نارضایتی در بخش مسکن به اندازه تمام کسانی است که حق دارند یک واحد مسکونی داشته باشند.
در طول ۲/۵ سال گذشته نرخ مسکن ۵۰۰ درصد رشد کرده است. این یک فاجعه ملی است که تاکنون هیچکدام از مسئولان، حتی یک عذرخواهی هم از مردم نکرده‌اند. در واقع مسئولان در قبال این رها شدگی هرگز پاسخگو نبوده‌اند.
دولت قبل هم یکی از افتخاراتش بی‌توجهی کامل به بخش مسکن است. این بزرگترین ترک فعلی بود که عقوبت و مجازات نشد و بنظر می‌رسد هرگز به این پرونده ملی رسیدگی نخواهد شد.
چرا ما قانونی برای قیمت‌گذاری مسکن نداریم اما برای پفک نرخ تعیین می‌کنیم؟
چرا اگر مالکی نرخ ملک خود را یک میلیارد دلار هم تعیین کند، به هیچ کجا نمی‌شود شکایت کرد؟
آیا قوه قضاییه شکایت مستاجر را بکلی حذف کرده است؟ آیا مستأجران ایران به کلی ذی حق نیستند؟
آیا سی میلیون مستاجر حق قانونی برای شکایت از گران فروشی در بخش مسکن را ندارند؟
و آیا اصولاً فروش ملک با هر قیمتی گران‌فروشی نیست؟
چرا دولت به عنوان بزرگترین بخش اجرایی کشور برای ساخت یک واحد مسکونی از متقاضیان ۴۰ میلیون نقد و ۴۵۰ میلیون وام با سود سرسام آور مطالبه کرده است؟
چرا باید قشری که در اثر سیاست‌های شما بشدت آسیب دیده ماهیانه حدود ۵ میلیون تا ۷ میلیون تومان قسط وام دهد برای واحد مسکونی که بدون شک در حوزه شهری نیست؟
بدون شک کالایی که بشدت ضروری است، اصلا وسیله خوبی برای حکمرانی نیست و موج نارضایتی‌ها کشور را در آستانه بحران قرار داده است. آگهی‌های نجومی به هر قیمتی از نظر شما و قانون شما، نه تشویش اذهان عمومی است و نه نشر اکاذیب هرچند مستأجران بشدت مشوش، آشفته و آواره می‌شوند.
البته خوشحال نباشید که در اثر فشار نرخ مسکن خیلی از خانواده‌ها آواره و حاشیه نشین شده‌اند. قطعا آنها برخواهند گشت.
