ستایش ویژ خدا، پروردگار جهانیان است و درود و سلام خدا، سلامی کامل، بر سرور ما محمد (ص)، پیامبرش و اهل‌بیت او. خدایا تو را ستایش، بر آن‌چه به آن جاری شد، قضای تو درباره اولیایت، آنان که تنها برای خود و دینت برگزیدی، آن گاه که برای ایشان اختیار کردی، فراوانی نعمت پابرجایی که نزد توست، نعمتی که تباهی و نابودی ندارد، پس از آن‌که بی‌میل بودن نسبت به رتبه‌های این دنیای فرومایه و زر و زیورش را با آنان شرط کردی، آنان هم آن شرط را از تو پذیرفتند و تو هم وفا کردن به آن را از جانب آنان دانستی، پس قبولشان کردی و مقرّب درگاهشان کردی و برای آنان یاد والا و ثنای روشن پیش آوردی و فرشتگانت را بر آنها فروفرستادی و به وحی خود بزرگشان داشتی و از دانش خود به آنان عطا کردی.

 

 

و ایشان را دستاویز به سویت و وسیله به جانب خشنودی‌ خود قرار دادی، پس بعضی را در بهشت جای دادی تا آن‌که از آن‌جا بیرونش آوردی و بعضی را در کشتی خود حمل کردی و او را و هر که همراه او ایمان آورده بود، به رحمت خود از هلاک شدن نجات دادی و بعضی را برای خود دوست صمیمی گرفتی و از تو درخواست نام نیک، در میان آیندگان کرد و تو درخواست او را اجابت کردی و نام او را بلندآوازه کردی و با بعضی از میان درخت سخن گفتی، سخن گفتنی ویژه و برای او برادرش را یاور و وزیر قرار دادی و بعضی را بدون پدر به وجود آوردی و دلایل آشکار به او عنایت کردی و به روح‌القدس او را حمایت کردی و برای همه آنان شریعت مقرّر فرمودی و راه را روشن و واضح ساختی و جانشینانی اختیار کردی.

 

 

نگهبانی پس از نگهبان، از زمانی تا زمانی دیگر، برای برپاداشتن دینت و حجّتی بر بندگانت، برای این که حق از جایگاه خود برداشته نشود و باطل بر اهل حق پیروز نشود و احدی نگوید چه می‌شد اگر برای ما پیامبری بیم‌دهنده می‌فرستادی و پرچم هدایت برای ما برپا می‌کردی تا بر این اساس از آیات تو پیروی می‌کردیم، پیش از آن که خوار و رسوا شویم تا این که مقام رسالت و هدایت را به محبوب و برگزیده‌ خود محمد (درود خدا بر او و خاندان او) رساندی.

 

 

پس بود همان‌گونه که او را برگزیدی، سرور مخلوقاتت و برگزیده برگزیدگانت و برترین انتخاب شدگانت و گرامی‌ترین معتمدانت، او را بر پیامبرانت مقدم کردی و بر جنّ و انس از بندگانت برانگیختی و مشرق‌ها و مغرب‌هایت را زیر پایش گذاردی و بُراق را برای او به کار گرفتی و آن شخصیت بزرگ را به آسمانت بالا بردی و دانش آن‌چه بوده و خواهد بود تا سپری شدن آفرینش خود را به او سپردی، سپس او را با فرو انداختن هراس در دل دشمن، یاری دادی و به جبرائیل و میکائیل و نشان‌داران از فرشتگانت احاطه کردی و به او وعده دادی که دین او را بر همه دین‌ها پیروز کنی، گرچه مشرکان را خوش نیاید و این کار پس از آن بود که در جایگاه راستی از اهل او جای دادی.

 

 

و قرار دادی برای او و ایشان، نخستین خانه‌ای که برای مردم بنا شد که در مکه است، خانه با برکت و مایه راهنمایی برای جهانیان، در آن خانه نشانه‌های آشکاری است، مقام ابراهیم (ع) و هر که وارد آن شد، در امان بود و در حق آنان فرمودی: جز این نیست که خدا اراده فرموده است که پلیدی در خانواده شما نباشد و شما پاک باشید، پاکی شایسته، سپس پاداش محمد (ص) را در قرآن خود، مودّت اهل‌بیت او قرار دادی و فرمودی: بگو من از شما برای رسالت پاداشی جز مودّت نزدیکانم نمی‌خواهم و فرمودی: آن‌چه به عنوان پاداش از شما خواستم، آن هم به سود شماست و فرمودی: من از شما برای رسالت پاداشی نمی‌خواهم، جز کسی که بخواهد راهی به جانب پروردگارش بگیرد.

