آرتین زهرابی؛ وزیر ورزش و جوانان در همه دولت ها دو وظیفه مهم، منهای تمام وظایف بزرگش در ورزش کشور دارد؛ انتخاب مدیران باشگاه های پرسپولیس و استقلال...
حمید سجادی در نخستین گام، حکم مدیرعامل و اعضای هیئت مدیره باشگاه استقلال را صادر کرد و به همین دلیل قضاوت درباره او و سبک مدیریتی اش ساده تر شده است. مصطفی آجورلو در شرایطی مدیرعامل باشگاه استقلال شد که از او پیش زمینه هایی در فوتبال کشور داریم.
آجورلو جزو افرادی است که داعیه مدیریت در فوتبال ایران را دارد؛ او دو دوره پیاپی کوشش کرد در انتخابات فدراسیون فوتبال، حمایت اعضای مجمع را جلب کند؛ آجورلو هر دوبار ناکام شد و از فضای حاکم بر فوتبال کشور نیز انتقاد کرد؛ به ویژه در دوره قبلی که مصاحبه هایش تند و آتشین بود.
از آجورلو چندین دوره مدیریتی در فوتبال ما به یادگار مانده است؛ نخست مدیرعاملی او در باشگاه پاس تهران که بودجه نیروی انتظامی در اختیارش بود و آجورلو تلاش کرد از نظر ساختاری، تحولاتی در این باشگاه ایجاد کند. یک مقام قهرمانی در لیگ محصول مدیریت آجورلو با سرمربیگری مجید جلالی بود؛ هر چند پس از رفتن او از پاس، از این باشگاه اثری در فوتبال ایران باقی نماند.
مصطفی آجورلو بعدها مدیریت در بخش فوتبال خصوصی را با حسین هدایتی تجربه کرد؛ «استیل آذین» هم بخشی از کارنامه اوست که به هر کجایش می نگریم آثاری از موفقیت در آن نمی بینیم.
مدیرعاملی در باشگاه تراکتور نیز چیزی بر داشته های آجورلو اضافه نکرد تا اینکه او تصمیم گرفت به جای مدیرعاملی در باشگاه ها، تمام فوتبال را در فدراسیون مدیریت کند؛ اتفاقی که البته رخ نداد تا اینکه سرانجام او دوباره با حکم وزیر ورزش به مدیریت در یک باشگاه رضایت داد؛ این بار در استقلال تهران که بزرگترین بخش مدیریتی آجورلو در فوتبال ایران است.
