سه"، او این بار قصد دارد در روز سوم سپتامبر برای کسب مدال طلا در کلاس تی 61 ( مختص ورزشکاران با معلولیت از ناحیه بالای زانو در هر دو پا ) تلاش کند و می‌خواهد مردم کشورش را در میان مشکلات اقتصادی و موج شیوع ویروس کرونا پشت نام خودش متحد کند. پیش از او اسکار پیستریوس این کار را در مسابقات پارالمپیک انجام داده و تبدیل به قهرمان ملی شده بود تا این که نامزدش را در روز ولنتاین سال 2013 به قتل رساند. ماهلانگوی 19 ساله بارها در طول دوران حرفه‌ای خود با پیستریوس مقایسه شده است. هر دو این افراد دچار معلولیت نازک نی از هر دو پا ( کودکانی که بدون استخوان ساق متولد می‌شوند ) هستند – پیستریوس این معلولیت را از زیر زانو داشت و ماهلانگو از بالای زانو به این معلولیت دچار است.
اما او در سال‌های پایانی دبیرستان تایید می‌کند که تفاوت زیادی بین او و پیستریوس وجود دارد و او می‌خواهد با وجود تمام فشارها و سایه‌ای که زیر آن قرار گرفته، داستان خودش را روایت کند. ماهلانگو به ESPN گفت:« برای من غیرمنطقی است که داستان فرد دیگری را در رسیدن به نقطه‌ای خاص روایت کنم و سپس سعی کنم که داستان خودم را نیز تعریف کنم. من و او در دو دنیای متفاوت زندگی می‌کنیم و هیچ شباهتی نداریم. فکر نمی‌کنم این مقایسه ناراحت کننده باشد... مسئله این است که مردم همه چیز را آنطور که بخواهند به هم ربط می‌دهند. اگر شما از این موضوع ناراحت شوید، سپس مردم برداشت دیگری خواهند کرد. فقط باید به آنها بگویید که من آن کسی نیستم که شما می‌بینید. من انتاندو ماهلانگو هستم و اینجا جایی است که برای آن تلاش کرده‌ام و سفرم در آن جریان دارد. من در سن بسیار کم تصمیم گرفتم خودم را انتاندوی بزرگ صدا کنم چون می‌خواستم بزرگترین باشم و یک روز هم بزرگترین خواهم شد. نه چون از خود راضی و مغرور هستم، بلکه چون این چیزی است که به آن باور دارم و می‌خواهم به دنیا نشان دهم که اگر به خودتان باور داشته باشید هر چیزی ممکن است. من هیچکس دیگری نیستم. من خودم هستم – انتاندوی بزرگ.»
او در ادامه اضافه کرد:« من همیشه در مسابقات نهایت تلاشم را می‌کنم اما این دوی 200 متر را در این شرایط دشوار به هموطنانم تقدیم می‌کنم. من برای کشورم خواهم دوید نه برای خودم. فکر می‌کنم در سال 2016 مدال نقره را برای خودم گرفتم. می‌توانم بگویم که آن کار را برای انتاندو ماهلانگو انجام دادم. حالا برای چیزی بسیار بزرگتر از خودم این کار را می‌کنم. مسابقات دوی 200 متر را در تاریخ سوم سپتامبر تماشا کنید چون این انتاندو ماهلانگوست که برای یک ملت می‌دود، برای جمعیتی بیش از 50 میلیون نفر می‌دود. این به شما نشان می‌دهد که چنین رقابتی چه ارزشی برای من دارد.»
به دلیل تغییر قوانین که ورزشکار سابق تی 42 را به کلاس جدید تی 61 به دلیل معلولیت از ناحیه بالای زانو هر دو پا می‌فرستاد، ماهلانگو در هیچ رشته بالای 200 متر و پرش طولی شرکت نمی‌کند. او در این باره گفت:« پرش طول رشته‌ای است که من از ابتدا انجامش داده‌ام اما در عین حال رشته‌ای هم هست که مصدومیت‌های زیادی برایم به همراه داشته است بنابراین از آن دست کشیدم. پیش از تغییر کلاس‌ها فرصت دویدن در دو رشته را داشتم. نیازی به انجام پرش طول نبود چون در دو رشته 100 و 200 متر حضور داشتم. آنها در سال 2019 کلاس‌ها را جدا کردند، بنابراین حالا تنها 200 متر و پرش طول مانده است.»