 

 

پس آنان راه به سوی تو بردند و راه به حریم خشنودی‌ تو، آن‌گاه که روزگار آن حضرت سپری شد، نماینده‌ او علی بن ابیطالب (درود تو بر آن دو و خاندانشان باد) برای راهنمایی برگماشت، زیرا او بیم‌دهنده و برای هر قومی راهنما بود، پس در حالی‌که انبوهی از مردم در برابر او بودند، فرمود: هرکه من سرپرست او بودم، پس علی سرپرست اوست، خدایا دوست بدار کسی که علی را دوست دارد و دشمن بدار کسی که دشمن علی است و یاری کن هر که او را یاری کند و خوار کن هر که او را وا‌گذارد و فرمود: هر که من پیامبر او بودم، پس علی فرمانروای اوست و فرمود: من و علی از یک درخت هستیم و سایر مردم از درخت‌های گوناگون‌اند و جایگاه او را نسبت به خود همچون جایگاه هارون به موسی (ع) قرار داد و به او فرمود: تو نسبت به من به منزله هارون نسبت به موسایی، جز این که پس از من پیامبری نیست و دختر خود، سرور بانوان جهانیان را به همسری او در آورد و از مسجد خود برای او حلال کرد، آن‌چه را برای خودش حلال بود و همه در‌هایی که به مسجد باز می‌شد، بست، مگر در خانه او را، آن گاه علم و حکمت خود را به او سپرد.

 

 

و فرمود: من شهر علم هستم و علی (ع) دروازه آن شهر است، پس هر که اراده شهر علم و حکمت کند، باید از دروازه آن وارد شود. سپس، گفت: تو برادر و جانشین و وارث من هستی، گوشت تو از گوشت من و خون تو از خون من و آشتی با تو، آشتی با من و جنگ با تو، جنگ با من است و ایمان با گوشت و خون تو آمیخته شده است، چنان‌که با گوشت و خون من درآمیخته و تو فردای قیامت کنار حوض کوثر جانشین من هستی و تو قرض من را می‌پردازی و به وعده‌های من وفا می‌کنی و شیعیان تو بر منبر‌هایی از نور هستند، در حالی‌که روی آنها سپید و در بهشت پیرامون من و همسایگان من هستند و اگر تو‌ ای علی (ع) نبودی، اهل ایمان پس از من شناخته نمی‌شدند و آن حضرت پس از پیامبر (ص)، مایه هدایت از گمراهی و نور از نابینایی و ریسمان استوار خدا و راه راست او بود.

 

 

با نزدیکی‌ خود در خویشاوندی به رسول خدا (ص)، کسی بر او پیشی نگرفت و همچنین با سابقه‌ خود در دین، کسی بر او مقدم نبود و در فضیلتی از فضائل هیچ‌کس به او نرسید، کار پیامبر (درود خدا بر او و خاندان او) را پی گرفت و بر اساس تأویل قرآن جنگ می‌کرد و درباره خدا سرزنش هیچ سرزنش‌کننده‌ای را به خود نمی‌گرفت، خون شجاعان عرب را در راه خدا به زمین ریخت و آنها را از دم تیغ گذراند و با گرگ‌های آنها در افتاد، پس به دل‌های آنها کینه سپرد، کینه جنگ بدر و خیبر و حنین و غیر آن‌ها را، پس دشمنی او را در نهاد خود جا دادند و به جنگ با او رو آوردند تا پیمان‌شکنان و جفاپیشگان و خارج‌شدگان از دایره دین را کشت و هنگامی‌که درگذشت و او را بدبخت‌ترین پسینیان که از بدبخت‌ترین پیشینیان بود، به قتل رساند، دستور رسول خدا (درود خدا بر او و خاندان او) درباره هدایت‌کنندگان، از پس هدایت‌کنندگان [امامان بعد از پیامبر] اطاعت نشد و امّت بر دشمنی نسبت به آن حضرت پافشاری کردند و برای قطع رحم او و تبعید فرزندانش گرد آمدند، مگر اندکی از کسانی که برای رعایت حق درباره ایشان به پیمان پیامبر (ص) وفا کردند.

