نزدیک به دو سال از پاندمی کووید ۱۹ می‌گذرد و در این دو سال چه بخواهیم و چه نخواهیم، جهان دستخوش تغییراتی اساسی و بنیادین شده است، سبک زندگی بشر دگرگون شده و ناتوانی آدمی در برابر ناملایمات و بحران‌هایی مشابه همه‌گیری بیماری‌ها، بیش از پیش هویدا گشته، به اقتصاد جهان به شدت آسیب وارد آمده و نظمی نوین در دل این بی‌نظمی محض پدیدار گشته، کسب و کارهای فراوانی به ورشکستگی کامل انجامیده و در برابر و در همین دوران پاندمی، موجبات رشد و جهش کسب و کارهایی فراهم آمده که سر آمد همه آنها کسب و کارهای دانش بنیان و به ویژه دیجیتال بنیان هستند.
انسان‌ها در این دوران بیش از همه ادوار تاریخ از هم دور شده و فاصله گرفته‌اند! قرنطینه‌های اجباری و اختیاری و در این میان، قشری که بیش از همه اقشار جامعه آسیب دید سالمندانی بودند که در عزلت خویش تنهای تنها روزها را از پی هم شمردند و از ترس بیمار شدن خود یا فرزندان و خانواده از همه دوری گزیدند و روز از پی شب و شب از پی روز را سپری کردند، بدون دیدار با همدمی یا آشنایی. چه بسا که روزها حتی پنجره خانه سالمندی رو به کوچه همجوار باز نشد تا هوایی عوض شود و چه بسا که روزها و هفته‌ها پای از خانه بیرون نگذاشتند و کسی جویای احوال شان نشد جز با چند دقیقه تلفن از راه دوری، هر دو یا سه روزی.
آری این سالمندان بودند که بیشترین آسیب روحی و روانی را از همه‌گیری کرونا متحمل شدند، آسیب‌هایی به غایت سخت که عوارض آن شاید تا آخر عمرشان آنان را درگیر خود سازد.
بیگانگی محض سالمندان با وسایل ارتباط جمعی
«امیرولی عضدزاده» متخصص حوزه سالمندان در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا می‌گوید: قرنطینه‌های اختیاری و اجباری اگرچه برای همه سنین سخت و طاقت فرسا بود ولی تفاوت‌هایی اساسی در نوع قرنطینه سالمندان با دیگر افشار اجتماع بود که از بارزترین آنها می‌توان به خانوادگی و در جمع خانواده بودن قرنطینه‌ها در گروه‌های سنی غیرسالمندان در برابر قرنطینه‌های تک یا در نهایت دو نفره سالمندان، حضور همراه با رعایت شیوه‌نامه‌ها در اجتماعات و در محل‌های کار در میان جوانان و نوجوانان در مقایسه با قرنطینه‌های سفت و سخت و همه جانبه سالمندان، سرگرم شدن دیگر گروه‌های سنی با انواع وسیله‌های ارتباط جمعی و به ویژه تلفن‌های همراه هوشمند، تبلت و رایانه در برابر بیگانگی محض یا نزدیک به محض سالمندان با این ابزار اشاره کرد.
وی تصریح می‌کند: بیگانگی سالمندان با ابزار و فنآوری‌های روز به ویژه در عرصه دیجیتال و عوارض و عواقب جبران ناپذیر آن در دوران همه‌گیری کرونا بیش از هر زمانی به چشم آمد و اهمیت و لزوم آشنایی سالمندان با این فنآوری‌های نوین بیش از هر زمانی جلوه‌گر شد.
ناآشنایی با فناوری دیجیتال، بیگانگی با جهان معاصر
عضدزاده تاکید می‌کند: اگر در گذشته‌ای نه چندان دور فرد بی‌سواد را کور می‌خواندند، امروزه دیگر ناآشنایی با فناوری دیجیتال را معادل و همپای کوری نمی‌دانند بلکه فراتر از آن، آن را به مثابه بیگانگی با جهان معاصر و در دنیای دیگری به مراتب اولیه‌تر و ابتدایی‌تر زیستن بر می‌شمرند، دنیایی در قرن‌ها پیش و در نتیجه انسان‌هایی با چنین ویژگی‌هایی و با مختصات چنین دنیایی، تاب و توان و لیاقت زیستن در جهان متمدن و پیشرفته امروز را نداشته و ندارند و برای آنان آینده درخشانی را نمی توان انتظار داشت.
وی خاطرنشان می‌کند: پس راهی نیست جز آن که سالمندان را نیز با این فناوری مدرن آشنا و همراه ساخت و موجباتی را فراهم آورد که آنان نیز دوشادوش و همپای سایر طبقات اجتماع از فواید، امکانات و مواهب این دستاورد مهم بشری استفاده کنند و در این رهگذار بایستی شرایطی را به لحاظ دسترس پذیری و مناسب سازی فراهم آورد تا سالمندان و دیگر افراد دارای ناتوانی به مانند و برابر با دیگران توان دستیابی و بهره برداری از این امکانات را داشته باشند.
رئیس بهزیستی اردکان در پایان می‌گوید: به بیان دیگر، برابری دیجیتال برای همه سنین نه یک رویا بلکه نیازی و واقعیتی ورای تصور امروز ماست.
انتهای پیام/
