عصر ایران ؛ کاوه معین‌فر - در این تقریب دو سال دوران شیوع کرونا، رفتن برای فیلم دیدن در سینماها یکی از بزرگترین بحران‌ها را از زمان پیدایش این هنر- صنعت تجربه کرد. اتفاقا همزمان با این بحران برای سینما، یک دوره طلایی برای پلتفرم‌های پخش و عرضه فیلم و سریال یا اصطلاحا وی،او،دی (VOD) ها رقم خورد. این قضیه برای ایران و سراسر کشورهای جهان صادق است.
بعد از این اتفاق یک نظریه بسیار جدی مطرح شد و آنهم این بود که کرونا تیر خلاصی بر پیکره سینما خواهد بود و سینما دیگر هرگز به آن جایگاه سابق خود بر نمی گردد.
از چند منظر این حرف درست است که سینما موقعیتش در نزد مخاطب عوض شده است و شاید دیگر با توجه به افزایش پلتفرم‌ها، دسترسی آسان به آنها، همچنین تنوع فیلم، سریال و برنامه‌های که در آنجا قابل دیدن است، مخاطب ترجیحش به استفاده از این شیوه جدید برای اوقات تفریحش باشد، اما این نکته را همواره در ذهن داشته باشیم که سینما رفتن و دیدن یک فیلم در سینما همچنان جایگاه خود را دارد.
درست است که فیلم دیدن در داخل خانه مزایای خود را دارد (حداقل به صرفه بودن آنست) اما واقعیت این است که چند عامل وجود دارد که رفتن به سینما و فیلم دیدن در سالن را برای مخاطب همچنان جذاب نگه می‌دارد.
رفتن به سینما و دیدن فیلم بر روی پرده بزرگ و در سالن تاریک و متمرکز بر فیلم، همراه با جمعی دیگر از تماشاگران خود یک اتفاق خاص است، بیشتر به انجام یک مراسم می‌ماند، اینکه ابتدا فیلم را انتخاب کنید، بلیط آنرا برای روز و ساعت مشخص تهیه کنید، همزمان با گروهی دیگر در یک سالن بنشینید و فیلم را ببینید، واقعا حضور در یک مراسم خاص است که خودت دعوتنامه آنرا نوشته‌ایی و بر همه زیر و بم آن تسلط دارید.
در سالن سینما نشستن و دیدن فیلم با دیگران یک تجربه خالص و خاص است از این جهت که با افرادی دیگر که هیچ شناختی از هم نداریم احساساتی مشترک را به میان بگذاریم، همزمان با هم بخندیم، ناراحت و غمگین شویم یا بترسیم و غافلگیر شویم و ...
در یک ماه گذشته شاهد رونق گرفتن دوباره سالن‌های سینما هم در داخل کشور و هم در خارج از کشور بودیم. فیلم گشت ارشاد 3 سعید سهیلی، توانست بیش از یک میلیون و 400 هزار نفر را به سینما بکشاند و به فروش بیش از 30 میلیارد تومان برسد که برای مدت تقریبا یک ماه ونیم، آمار خوبی است. با توجه به شرایط بحران اقتصادی در جامعه، کرونا و استفاده از ظرفیت 50 درصدی صندلی‌های سینما و ...
فیلم آتابای ساخته نیکی کریمی هم با استقبال جالب توجهی همراه شد و با این که بخش زیادی از فیلم به زبان آذری است و زیرنویس فارسی دارد بیش از 4 میلیارد تومان فروخته و نکته جالب توجه استقبال مخاطبان در شهرستانهای آذری زبان از فیلم است.
اما در سینمای جهان با توجه به شرایط کرونا و گسترش اومیکرون و قدرت نمایی شبکه‌های استریم و نمایش خانگی واقعا اتفاق خارق العاده‌ای رخ داد: فیلم "اسپایدرمن: راهی به خانه نیست" در کمتر از یک ماه حدود یک میلیارد و 400 میلیون دلار فروش داشته باشد و تا امروز به دهمین فیلم پرفروش تاریخ سینما تبدیل شده است.
ویدیوهایی از داخل برخی سالن‌های سینما فیلم اسپایدرمن جدید منتشر شد که تماشاگران در حین تماشای فیلم از خود بیخود شده و مانند ورزشگاه‌ها به تشویق، سوت و شادی می‌پردازند.
این شور و حال همان نکته‌ای است که اشاره شد، در خانه و یا نهایتا با 2 یا 3 نفر همراه هیچ وقت به چنین احساسی نمی‌توان دست یافت، این یک اتفاق جمعی است.
یا به قول تعبیر زیبایی که سایت کافه سینما در این ارتباط نوشته بود: فریاد، فغان، شور و هلهله / در کنار هم، در سالن تاریک، بر روی پرده بزرگ.
شاید از یک منظر دیگر بتوان گفت با پخش مستقیم فوتبال و ورزش‌های دیگر هیچ گاه از تعداد تماشاچیان داخل ورزشگاه‌ها کم نشد به این دلیل که تجربه بازی دیدن در ورزشگاه و با یک جمعیت دیگر چنان ناب و خالص است که با هیچ از خانه بازی دیدینی، قابل مقایسه نیست.
به نظر بنده سینما رفتن و دیدن فیلم در سینما هیچگاه از بین نخواهد رفت بلکه بنابر تغییرات دیگر زندگی انسانی پیش خواهد رفت و طبیعتا شکل فیلم‌هایی که مورد استقبال و توجه قرار خواهند گرفت عوض خواهد شد.
در جغرافیای کشور ما هم همین است و فرقی نمی‌کند فقط یک آرامش اقتصادی نیاز دارد و گذر از کرونا.