 

 

پس کشته شد آن که کشته شد و اسیر شد آن که اسیر شد و تبعید شد آن که تبعید شد و قضا بر آنان جاری شد به آن‌چه بر آن امید پاداش نیک می‌رود، زیرا زمین از خداست، آن را به هر که از بندگانش بخواهد به ارث می‌دهد و سرانجام از آنِ پرهیزگاران است و منزّه است پروردگار ما که به یقین وعده پروردگارمان انجام‌شدنی است و خدا هرگز از وعده خویش تخلّف نمی‌کند و او نیرومند حکیم است، پس بر پاکیزگان از اهل‌بیت محمّد و علی (درود خدا بر ایشان و خاندانشان)، باید گریه‌کنندگان بگریند و زاری‌کنندگان زاری کنند و برای مانند آنان باید اشک‌ها روان شوند و فریادکنندگان فریاد زنند و شیون‌کنندگان شیون کنند و خروشندگان بخروشند، حسن(ع) کجاست؟ حسین(ع) کجاست؟ فرزندان حسین(ع) کجایند؟ شایسته‌ای پس از شایسته دیگر، راستگویی پس از راستگویی دیگر، راه از پس راه کجاست؟

 

 

کجاست بهترین برگزیده بعد از بهترین برگزیده؟ کجایند خورشید‌های تابان، کجایند ماه‌های نورافشان، کجایند ستارگان فروزان، کجایند پرچم‌های دین و پایه‌های دانش، کجاست آن باقیمانده خدا که از عترت هدایتگر خالی نشود، کجاست آن مهیا شده برای ریشه‌کن کردن ستمکاران، کجاست آن‌که برای راست کردن انحراف و کجی به انتظار اویند، کجاست آن‌که به او امید بسته شده برای از بین بردن ستم و دشمنی، کجاست آن ذخیره برای تجدید فریضه‌ها و سنّت‌ها، کجاست آن برگزیده برای بازگرداندن دین و شریعت، کجاست آن آرزو شده برای زنده کردن قرآن و حدود آن، کجاست احیاگر نشانه‌های دین و اهل دین، کجاست درهم‌شکننده شوکت متجاوزان، کجاست ویران‌کننده بنا‌های شرک و دورویی، کجاست نابودکننده اهل فسق و عصیان و طغیان، کجاست دروکننده شاخه‌های گمراهی و شکاف‌اندازی.

 

 

کجاست محوکننده آثار انحراف و هوا‌های نفسانی، کجاست قطع‌کننده دام‌های دروغ و بهتان، کجاست نابودکننده سرکشان و سرپیچی‌کنندگان، کجاست ریشه‌کن‌کننده اهل لجاجت و گمراهی و بی‌دینی، کجاست عزّت‌بخش دوستان و خوارکننده دشمنان، کجاست گردآورنده قدرت و اقتدار بر پایه تقوا، کجاست دروازه به سوی خدا که از آن آمده شود، کجاست جلوه خدا که دوستان به سوی او روی آورند، کجاست آن وسیله پیوند بین زمین و آسمان، کجاست صاحب روز پیروزی و گسترنده پرچم هدایت، کجاست گردآورنده پراکندگی صلاح و رضا.

 

 

کجاست خواهنده خون پیامبران و فرزندان پیامبران، کجاست خواهنده خون کشته در کربلا، کجاست آن پیروز شده بر هر که به او ستم کرد و بهتان زد، کجاست آن مضطّری که اجابت شود هنگامی که دعا کند، کجاست سرسلسله مخلوقات، دارای نیکی و تقوا، کجاست فرزند پیامبر برگزیده و فرزند علی مرتضی (ع) و فرزند خدیجه (س) روشن جبین و فرزند فاطمه کبری (س)؟ پدر و مادر و جانم فدای تو شود، می‌خواهم برای تو سپر و حصار باشم،‌ ای فرزند سروران مقرّب،‌ ای فرزند نجیبان گرامی،‌ ای فرزند راهنمایان راه یافته،‌ ای فرزند برگزیدگان پاکیزه،‌ ای فرزند بزرگواران نجیب،‌ ای فرزند پاکان پاکیزه،‌ ای فرزند بزرگواران برگزیده،‌ ای فرزند دریا‌های بی‌کران بخشش و رأفت و محبت،‌ ای فرزند ماه‌های نورافشان،‌ ای فرزند چراغ‌های تابان،‌ ای فرزند ستارگان فروزان،‌ ای فرزند اختران درخشان.

