ناخدا ناصر کیانی ارچگانی از سر راهنمایان بندر امام خمینی(ره) در دوران دفاع مقدس در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در بندرامام اظهار داشت: در بندر خرمشهر مشغول به کار بودم که جنگ شروع شد، برای ادامه‌ خدمت در حرفه راهنمایی کشتی‌ها به بندر امام خمینی(ره) منتقل شدم و تحت حملات شدید موشکی دشمن بعثی در هدایت کاروان کشتی‌ها از بوشهر و جزیره خارک به بندرامام خمینی(ره) و بالعکس از مسیر آبراه خورموسی مشغول به کار شدم.

وی افزود: کاروان کشتی‌هایی که من و همکاران فداکارم عهده‌دار هدایت آنها بودم عمدتا کشتی‌های تجاری حامل سوخت و مواد غذایی بودند و از لحاظ تأمین اقلام ضروری کشور بسیار اهمیت داشت.

وی با اشاره به نقشه‌ی دشمن بعثی برای از دور خارج کردن بندرامام خمینی(ره) در پشتیبانی کشور گفت: دشمن در سال‌های نخست جنگ با موشک‌باران و بمب‌باران مکرر کاروان کشتی ها تلاش می‌کرد که در روند تردد کشتی‌ها به بندرامام خمینی(ره) اختلال ایجاد کند و با ناامن کردن مسیر تردد کشتی‌ها در آبراه خورموسی، قصد داشت بندرامام‌خمینی(ره) را همچون بندر خرمشهر از حیز انتفاع ساقط کند.

این سرراهنمای دوران دفاع مقدس تصریح کرد: ما با علم به اهداف دشمن و با تلاش تمامی همکاران  و فداکاری آنان در بخش‌های بندری و ستادی مانع از تحقق این هدف شویم و علیرغم اینکه دشمن با موشک‌های هدایت شونده به کاروان کشتی‌ها حمله می‌کرد و چند بار این موشک‌ها به کشتی‌ها اصابت کرد ولی این حملات مانع از عبور و مرور شناورها در آبراه خورموسی نشد.

ناخدا کیانی در ادامه افزود: ما با حفظ خونسردی و پشتکار روند عملیات راهنمایی کشتی ها را دنبال می‌کردیم و در جریان هدایت کاروان کشتی‌ها به بندرامام خمینی(ره) دوبار مورد اصابت موشک‌ها قرار گرفتیم و تعدادی از دوستان و همکاران ما در حین انجام این عملیات‌ها شهید، جانباز و مفقود الاثر شدند. اما از آنجا که هنوز دیگر بنادر جنوبی کشور فعال نشده بودند و آبراه خورموسی در پشتیبانی اقتصادی و تأمین کالاهای اساسی کشور حائز اهمیت بود، تلاش‌های ما همچنان تحت این شرایط ادامه داشت.

موفقیت در هدایت کشتی حامل سوخت هواپیما

وی با اشاره به نقش بندر امام خمینی(ره) در تأمین سوخت، آذوقه و دیگر اقلام ضروری مورد نیاز کشور در آن سال‌ها  گفت: در عملیات فتح المبین جبهه‌های جنگ نیاز به تأمین سوخت هواپیما داشت و ما با تلاش فراوان موفق شدیم کشتی حامل این نوع کالا را از آبراه خورموسی به بندرامام خمینی(ره) برسانیم.

ناخدا کیانی در خصوص نحوه مجروحیتش در عمیات راهنمایی کشتی‌ها گفت: در یکی از موشک باران‌ها در حین انجام عملیات دریایی از ناحیه سر و صورت آسیب دیدم و در بیمارستان پتروشیمی‌های منطقه بستری شدم و تحت مداوا قرار گرفتم و بخشی از کارهای درمانی در این بیمارستان انجام شد و از آنجا که چشم‌هایم بسیار آسیب دیده بودند برای ادامه رسیدگی‌های پزشکی به مرکز تخصصی چشم‌پزشکی اصفهان منتقل شدم.

جنگ با دشمن در عین بی پناهی

این دریانورد کهنه‌کار در تشریح شرایط جنگی حاکم در عملیات راهنمایی کشتی‌ها گفت: درحین عملیات‌ها ما فقط با پیام رادیویی از موشک باران ها مطلع می‌شدیم و هنگامی موشک‌ها به سمت ما شلیک می‌شد پیام هشدار مرتبا تکرار می‌شد و در مقابل موشک‌ها در عمل بی‌پناه بودیم.

وی ادامه داد: در یکی از این کاروان کشتی‌ها یک کاپیتان خارجی همراه ما بود و نظاره‌گر نحوه پناه گرفتن ما در بخش پل فرماندهی بود و به کار ما می‌خندید پس از اینکه متوجه نزدیک شدن موشک‌ها و عبور آنها از کنار کشتی شد بسیار مضطرب و دستپاچه شد و  شگفت‌زده  از ما پرسید چگونه تحت این شرایط حاضر شدید کار کنید.

وی افزود: این کاپیتان گرچه مدعی کار کردن در دوران جنگ ویتنام بود ولی پس از رسیدن کاروان کشتی‌ها به بندرامام‌خمینی(ره) کشتی را ترک کرد و از راه زمینی بازگشت و من عهده‌دار هدایت آن کشتی و باز گرداندن آن  به نمایندگی کشتیرانی در جزیره خارک شدم.

ناخدا کیانی در پایان گفت: دشمن بعثی پس از اینکه از موشک‌باران و بمباران کشتی‌ها نتیجه نگرفت شروع به مین‌گذاری آبراه خورموسی کرد و شرایط تردد را بیش از پیش بر ما سخت کرد و در این بین چند فروند کشتی نیز با مین برخورد کرده و دچار خسارت شدند ولی ما به خاطر تعهدی که به کشور و نظام اسلامی داشتیم به تلاش هایمان تحت آن شرایط ناامن برای پشتیبانی اقتصادی کشور ادامه دادیم.

انتهای پیام/72067/ی