به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما؛ ۱۳۲ سال استعمار الجزایر توسط فرانسه همچنان ادامه دارد. با این وجود ذهن تاریخی مردم الجزایر، نسل کشی میلیونی مردم الجزایر توسط فرانسه را فراموش نکرده است. حتی پاریس حاضر نیست استخوان‌های کشته شدگان الجزایری که در فرانسه نگهداری می‌شود را به الجزایر تحویل دهد. علاوه بر این، رفتار و اظهارات مغرورانه فرانسوی‌ها در مقاطع گوناگون، خشم مردم الجزایر را به همراه داشته است. ادامه تعامل استعمارگرانه پاریس با الجزایر، ریشه بسیاری از مشکلات روابط دوجانبه است. با این وجود شاید تنها یک عذرخواهی فرانسه می‌تواند روابط دو کشور را به مدار عادی برگرداند اما این عذرخواهی هرگز اتفاق نیفتاده است بلکه فرانسه هر از گاهی، بر دامنه این تنش می‌افزاید.

ریشه های تنش اخیر

دکتر جواد ابو کارشناس ارشد مسائل آ‏فریقا  در این باره گفت: دو اقدام اخیر پاریس، بنزینی بر آتش اختلافات دو کشور بود که وضعیت را بحرانی‌تر نمود. اول، تصمیم پاریس به کاهش ۵۰ درصدی صدور روادید برای اتباع الجزایر و دوم، اظهارات سراسر نژادپرستانه مکرون مبنی بر زیر سوال بردن وجود ملت الجزایر قبل از استقلال. وی گفت ملت الجزایر قبل از سال ۱۹۶۲ وجود نداشته است و از استعمار عثمانی به فرانسه تحویل داده شده و تاریخی که برای الجزایر وجود دارد توسط نظامیان این کشور ساخته شده است.

در همین حال محمد هادی تسخیری، کارشناس ارشد امور بین‌الملل معتقد است علت ظاهری این اختلافات، سخنان ماکرون با نوادگان کسانی که در جنگ استقلال الجزایر شرکت داشتند می باشد، اما در واقع این اختلافات به سال ۲۰۰۵م  باز می‌گردد، یعنی  هنگامی که مجلس ملی فرانسه، بر خلاف قانون سابق که استعمار را تمام شده و ملغی می‌دانست، قانونی را به تصویب رساند که در آن به "نقش مثبت استعمار" اعتراف می‌کند، و همین امر باعث شد تا توافقنامه مصالحه‌ای که بین دو رئیس جمهور وقت فرانسه و الجزایر (ژاک شیراک و عبد العزیر بوتفلیقه) امضا شده بود، بی اعتبار اعلام شود. از سویی دیگر نیز این اختلافات با سال ۲۰۲۰م یعنی هنگامی که دو کانال تلویزیونی فرانسه فیلم مستندی از فعالیت‌های مخالفان الجزایری پخش کردند و به همین دلیل دولت الجزایر " صلاح البدوی" سفیر سابق خود را از پاریس فراخواند باز می گردد. 

واکنش مقتدرانه الجزایر به فرانسه

دکتر جواد ابو درباره واکنش اخیر الجزایر  گفت: در پاسخ به این اظهارات مکرون، الجزیره ضمن فراخواندن سفیر خود از پاریس، فضای عبوری پرواز‌های نظامی فرانسه از آسمان خود را نیز بست. الجزایر، مکرون را فردی مغرور و بی اطلاع از تاریخ نامید که اظهاراتش صرفا جنبه تبلیغاتی قبل از انتخابات دارد. الجزایر همچنین از مکرون خواست که فرحت مهنی اپوزیسیون الجزایری ساکن فرانسه را تحویل دهد و از حجم تنش بین دو کشور بکاهد. امری که مورد اجابت پاریس قرار نگرفته است.

در همین حال «ریاض هویلی» مدیر مسؤول شبکه «اخبار الوطن» الجزائر به روزنامه «القدس العربی» گفت، این بیانیه به حد زخمی که اظهارات ماکرون مبنی بر انکار وجود امت الجزائر قبل از استعمار به جا گذاشته، نمیرسد. این عذرخواهی نیست؛ ابراز تأسف به این معنا نیست که ماکرون اظهارات خود را پس گرفته است. هویلی افزود، کنفرانس پاریس درباره لیبی بدون حضور «عبدالمجید تبون» رئیس‌جمهور الجزائر فاقد مشروعیت خواهد بود. «عثمان لحیانی» روزنامه‌نگار الجزائری نیز گفت، از اظهارات مشاور کاخ الیزه عذرخواهی برداشت نمی‌شود بلکه کاملا برعکس، سخنگوی الیزه بر روایت فرانسوی‌ها اصرار می‌کند و می‌گوید مشکل از اظهارات نبوده بلکه از برداشت الجزائری‌ها بوده است. این از نفس اظهارات ماکرون زشت‌تر است.