 

 

ای فرزند راه‌های روشن،‌ ای فرزند نشانه‌های آشکار،‌ ای فرزند دانش‌های کامل،‌ ای فرزند آیین‌های مشهور،‌ ای فرزند نشانه‌های حفظ‌شده،‌ ای فرزند معجزات موجود،‌ ای فرزند دلیل‌های محسوس،‌ ای فرزند راه مستقیم،‌ ای فرزند خبر بزرگ،‌ ای فرزند کسی که در امّ‌الکتاب، نزد خدا، والا و حکیم است،‌ ای فرزند آیات (نشانه‌ها)،‌ ای فرزند دلیل‌های آشکار،‌ ای فرزند برهان‌های نمایان،‌ ای فرزند حجّت‌های رسا،‌ ای فرزند نعمت‌های کامل،‌ ای فرزند طه و آیات محکم.

 

 

ای فرزند یس و ذاریات،‌ ای فرزند طور و عادیات،‌ ای فرزند کسی که نزدیک شد، آن گاه درآویخت تا آن که در دسترسی و نزدیکی به خدای علی اعلی، به فاصله دو کمان یا کمتر بود،‌ ای کاش می‌دانستم خانه‌ تو در کجا قرار گرفته است، بلکه می‌دانستم کدام زمین تو را دربرگرفته است یا چه خاکی؟ آیا در کوه رضوایی یا در غیر آن، یا در زمین ذی طوایی؟ بر من سخت است که مردم را می‌بینم، اما تو دیده نمی‌شوی و از تو نمی‌شنوم صدای محسوسی و نه راز و نیازی، بر من سخت است که تو را بدون من گرفتاری فراگیرد و از من به تو فریاد و شکایتی نرسد، جانم فدایت، تو پنهان شده‌ای هستی که از میان ما بیرون نیستی، جانم فدایت، تو دوری هستی که از ما دور نیست، جانم فدایت، تو آرزوی هر مشتاقی که آرزو کند، از مردان و زنان مؤمن که تو را یاد کرده است، از فراق تو ناله کنند، جانم فدایت، تو هم‌پیمان نیرو و توانی که کسی بر او برتری نگیرد.

 

 

جانم فدایت، تو درخت ریشه‌دار سرفرازی که همطرازی نپذیرد، جانم فدایت، تو نعمت دیرینه‌ای که او را مانندی نیست، جانم فدایت، تو قرین شرفی که او را برابری نیست، تا چه زمانی نسبت به تو سرگردان باشم،‌ ای مولای من و تا چه زمان و با کدام بیان، تو را وصف کنم و با چه راز و نیازی؟ بر من سخت است که از سوی غیر تو پاسخ داده شوم و سخن مسرّت‌بخش بشنوم، بر من سخت است که برای تو گریه کنم، اما مردم تو را وا‌گذارند، بر من سخت است که بر تو بگذرد و نه بر دیگران آن‌چه گذشت، آیا کمک کننده‌ای هست که فریاد و گریه را در کنار او طولانی کنم؟ آیا بی‌تابی هست که او را در بی‌تابی‌ خود، هنگامی که خلوت کند، یاری رسانم؟ آیا چشمی هست که خار فراق در آن جا گرفته است، پس چشم من، او را بر آن خار خلیده یاری دهد؟

 

 

آیا به سوی تو‌ ای پسر احمد راهی هست تا ملاقات شوی، آیا روز ما به تو با وعده‌ای در می‌پیوندد تا بهره‌مند شویم، چه زمان به چشمه‌های پر آب تو وارد می‌شویم تا سیراب شویم، چه زمان از آب وصل خوشگوارت بهره‌مند می‌شویم؟ که تشنگی ما طولانی شد، چه زمان با تو صبح و شام می‌کنیم تا دیده از این کار روشن کنیم، چه زمان ما را می‌بینی و ما تو را می‌بینیم، در حالی‌که پرچم پیروزی را گسترده‌ای، آیا آن روز در می‌رسد که ما را ببینی که تو را احاطه کنیم و تو جامعه جهانی را پیشوا می‌شوی، در حالی‌که زمین را از عدالت انباشتی و دشمنانت را خواری و کیفر چشانده‌ای و متکبّران و منکران حق را نابود کرده‌ای و ریشه سرکشان را قطع کرده‌ای و بیخ و بن ستمکاران را برکنده‌ای تا ما بگوییم: ستایش ویژه خدا، پروردگار جهانیان است.

