عصر ایران؛ مهرداد خدیر- چند جا دیدم که در خبر پیام احمد مسعود فرمانده مقاومت در برابر حکومت جهل و تعصب در افغانستان عبارت مشهور و منسوب به امام حسین علیه‌السلام را به صورت «Ù‡ÛŒÙ‡Ø§Øª من الذله» نوشته اند حال آن که درست آن چنین است: هیهات، منا‌الذله.

   Ù‡ÛŒÙ‡Ø§Øª یعنی «Ø¯ÙˆØ± است»ØŒ «Ø¨Ø¹ÛŒØ¯ است» و «Ù…حال است». «Ù…نّا» هم یعنی «‌از ما ». ذلت هم البته همین ذلت است به معنی خواری و پستی و تسلیم زبونانه. حال آن که هیهات من‌الذله یعنی دور است از ذلت! چی دور است؟

   Ø§ÛŒÙ† جور نادرست‌نویسی نشان می‌دهد ما این عبارات را بیشتر می‌شنویم و نمی‌خوانیم یا اگر بخوانیم دقت نمی‌کنیم در حالی که در کتاب کلاس سوم دبستان و درس «Ù‡Ø¯ÛŒÙ‡‌های آسمانی» هم این عبارت آمده و مشخص است که بچه ها هم می‌خوانند و تأمل نمی‌کنند و تعبیری که جوهرۀ عاشوراست به درستی آموزش داده نمی‌شود به گونه ای که شکل درستِ نوشتن آن را هم اغلب نمی‌دانند.

  اشتباه نشود. این گفتار برای تفاخر و اظهار فضل نیست که من می دانم «Ù…ِنّا» را چگونه بنویسم و دیگران نه. این که فخری ندارد در سرزمینی که استادی را به جرم دانستن اخراج می‌کنند و صدا وسیمای آن نمی‌داند نیروی مقابل طالبان را شورشی بداند یا مقاومت بخواند و اگر یاغی است چرا ندای هیهات منا‌الذله سر می‌دهد و اگر می‌شنویم چرا تماشا می‌کنیم و اگر یاغی است چرا دستیار و پدرش را شهید می‌خوانیم.

   Ø¨Ø±Ø§ÛŒ این است که بگویم این همه صرف وقت برای آموزش عربی و کتاب‌های درسی دیگر بچه‌های ما را با شکل درست نوشتن یک عبارت مشهور که سالانه بارها می شنوند هم آشنا نکرده است

   Ø´Ø§ÛŒØ¯ هم به خاطر این باشد که دیگر زیاد نمی نشنوند چون در سال‌های اخیر و از هیأت‌ها به جای آن‌که هیهات منا‌الذله بشنویم شبه موسیقی‌ رپ و اشعار هیجانی را می‌شنویم که احساسات جوانان را هدف گرفته‌اند و از چرایی نمی‌گویند که جز تن به ذلت ندادن و تسلیم بیعت اجباری و اقرار علیه خود نشدن نیست.