به گزارش خبرگزاری برنا از استان زنجان؛ دکتر عباس علی زمانی فرزند علی اکبر متولد  1356 در شهرستان گرگان از استان گلستان . پدر رادر دو سالگی بر اثر بیماری از دست می دهد.  دوران کودکی و نوجوانی را در یک خانواده 8 نفری (چهار خواهر و 2برادر) در روستای­ی با نام تورنگ تپه در زیر سایه محبت مادر سپری میکند. هزینه زندگی خانواده از راه کشاورزی روی زمین­ هایی  که از پدر به ارث مانده کسب می گردد.

دوران تحصیلی ابتدایی را در همان روستا می گذراند، اما به علت نداشتن مدرسه راهنمایی در روستا، و برای ادامه­ تحصیل همراه با دیگر دوستان هر روز مسیر 5 کیلومتری روستای میرمحله را پیاده یا با دوچرخه طی باید می کرد . 

بهترین خاطرات درسی را در دبیرستان شهید مصطفی خمینی گرگان دارد که آن هم به علت نبود دبیرستان در روستا به آنجا رفته رفته بود .

دکتر عباس علی زمانی خود میگوید: کسب امتیاز شاگرد اولی در تمام این مسیر 12 ساله، شوق رفتن به دانشگاه را برای من بوجود آورد و با برنامه­ ریزی ای که داشتم در سال 1375 در رشته شیمی محض دانشگاه ملی زنجان پذیرفته شدم.

از همان آغاز این راه که با علاقه به شیمی شروع کرده بودم در آزمایشگاه ­های شیمی مشغول به کار دانشجویی شدم تا بیش از دیگران بتوانم از امکانات آموزشی استفاده کنم.

 در سال 1380 به پاداش این تلاش ­ها در ادامه­ این مسیر در کارشناسی ارشد شیمی تجزیه همین دانشگاه پذیرفته شدم و در سال 1382 با کسب نمره 67/19 از پایان نامه خویش دفاع کردم.

بعد از پایان دوره­ی کارشناسی ارشد  فکر ادامه تحصیل را برای مدتی رها می کند.

خدمت زیر پرچم را به مدت یک سال و نیم  به پایان می رساند و بهار همان سال مشغول به کار می شود .

دکتر زمانی با نگاهی بر دور دستها آخرین جملات از بیوگرافی خود را چنین به پایان می برد:

 در سال 1386 به علت پذیرش در دوره­ دکتری از ادامه­ کار انصراف دادم . 

اولین روز بهار 89 در گروه علوم محیط زیست دانشگاه زنجان پذیرفته شدم و  در سال 1391 از رساله خود در دانشگاه زنجان دفاع کردم.

دکتر عباس علی زمانی محققی توانمند و خرد گراست، با پتانسیل بالای اجتماعی در زمینه علوم محیط زیست . 

مطلبی از وی را در همین زمینه با هم می بینیم :

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام بهترین عادل

"در اثبات مهر، آفرینش را با عدالت آغاز کرد و  با عدالت به پایان خواهد رسانید."

دغدغه ­های امروز جوامع بشری آن­قدر زیاد شده که محصولی به نام "بی ­تفاوتی افراد جامعه" روز به روز در حال رشد است. می­توان بی تفاوت عبور کرد و می توان اندیشه­ ای را در این مسیر به مقصد رساند. نگاه به دیروز زنجان، نگاه به سازه­ های قدیم زنجان، نگاه­ به میراث به­ جا مانده­ی نسل دیروز مانند پل­ های سه­ گانه زنجانرود سید محمد، میربها و سردار، رختشویخانه و مکان­های دیگر دیروز زنجان، ثابت کرده­ اند که در این شهر همواره افرادی بوده ­اند که دغدغه حل مشکلات شهر زنجان و کشورشان را داشته­ اند.

امروز هم با همه­ ناملایمتی روزگار، تعداد زیاد موسسه­ های خیریه و افراد به نام شهر زنجان تایید می­کند که در این شهر، همواره بخش زیادی از جامعه بی­ تفاوت نبوده اند و تلاش دارند تا در مسیر توسعه اجتماعی، اقتصادی و محیط زیستی زنجان قدم­ های نو برداشته شود.

بی­شتر دید شهروندان نمونه  بسیاری گمنام و در کمال فروتنی در سیاهی شب به خدمت به مردم می­پردازند و ­ما همواره سپاسگزار این عزیزان بوده و هستیم.

اگر در دیروز زندگی ردپایی از مهربانی در ذهن وجود نداشته باشد، در زندگی امروز نمی­توان مهربانی را انتظار داشت. 

جامعه­ امروز در موضوع­ های مختلف اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و محیط زیستی نیازمند صرف وقت و انرژی است تا به سمت تعالی انسانی هدایت شود و می‌بایست شهروندان جامعه پیش­قراولان این تلاش و همت باشند.

وقتی افراد مسئولیت خود را درست انجام دهند و در مسیر روز و شب، آرزوی روزگار بهتری را برای جامعه داشته باشند و با این نگاه چشم به طلوع و غروب خورشید بدوزند، می­توانند از واژه­ شهروندی استفاده کنند .

در غیر این­صورت تنها شهرنشین است. شهروندی رعایت آداب درست زندگی کردن است که بارها و بارها توسط بزرگان یادآوری شده است. انسان امروز نیازمند زندگی در جامعه شلوغ و رنگارنگ سلیقه ­ها است و تاثیر جامعه بر آن بیش از زمان­های دیگر است.

 امروز بایستی بنویسیم خانه­ من شهر من است. افزایش فرهنگ معاشرت، رانندگی، نظافت، محیط زیست، هم­نوع دوستی، معامله و کاسب­گری، کارمندی، معلمی و در یک کلام فرهنگ شهرنشینی آرامش بیش­تری را برای انسان به ­دنبال دارد و این افزایش فرهنگ را شهروندان به جامعه هدیه خواهند کرد.  وقتی من رعایت کنم دیگران هم رعایت خواهند کرد و این­گونه شهر نجات خواهد یافت.

هر انسانی در هر آن از زندگی، با تفکر برای رنگین­ کردن زندگی هم­نوع خودش می­تواند کسب ثواب کند.  رنگ­آمیزی دنیای بچه ­ها با احترام به محیط زیست و حفظ آن، شاید از همه­ رنگ های دیگر مهم­تر باشد.

شادی فردای جامعه در گرو حفظ و نگهداری رودخانه ­ها، چمن­زار ها، باغ ­ها، کوه­ ها، دریا­ها، درخت­ ها، حیوانات و همه­ منابع طبیعی زمین است.

همه­ وجود ما را طبیعت می­ سازد. خاک و آب ناسالم،  انسان ناسالمی را به دنبال خواهد داشت که همراه با زندگی خود،  تمدن را هم نابود خواهد کرد. 

سپاسگزاری از خالق این همه خوبی­ های زمین تنها با سپاسگزاری از بندگان و آفریده ­های خدا امکان­ پذیر است و تلاش برای خلق خوبی­ ها در دل­بندگان خدا، بهترین سپاس از خداوند است. خوب بودن و خوب ماندن تنها روش سپاس از یکتای مهربان است.

بی­ تفاوت شدن جامعه­ بشری به هر بهانه­ ای بسیار بسیار خطرناک است و آسیب­ های زیادی به دنبال خواهد داشت .

وظیفه همگان است تا به هر روش ممکنی بذر بی ­تفاوتی را از جامعه برچینند و در پایان به گونه­ ای زندگی کرده باشیم که فردایی بهتر و رنگی­ن تر برای آیندگان به جا گذاشته باشیم.