به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ حضرت عبدالعظیم حسنی (علیه السلام) عالم، فقیه و محدث بودند، طبق منابع اسلامی علم و فقاهت مقام انسان را بالا می‌برد به حدی که پیامبر اکرم (ص) می‌فرمایند عالم را تکریم کنید. حضرت عبدالعظیم (علیه السلام) ولایتمدار و تابع محض امامان معصوم (علیه السلام) بودند که ولایت‌پذیری شاخصه اصلی ایشان بود.

 

ولادت با سعادت حضرت عبدالعظیم (علیه‌السّلام) در سال ۱۷۳ هجری قمری در شهر مقدّس مدینه واقع شده است و عمر با برکت او به مدّت ۷۹ سال بوده است که محضر مبارک امام رضا (علیه‌السّلام)، امام محمّدتقی (علیه‌السّلام) و امام هادی (علیه‌السّلام) را درک نموده و احادیث فراوانی از آنان روایت کرده است. از آنجا که از نوادگان حضرت امام حسن مجتبی (علیه‌السّلام) است به حسنی شهرت یافته است.

 

حضرت عبدالعظیم، پس از دیدار با امام هادی (علیه السلام) و عرضه عقاید خویش بر آن حضرت و سخنان امام که فرمود: «آنچه گفتی همه حق و درست است و بر همین عقاید استوار بمان»، به ایران آمد و وارد «ری» شد. ابتدا ناشناس بود و مردم او را نمی‌شناختند. کم کم به شخصیت او پی بردند و از محضرش استفاده می‌کردند.

 

از نکات ممتاز زندگانی عبدالعظیم الحسنی می‌توان به ورود ایشان به ایران به دستور امام هادی (علیه السلام) اشاره کرد که مأمور شد برای ترویج و تبلیغ احکام دین مبین اسلام و پیشوایی جماعت شیعیان در سال ۲۵۰ هجری از عراق وارد شهرری شود.

 

از حضرت عبدالعظیم حسنی (علیه السلام) دو کتاب برای شیعیان باقی مانده است که یکی از آن‌ها کتابی به نام «خطب امیرالمؤمنین (علیه السلام)» که نجاشی در رجال خود آن را ذکر کرده و دیگری کتابی به نام " یوم و لیله" که در رساله صاحب بن عباد بیان شده است.

 

یکی از مباحث مهم که امروزه مورد غفلت واقع شده است و از بین مردم رخت بر بسته است عرضه دین و اعتقادات بر امام و در دوران غیبت حضرت، بر عالم جامع الشرائط است؛ سنتی که علاوه بر برکات فراوان در زندگی معنوی، جلوی بسیاری از انحرافات را می‌گیرد.

 

از میان اصحاب ائمه (علیهم السلام)، این امتیاز را عبد العظیم حسنی به خود اختصاص داد. ایشان با اینکه سِنی از او گذشته بود و مردی عالم، فقیه، با تجربه و کارکشته شده بود خود را محضر امام هادی (علیه السلام) می‌رساند و عرض می‌کند: می‌خواهم اعتقادات خودم را بر شما عرضه کنم؛ اگر درست باشد بر آن ثابت قدم باشم و اگر اشتباه است آن را تا زنده هستم تصحیح کنم. بعد از اینکه حضرت به او اجازه داد، ایشان اعتقادات خود را از اصول و فروع دین تا اقرار به امامت امام زمان (علیه السلام) و غیبت حضرت و... همه را با تواضع خاصی مطرح می‌کند و امام (علیه السلام) آن‌ها را تصدیق می‌کند.

 

بیان کردن دین و اعتقادات، آن هم از عالمی برجسته مانند عبد العظیم حسنی خدمت مولای خود، امام هادی (علیه السلام)، نشانه عظمت روح، ولایت‌مداری و تواضع خاص ایشان است و این نکته، به تنهایی در اثبات بزرگواریشان کفایت می‌کند.

 

اگر امروزه این سنت زیبا و خوب در بین مردم جای بگیرد و عبدالعظیم حسنی را الگوی خود قرار دهند و هر کسی اعتقاداتش را بر عالم دینی بیان کند جلوی بسیاری از انحرافات اعتقادی در جامعه، از جمله عرفان‌های کاذب، مدعیان دروغین مهدویت و... گرفته می‌شود.

 

مهم‌ترین نشانه عظمت معنوی و مقامات حضرت عبدالعظیم (علیه‌السلام) برابری فضیلت زیارت مزار آن بزرگوار، با فضیلت زیارت سیّدالشهداء (علیه السلام) است. محمد بن یحیی عطار می‌گوید: خدمت امام هادی (علیه السلام) رسیدم. ایشان فرمود: «کجا بودی؟» گفتم: حسین بن علی را زیارت کردم. امام هادی (علیه‌السلام) فرمود: «أما إنّک لَو زُرتَ قَبرَ عَبدِالعَظیمِ عِندَکُم کُنتَ کَمَن زارَ الحُسَینَ بنَ عَلِیٍّ (علیه‌السلام)؛ بدان که اگر قبر عبدالعظیم را در شهر خودتان زیارت کنی، مانند کسی هستی که حسین بن علی (علیه‌السلام) را زیارت کرده باشد.»

 

اینکه امامان (علیهم السلام) زیارت حضرت عبد العظیم حسنی (علیه السلام) را معادل زیارت امام حسین (علیه السلام) قرار داده‌اند نشان دهنده عظمت و فضیلت این بزرگوار است. گویا مزار عبدالعظیم حسنی، به عنوان شعبه‌ای از کربلا شمرده شده است.

 

نویسنده؛ روح الله رحمانی مهر