این در حالی است که کمتر کسی از یحیی گل محمدی و کادر او انتقاد کرده و به مسائل فنی می‌پردازد. همین ماجرا بعد از شکست استقلال مقابل الهلال هم تکرار شد و کمتر کسی به مسائل فنی آن بازی پرداخت. پرسپولیس صرف نظر از همه مشکلاتی که داشت از نظر فنی هم ضعیف تر بود و از همان شروع بازی دستها را به علامت تسلیم بالا برده بود. بازیکنان الهلال چه از نظر فنی و چه از لحاظ بدنی و روحی یک سر و گردن بالاتر از پرسپولیس بودند و البته ژاردیم فرانسوی هم همه جور مچ گل محمدی را خواباند.
اگر بپذیریم که طبق گفته یحیی قرارداد بازیکنان خارجی الهلال به اندازه بودجه ۴ سال پرسپولیس است، در مورد سالم الدوساری چه باید بگوییم که یک بازیکن بومی است و بهترین بازیکن زمین شد ولی ستاره های ما یکی از دیگری ضعیف تر بودند و حتی قهرمان پنج ساله ایران نمی توانست ۴ پاس سالم بین بازیکنان خود رد و بدل کند. الهلال آنقدر قوی بود و پرسپولیس آنقدر ضعیف که به جرأت می توان گفت اگر بازی در ورزشگاه آزادی و در حضور ۱۰۰ هزار پرسپولیسی هم برگزار می‌شد، بعید بود نام تیم برنده پرسپولیس باشد. این الهلالی که ما دیدیم در ورزشگاه آزادی تهران هم پرسپولیس و استقلال را می برد.
