در میان مدعیان فصل گذشته امسال تراکتور شرایط چندان مناسبی ندارد و فولاد خوزستان هم چند مهره کلیدی خود را از دست داده است به طوری که بسیاری از کارشناسان و اهل فن فقط سه تیم پرسپولیس، استقلال و سپاهان را تنها مدعیان قهرمانی این فصل می‌دانند.

پرسپولیس قبل از بازی با الهلال در دیداری دوستانه سه بر یک از سد سپاهان گذشت اما در مصاف با بهترین تیم عربستان به راحتی و با سه گل مغلوب شد. قبل از آن هم استقلال دو بر صفر به الهلال باخته و از دور رقابت‌ها حذف شده بود. استقلال سال‌هاست که حتی به جمع ۸ تیم برتر آسیا هم نمی‌رسد و پرسپولیس در ۵ سال گذشته دوبار راهی فینال شده است اما امسال مدعیان اصلی لیگ برتر در شرایطی مسابقات را آغاز می‌کنند که هر دو با صورتی سرخ از آسیا برگشته اند و نتایج ضعیف تیم های ایرانی در لیگ قهرمانان آسیا باعث شده تا یکبار دیگر کیفیت فنی و تاکتیکی لیگ برتر فوتبال ایران زیر سوال برود. کم نیستند کسانی که می گویند اگر از هر بازی لیگ برتر سه دقیقه خلاصه آن را تماشا کنید انگار همه ۹۰ دقیقه را دیده اید. این فرضیه وقتی جدی تر می‌شود که بدانیم نمایندگان ایران یکی پس از دیگری و به راحتی هر چه تمام تر در لیگ قهرمانان آسیا مغلوب تیم‌های عربی شدند و به جمع ۴ تیم برتر هم نرسیدند.

متاسفانه سالهاست که لیگ برتر فوتبال ایران کیفیت فنی لازم را ندارد و شما حتی ۵ تیم را نمی توانید نام ببرید که از نظر تاکتیکی و فنی حرف خاصی برای گفتن داشته باشند. خروجی این وضعیت هم آن است که چه در زمان کی‌روش و چه در زمان ویلموتس و اسکوچیچ اسکلت اصلی تیم ملی را لژیونرها تشکیل می دهند و همه کارشناسان هم این مسئله را تایید کرده و از مربیان خارجی تیم ملی بابت این تصمیم دفاع می کنند. متاسفانه سطح فنی و فوتبالی تیم های ایرانی اصلا بالا نیست و این مسئله نیاز به ریشه یابی و کار کارشناسی اصولی دارد تا مشخص شود که چرا تیم‌های ایرانی با وجود هزینه‌های فراوان نمی‌توانند فوتبال تماشاگر پسندی را ارائه بدهند و البته در سطح آسیا و در مصاف با تیم های عربی هم حرف خاصی برای گفتن ندارند.