عدم بهره مندی از سیستم کمک داور ویدیویی که چند سالی است در دنیا رواج یافته تبدیل به نقطه ضعفی بزرگ برای فوتبال ملی و باشگاهی ما شده است. نبود این امکان که در کنفرانس‌های خبری بسیاری از مسابقات لیگ ما به آن پرداخته می‌شود، سبب شده تا نتایج بعضی مسابقات نا عادلانه رقم بخورد و تیم‌های متضرر گمان می‌کنند با راه اندازی این سیستم درصد اشتباهات داوران پایین آمده و حق به حقدار خواهد رسید، در‌حالی که پیش از استفاده از هر فناوری و امکان نوظهوری باید مقدمات استفاده مطلوب و مناسب از آن ایجاد شود.
به داوری‌های لیگ که نگاه می‌کنیم تصمیماتی را شاهد هستیم که سلیقه در آن بر قانون ارجحیت دارد. این البته نگاه خوش بینانه به ماجرا است. چرا که اگر افشاگری‌های وحید صالحی را به خاطر بیاوریم، معیار‌های دیگری هم به داوری سلیقه‌ای اضافه خواهد شد! از آن عجیب‌تر نظرات کارشناسان امر داوری در‌مورد صحنه‌های مورد بحث است که بسیار متناقض و‌متفاوت است.
وقتی در یک برنامه تلویزیونی و در بررسی صحنه‌های داوری مسابقات از نظر سه تا چهار کارشناس استفاده شده و در میان همین‌ها که بار‌ها و بار‌ها صحنه‌ها را مرور کرده اند اختلاف نظر وجود دارد، چگونه می‌توان از کمک داور ویدیویی انتظار اصلاح تصمیمات غلط داور را داشت؟ با این اوصاف اگر داور بر اساس باوری که نسبت به تصمیمات خود دارد سوت زده باشد، هیچ ابزاری قادر به تغییر آن نخواهد بود. به ویژه آن که پای مسائل دیگر ناگفتنی هم در‌میان باشد!
بدیهی است مادامی که ذهنیت داوران ایرانی در‌مسابقات داخلی تغییر نکند، سیستم کمک داور ویدیویی هم کمکی به بهبود کیفیت داوری‌ها نخواهد کرد.
