شب یلدا/ به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، صد دانه یاقوت دسته به دسته، با نظم و ترتیب یک جا نشسته،هر دانه ای هست خوش رنگ و رخشان،قلب سفیدی در سینه آن،یاقوتها را پیچیده با هم،در پوششی نرم پروردگارم،هم ترش و شیرین هم آب دار است،سرخ است و زیبا نامش انار است. شعری از مصطفی رحمان دوست که همه ما در دبستان آن را خواندیم و مجبور به حفظ کردن آن بودیم و برای این به یاد سپردن نمره گرفتیم. یکی بیست دیگری ...
صد دانه یاقوت،" ما" هستیم که کنار هم با تمام سختی ها و داشته ها و نداشته هایمان در حال زیستن هستیم. شاید برنجیم از یکدیگر ، شاید زخمی باشیم از روزگار ولی در نهایت این دانه های یاقوت، هموطن بودن را فراموش نمی کنند. این دانه های یاقوت همچون زنجیری به هم گره خورده اند با تمام آشنا بودن و ناآشنا بودن ، با فاصله و مهاجرت، در غم ها و درد ها و مشکلات این زنجیر را از هم گسسته نکرده اند و نمی کند.
شعر صد دانه یاقوت در این شب یلدا ما را به کنار مردم شهر برد تا بهانه ای باشد برای چند لحظه گفتن و خندیدن و شاد شدن.
هرچند اغلب بیت های این شعر از یادها،فراموش شده بود ولی ریتم ترانه که پر از خاطره مدرسه و دوستی و رفاقت بود، یاد همه بود. همین ریتم ترانه نشان می دهد که شاید سختی های روزگار این تصور را ایجاد کرده است که یکدیگر را از یاد برده ایم ولی نه، ما کنار هم هستیم، با هم و سعی می کنیم این ترانه پیوند را در میان همه دغدغه هایمان به یاد بیاوریم.
صد دانه یاقوت دسته به دسته، با نظم و ترتیب یک جا نشسته ، هر دانه ای هست خوش رنگ و رخشان ، قلب سفیدی در سینه آن ، یاقوت ها را پیچیده با هم، در پوششی نرم پروردگارم ، هم ترش و شیرین هم آب دار است ، سرخ و است و زیبا نامش انار است. اناری که هر دانه آن یک ایرانی ست ، ایرانیانی که شب یلدا را میان این روزگاری که برایشان سخت شده است با سادگی پاس می دارند و سعی می کنند که آئین ها و رسوم ایرانی را فراموش نکنند و نگذارند که فراموش شود.
شب یلدا برای همه مبارک. دلتان شاد ، دمتان گرم.
