پولسین در ۲۳ نوامبر ۱۸۶۹ در کپنهاگ در خانواده یک قاضی دیوان عالی دانمارک به دنیا آمد. ضبط مغناطیسی در اصل به صورت تلگرافون در سال ۱۸۹۸ از سوی پولسین به نمایش درآمد. ضبط‌مغناطیسی مفتولی و جانشین آن ضبط نوار مغناطیسی شامل کاربرد یک میانجی با قابلیت مغناطیسی بود. یک سیگنال الکتریکی که مشابه صدایی است که باید ضبط شود به نوک ضبط داده می‌شود تا الگویی از مغناطیس مانند سیگنال ایجاد کند.
سپس یک نوک بازنواخت (پلی بک هد) (که می‌تواند همان نوک ضبط باشد) می‌تواند تغییرات میدان مغناطیسی را از نوار دریافت کرده و آنها را به سیگنال الکتریکی تبدیل کند.
پولسین توانست در ۱۸۹۸ حق ثبت اختراع تلگرافون را به دست آورد و بعدتر همراه با دستیار خود، پیدر اولوف پیدرسن سایر ضبط کننده‌های مغناطیسی را که روی مفتول‌های آهنی، نوار یا دیسک ضبط می‌کردند، توسعه داد. هیچ‌یک از این دستگاه‌ها تقویت‌کننده الکترونیکی نداشتند اما سیگنال ضبط شده آن‌قدر قوی بود که بتوان آن را از طریق یک هدفون یا حتی از طریق سیم‌های تلفن شنید. پولسین در نمایشگاه جهانی سال ۱۹۰۰ در پاریس، صدای امپراتور اتریش، فرانتس جوزف را ضبط کرد که گمان می‌رود قدیمی‌ترین صدای ضبط شده مغناطیسی به جای مانده تاکنون باشد. پولسین در ۱۹۰۸ یک مبدل قوس الکتریکی (حالتی از تخلیه الکتریکی در هوا یا سایر محیط‌های نارسانا) ساخت که با عنوان «فرستنده قوس الکتریکی پولسین» شناخته شده و تا پیش از ابداع فناوری لامپ خلأ به شکلی گسترده در رادیو به کار می‌رفت. این سیستم با استفاده از یک دکل ۱۰۰ فوتی بین لینگبی و نیوکاسل ارتباط برقرار می‌کرد. پولسین در ۲۳ جولای ۱۹۴۲ در گنتافته دانمارک درگذشت.