 

 

خدایا تو برطرف کننده سختی‌ها و حوادث ناگواری، از تو یاری می‌طلبم که یاری و کمک تنها نزد توست و تو پروردگار آخرت و دنیایی، پس‌ ای فریادرس درماندگان، به فریاد بنده کوچک گرفتارت برس و سرورش را به او نشان بده،‌ ای دارنده نیرو‌های شگرف و به دیدار سرورش، اندوه و سوز دل را از او بزدای و آتش تشنگی‌ او را خاموش کن،‌ ای که بر عرش چیره‌ای و بازگشت و سرانجام به سوی اوست، خدایا، ما بندگان به شدت مشتاق به سوی، ولی تو هستیم، آن که مردم را به یاد تو و پیامبرت اندازد و تو او را برای ما نگهبان و پناهگاه آفریدی و او را قوم و امان ما قرار دادی و او را پیشوای اهل ایمان از گروه ما گرداندی، از جانب ما به او درود و سلام برسان و به این وسیله رأفت و محبت بر ما را‌ ای پروردگار، بیافزا.

 

 

و جایگاه او را، جایگاه و اقامتگاه ما قرار ده و نعمت خود را با پیش انداختن او در پیش روی ما کامل کن تا ما را وارد بهشت‌های تو و به هم‌نشینی شهیدان از بندگان خالص تو نائل کند. خدایا بر محمّد (ص) و خاندان محمّد (ص) درود فرست و بر جدّ او و رسول خود (ص)، آن سرور بزرگ‌تر و بر پدر او آن سرور پس از پیامبر (ص) و بر جدّه‌ او صدّیقه کبری (س)، فاطمه (س) دختر محمّد (ص) و بر کسانی که برگزیدی، از پدران نیکوکار او و بر او، برترین و کامل‌ترین و تمام‌ترین و بادوام‌ترین و بیشترین و فراوان‌ترین درودی که بر یکی از برگزیدگان و انتخاب‌شدگان از میان آفریدگان خود فرستادی.

 

 

درود فرست، درودی که پایانی برای عدد آن و نهایتی برای مدت آن و به آخر رسیدنی برای زمان ان نباشد، خدایا حق را به وسیله او برپا دار و باطل را به او نابود کن و دوستان خود را به سبب آن حضرت به دولت برسان و دشمنان خود را به دست او خوار کن و پیوندده خدایا بین ما و او، پیوندی که ما را به هم‌نشینی گذشتگان او برساند و ما را از آنانی قرار ده که به دامان عنایت آنها چنگ زنند و در سایه لطف آنها اقامت کنند و ما را بر پرداخت حقوق او و کوشش در فرمانبرداری‌ او و دوری از نافرمانی‌ او کمک کن و بر ما به خشنودی‌ او منّت گذار و رأفت و رحمت و دعای خیر آن حضرت را به ما ببخش تا حدّی که به سبب آن به رحمت گسترده‌ تو و رستگاری در پیشگاه تو برسیم، خدایا به وسیله او نماز ما را بپذیر و گناهان ما را بیامرز و دعاهای ما را مستجاب کن.

 

 

خدایا روزی‌های ما را به سبب او گسترده و اندوه ما را برطرف شده و حاجت‌های ما را برآورده فرما و به سوی ما به جلوه کریم خود روی آور و تقرّب ما را به سوی خود بپذیر و به ما نظر کن، نظری مهربانانه که کرامت را نزد تو، به وسیله آن نظر به کمال برسانیم و آن نظر مهربانانه را به حق جود خود از ما مگردان و از حوض جدش (درود خدا بر او و خاندانش) با جام او به دست او، سیرابمان کن، سیراب‌شدنی کامل و گوارا و خوش که پس از آن تشنگی نباشد،‌ ای مهربان‌ترین مهربانان.

 

آن‌گاه، نماز زیارت می‌خوانی و به آن‌چه می‌خواهی، دعا می‌کنی که ان‌شاء‌الله به اجابت خواهد رسید.