غلامرضا ظریفیان*

 ۱. اخیراً کلیپی از آقای دکتر زیبا کلام منتشر شده است که در آن پرسشگری با زیرکی از دوران جوانی ایشان سوال می کند. آقای زیبا کلام هم ـ از سر ذوق و با حرارت بسیار ـ به مشروب خوردن و عشق های دوران جوانیش اشاره می کند.

۲. اینکه انسان در زندگی شخصی و یا دوران جوانیش چگونه می زیسته است، امری خصوصی است و هم به لحاظ شرعی، اخلاقی وعرفی، هیچکس حق ورود به ساحت شخصی افراد را ندارد.

۳. اما ذکر این سنخ از موضوعات خصوصی  که  با فرهنگ دینی ‌ و حتی عرف آشکار ما در تباین و تعارض است (آن هم بصورت علنی ‌و آشکار)، از چه منطق قابل دفاعی تبعیت می کند.

۴. آقای دکتر صادق زیبا کلام به دلایل عدیده ای، از موقعیت سیاسی و اجتماعی در بخش هایی از جامعه ما برخوردار شده اند، آیا درست است از این موقعیت ـ به جای کاهش رنج جامعه ـ به هرشکل نامتعارفی استفاده کنند؟

۵. بسیاری از هنجارهای درست جامعه ما امروز، به دلیل ناکارآمدی سیاست مداران، راهبردهای غلط و رفتارهای نادرست، بشدت آسیب دیده است؛ آیا رواست ما هم با اظهارات نسنجیده، نامتعارف، هیجانی و خدای نکرده برای مطرح شدن بیشتر خود، به این آسیب ها و ترومای اجتماعی ‌فرهنگی بیافزاییم؟

۵. هنوز تجربۀ آن کسی که در موقعیت ریاست جمهوری و پس از آن سعی کرد هر چند روز یکبار با اعمال و یا اظهارات نامتعارف، خودش را به هرشکلی در جامعه مطرح کند و از این رهگذر ‌خسارت های بسیاری را برای کشور و مردم ایجاد کرد، در یاد ‌و خاطرۀ جامعه باقی است، ادامه آن راه ناصواب است.

6. امروز باید به تحکیم هنجارهای درست اهتمام کرد. اگر گامی  را نمی توانیم برای کاهش مشکلات برداریم حداقل باری بر آن نیافزاییم. این شیوه ها، جز آشفتگی بیشتر و به هم ریختگی هنجاری ‌واخلاقی، راه به جایی نمی برد.

* معاون دانشجویی وزارت علوم دولت اصلاحات