به گزارش ورزش سه، ظاهرا بابک مرادی تصمیم به جدایی از استقلال گرفته است. تصمیمی که ظاهرا بدون فشار از سوی کادر فنی گرفته شده و او خودخواسته قصد رفتن از استقلال را دارد.
تصمیم بابک مرادی به جدایی از استقلال از آن دست تصمیماتی است که کمتر از سوی بازیکنان استقلال و پرسپولیس گرفته می‌شود. معمولا بازیکنانی که خودخواسته تصمیم به ترک این دو تیم می‌گیرند یا ردای لژیونری به تن می‌کنند و یا آن‌قدر شاخص و ستاره شده‌اند که نتوانند در مقابل رقم پیشنهادی تیم‌های دیگر مقاومت کنند. اما بازیکنانی که نتوانسته‌اند هنوز خودی نشان دهند معمولا آن‌قدر صبر می‌کنند تا به جایگاهی ثابت در این دو تیم برسند یا اینکه در خروج را به آنها نشان دهند.
در سال‌های اخیر، استقلال یکی از فعال‌ترین تیم‌ها در رفت و آمد بازیکنان معمولی بوده و اغلب خریدهای این تیم بدون دستاوردی فردی و اینکه بتوانند خودی نشان دهند مجبور به ترک این تیم شده‌اند. اگر سال ۹۵ که سلطه‌ی پرسپولیس بر لیگ آغاز شد را مبنا قرار دهیم چه بسیار بازیکنانی که با کیفیتی معمولی پیراهن آبی را به تن کردند و خیلی زود هم مجبور به در آوردنش شدند! چه بسا برخی از متعصب‌ترین هواداران استقلال نیز نام برخی از آنها را فراموش کرده باشند. ادامه دار شدن این رویه در جذب بازیکن و از آن طرف از دست دادن ستاره هایی همچون امید ابراهیمی، علی کریمی، مجید حسینی، امید نورافکن و این آخری مهدی قائدی باعث شد تا نه تنها استقلال رنگ ثبات و موفقیت به خود نبیند که از طرفی پیراهن ارزشمندش به تن بازیکنانی برود که پس از جدایی از استقلال هم چندان هنری از خود نشان ندادند و به مرز ستاره شدن نه در استقلال و نه در تیم‌های دیگر هم نرسیدند.
حالا بابک مرادی که استعداد خود را در ماشین‌سازی نشان داده و در استقلال زیاد فرصت بازی به او نرسیده خود تصمیم به جدایی از این تیم گرفته. درست برخلاف رویه معمولی که کمتر بازیکنی پیراهن استقلال و پرسپولیس را خودخواسته از تن در می‌آورد. اگر سقف فوتبال باشگاهی ایران را بازی در دو تیم محبوب پایتخت بدانیم پس قرار گرفتن در لیست ۲۵ نفره این دو تیم خود یک موفقیت و شانس بزرگ برای هر بازیکنی است که منطقا نباید آن را به راحتی از دست بدهد. اما اگر فرض خودخواسته بودن تصمیم مرادی را درست باشد و او سیگنال‌هایی از طرف کادر فنی برای ترک تیم دریافت نکرده باشد باید این تصمیم او را شنا در خلاف جهت آب قلمداد کرد.
با این حال می‌توان این انتقاد را به او وارد کرد که توان و روحیه لازم برای جنگیدن و اثبات خود در یکی از محبوب‌ترین تیم‌های ایرانی را به خرج نداده و چه بسا همچون اغلب کسانی که پیراهن استقلال و پرسپولیس را راحت از دست دادند و دیگر نتوانستند دوباره آن را بر تن کنند از این تصمیم خود پشیمان شود. که اگر بازیکنی همچون او قصد اثبات توانایی‌های خود را دارد کجا بهتر از استقلال که بهتر و بیشتر دیده می‌شود. که برای دیده شدن در تیم‌های دیگر باید چند برابر آن‌چیزی که برای دیده شدن در استقلال لازم بود، رو کند.
حجت شفیعی
