به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، یادداشت علی بهادری به شرح زیر است:
این هفته فرصتی برای تماشای مستند "بچه های زمین خاکی" یافتم؛ بچه هایی که به خوبی نشان داده اند از خشتزنی در کورهپزخانه تا گام نهادن در مسیر آرزوها راه چندانی نیست و زمین خاکی هم میتواند پل رسیدن به رؤیاهای کودکان کار شود.
مستند "بچههای زمین خاکی"، روایتگر کودکانی است که ثابت کرده اند محرومیّت، مانع پیشرفت و تحقّق آرزوها نیست؛ به شرط آنکه هم استعداد و ظرفیت خدادادی شان شناخته شود و هم توجهها و برنامهریزیها عادلانه تخصیص یابند.
این مستند که تصویرنگاریِ بخشی از واقعیت است، این نکته را به خوبی گوشزد میکند که میتوان با امیدآفرینی، التفات و همافزایی بیشتر و یا حداقل با حمایت از گروههای خیّر مردمی، نبوغ و استعداد نهفته در کودکان مناطقِ کمتر برخوردار را پروراند و آنها را از زمینخاکیِ بدون تیر و دروازه، به لیگ برتر فوتبال کشور رسانید.
خواست کودکان آجرپزخانههای شمسآباد همچون بسیاری از کودکان و نوجوانان مناطق محروم کشور، رفع تبعیضهای ناروا، برخورداری عادلانه از امکانات و فرصت ها و استیفای حقوق اساسی آنهاست؛ حقوقی که در اصول متعددی از قانون اساسی ذکر شده، اما در پیچ و تاب مسیر اجرا گم شده است.
تلخی ماجرا از آنجا بیشتر است که تنها چند کیلومتر پایینتر، باشگاهی مجهّز قرار دارد. اگرچه در نهایت، فرجام شاهنامه این کودکان خوش بود و تیم فوتبال همیاری در مسابقات آکادمی های تهران بر همه رقبا پیروز شد و به بهترین وجه نشان داد که "از زمین خاکی تا استادیوم آزادی راهی نیست"؛ اگر حمایت و تدبیری در کار باشد.
دیدن مستندهایی همچون "بچه های زمین خاکی" که مشکلات و مسائل مبتلابه جامعه را با زبانی هنرمندانه و رسا به تصویر می کشند، تلنگری جدّی به مسئولین کشور است تا بیش از پیش در امر محرومیتزدایی، رفع تبعیضهای ناروا و استقرار عدالت اجتماعی تلاش کنند.
انتهای پیام //
