احسان سهرابی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در مشهدمقدس اظهار داشت: در کشور‌های توسعه یافته لیست کارگران مورد نیاز قبل از به‌کارگیری، مشخص است و کاملاً این افراد از روز اول ساماندهی می‌شوند. دولت باید به این بحث ورود کند. لذا  این موضوع سبب می‌شود در حق کارگران ظلم شود و سفره آنان کوچکتر و در نهایت کارگر شانس اشتغال را از دست می‌دهد.

سهرابی تصریح کرد: صنعت ساختمان از مهمترین بخش‌های فعالیت اقتصادی است به  ویژه از دیدگاه حوادث جزء خطرناکترین صنایع است. به همین دلیل مشاغل ساختمانی جزء مشاغل خاص محسوب می‌شوند. بسیاری از کارگران ساختمانی موقتی بوده و بسیاری نیز از کشورها یا از دیگر بخش‌های یک کشور، به خصوص مناطق روستایی و حومه شهرها می‌آیند؛ در نتیجه تهیه خدمات بهداشتی و یا اقدامات پیشگیرانه برای آن‌ها مشکل است.

وی ادامه داد: در طی انجام کار مرتباً انقطاع در فعالیت‌ها و تنوع فعالیت وجود دارد. معمولاً کار توسط چندین پیمانکار صورت می‌گیرد، همچنین فعالیت‌های یک گروه کاری ممکن است سلامت و ایمنی دیگر گروه‌های کاری موجود در محل ساخت را به خطر اندازد. بنابراین لازم است همکاری قوی در این امر صورت گیرد. خطرات احتمالی برای کارگران ساختمانی اکثراً بستگی به نوع پروژه دارد. با این حال انواع مخاطرات فیزیکی، شیمیایی، ارگونومیکی، بیولوژیکی و روانی ممکن است وجود داشته باشند.

فعال کارگری کشوری عنوان کرد: معمولا کارگران در ارتفاع کار می‌کنند و این امر نه تنها برای کارگران در ارتفاع خطرناک است بلکه برای کسانی که در پایین کار می‌کنند نیز می‌تواند خطر ایجاد کند. (مثلاً خطرات ناشی از سقوط اشیاء)، در سطح زمین نیز احتمال زمین خوردن در اثر برخورد با مواد خام، ابزارها و گیرکردن به گودال‌های کوچک و لبه‌ها زیاد است. کامیون‌ها، لیفت تراک‌ها، کمپرسورها، میخ کوب‌ها، مخلوط کن‌های سیمان، سبب ایجاد خطر می‌شوند. همچنین حمل بی‌دقت مواد خام از جمله سیمان و تیرآهن می‌تواند منجر به جراحت و برخورد با سیم‌های برق در محل کار نیز می‌تواند منجر به برق گرفتگی شود.

سهرابی خاطرنشان کرد: طبیعت مشاغل ساختمانی سبب می‌شود که کارگران روزهای زیادی را دور از خانواده طی کنند. همچنین از آنجا که بسیاری اوقات کارهای ساختمانی در ارتفاع صورت می‌گیرند، اضطراب ناشی از سقوط همواره وجود دارد. محیط‌های کار ساختمانی بسیار غبارآلودند و  بسیاری از آن‌ها خطرناکند. الیاف آزبست، و پشم شیشه، و پشم سنگ، سیلیس، غبار سیمان، می‌توانند موجب بیماری‌های مختلفی از جمله سرطان‌های شغلی شده و یا مشکلات تنفسی و پوستی ایجاد کنند. کارگران ساختمانی ممکن است در انواع شرایط سرد و گرم کار کنند. همچنین ممکن است در معرض صدا و ارتعاش زیاد ناشی از دستگاه‌هایی مثل کمپرسور و ابزارهایی مثل مته قرار گیرند. پرتوهای ناشی از عمل جوشکاری مثل پرتو فرابنفش سبب آسیب‌های چشمی می‌شوند. 

این فعال کارگری کشوری گفت: از آنجا که کارگران ساختمانی مرتباً با جابه‌جایی مواد خام سر و کار دارند، در بسیاری از اوقات مجبورند به خاطر وضعیت‌های خاص بار را به صورت حمل دستی از جمله قطعات کوچک تیرآهن، میلگرد، پاکت‌های سیمان و مواد خام استفاده کنند. همچنین ممکن است در وضعیت‌های بدنی بسیار بدی قرار بگیرند، فشارهای بیش از حد به استخوان‌ها، ماهیچه و مفاصل، کار طولانی و استراحت اندک، وضعیت‌های قرارگیری نامناسب بدنی و گاهی اوقات انجام اعمال با تکرار زیاد می‌تواند این کارگران را مستعد انواع بیماری‌های اسکلتی عضلانی کند. 

سهرابی خاطرنشان کرد: با وجود چنین شرایطی لازم و ضروری به‌نظر می‌رسد که در برنامه‌ای منظم و سازمان یافته و آموزش راه‌های ایمن و بهداشتی این قشر عظیم و مهم جامعه، از این خطرات محافظت شوند. به‌نظر می‌رسد که متولیان اداره کار و سازمان تامین‌اجتماعی و فنی حرفه ای فراموش کرده‌اند ولی نعمتان آنان چه کسانی بوده و هستند، لذا اگر قرار بر تغییر و رشد باشد، نهال رشد با تلاش دست‌های پینه بسته همین کارگران جوانه خواهد زد.

انتهای پیام/281/ ز