دکتر «سامی طلحی» استاد علوم سیاسی و روابط بین‌الملل نیز در این زمینه اعلام کرد، عذرخواهی حقیقی اعتراف رسمی به جنایت‌های فرانسه است. چرا ماکرون خودش عذرخواهی نکرده و یک بیانیه صادر شده است!. وی افزود، این بیانیه تنها یک ملاطفت به منظور شرکت الجزائر در نشست پاریس در جمعه آینده درباره لیبی است. «مهدی محمد» روزنامه‌نگار الجزائری هم در این خصوص گفت، این بیانیه به موضوعاتی که باعث خشم الجزائری‌ها شده، نپرداخته است. جملاتی گذرا بود که به حد عذرخواهی نمی‌رسید. روزنامه «الشروق» الجزائر نیز نوشت: «الجزائر با اتحادهای جدید، فرانسه را محاصره می‌کند».

نفرت تاریخی مردم الجزایر از فرانسه

نفرت تاریخی ملت الجزایر از فرانسه، در دوره مکرون و بویژه طی یکسال اخیر، تشدید گردیده است. پس از عادی سازی روابط مغرب با رژیم صهیونیستی، و خطر حضور رژیم کنار مرز‌های الجزایر، فرانسه نیز به‌عنوان یک بازیگر تاریخی تاثیر گذار در تحولات الجزایر، اکنون رابطه‌ای ضعیف و شکننده با این کشور دارد. تحریک غرور ملی الجزایر، سایر حوزه‌های روابط دوجانبه را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد. مجموعه این عوامل، الجزایر را به سمت نزدیک شدن به محور شرق یعنی روسیه و چین و ایستادگی در برابر عادی سازی سوق می‌دهد.

جنایت‌های فرانسه در الجزایر
در طول حدود ۵ قرن استعمار فرانسه بر آفریقا و به ویژه پس از جنگ استقلال این کشور‌ها در دوره بعد از جنگ جهانی دوم، آنان با سرکوب شدیدی مواجه شدند که در مجموع بیش از دو میلیون آفریقایی کشته شدند. فرانسه همچنین با خشونت تمام، خواست مردم کشور‌هایی که با وعده اعطای استقلال از طرف این کشور در جنگ جهانی دوم شرکت کرده بودند، سرکوب کرد. یکی از این کشور‌ها الجزایر بود. مردم الجزایر با وعده کسب استقلال در صف نیرو‌های فرانسه در جنگ جهانی دوم حضور داشتند، اما این خواسته آنان با سرکوب گسترده از سوی فرانسه مواجه شد و هزاران تن از مردم الجزایر قتل عام شدند. کشتار سیستماتیک مردم الجزایر توسط سربازان فرانسوی از قتل عام سطیف و گلیما آغاز شد و تا زمان استقلال الجزایر در سال ۱۹۶۲ ادامه داشت. در طول مبارزات استقلال الجزایر نزدیک به یک میلیون تن کشته شدند که مسئول مستقیم آن فرانسوی‌ها هستند. مردم الجزایر از سال ۱۸۳۰ با قتل‌عام فرهنگی از سوی فرانسه که موجب از میان رفتن هویت بومی و تاریخ سیصد ساله عثمانی و تغییر بسیاری از آثار تاریخی و فرهنگی این کشور شد، مواجه بوده اند. به گفته "عبدالمجید شیخی" مشاور امور تاریخی رئیس جمهور الجزایر، پس از آنکه فرانسوی‌ها در الجزایر کشتار به راه انداختند، استخوان بسیاری از مردم الجزایر را که خود آن‌ها را کشتند، برای استفاده در صابون‌سازی و تصیفه شکر به «مارسی» بردند. در طول جنگ استقلال الجزایر که از ۱۹۵۴ تا ۱۹۶۲ به طول انجامید نزدیک به شصت هزار نفر از اعضای جبهه آزادی بخش میهنی الجزایر و یک میلیون غیر نظامی این کشور توسط فرانسوی‌ها کشته شدند.

نتیجه گیری