او همراه با هیلاری در سال ۱۹۵۱ در نخستین گروه اعزامی نیوزیلند به هیمالیا حضور داشت. در این سفرارل رایدیفورد و ادموند کادر نخستین صعود را به قله کوه ۷۴۲۴متری کامت در ناحیه گارهوال هند انجام دادند و درنتیجه آن دو جایگاه در اکتشاف سال ۱۹۵۱ اورست از سوی بریتانیا، به نیوزیلند اختصاص داده شد؛ دو جایگاهی که در اختیار هیلاری و رایدیفورد قرار گرفت. سال بعد لو همراه با آنان به‌عنوان عضوی از گروه اکتشافی سال ۱۹۵۲به مقصد چو اویو راهی نپال شد؛ هدف لو از این سفر بررسی فیزیولوژی این کوه و میزان جریان اکسیژن در آن بود. نیوزیلندی‌ها در این سفر ناحیه پیرامونی اورست را کاوش کردند. جورج لو در ۱۹۵۳ به‌عنوان عضوی از سفر اکتشافی کوه اورست بریتانیا به رهبری جان هانت برگزیده شد. هیلاری و لو تنها اعضای گروه بودند که هانت پیش‌تر آنها را از نزدیک ندیده بود؛ هرچند شیپتون و سایرین با آنان آشنایی داشتند.
در این سفر لو به آماده‌سازی مسیر کمک کرد. در ۲۸ مه آلفرد گریگوری و شرپایی(راهنمایان کوهنوردی در تبت) به نام آنگ نیما که بارهای سنگین را حمل می‌کردند، همراه با هیلاری و تنسینگ به‌عنوان گروه پشتیبان آن دو به سمت قله حرکت کردند. کمپ چهارم در ارتفاع ۸۵۰۰متری راه‌اندازی شد و روز بعد هیلاری و تنسینگ موفق به فتح قله اورست شدند. لو در این سفر فیلمی مستند ساخت که در اسکار نامزد جایزه بهترین فیلم مستند بلند شد. جورج لو در ۱۹۵۴ همراه با هیلاری به گروه اکتشافی اعزامی نیوزیلند برای فتح قله ماکالو (کوهی در ۲۲ کیلومتری شرق اورست) پیوست؛ گروهی که نتوانست به هدفش برسد. اما در این سفر لو با ویویان فوکس ملاقات کرد کسی که از لو خواست تا به نمایندگی از نیوزیلند در گروه اکتشافی مشترک‌المنافع فراجنوبگان شرکت کند؛ گروهی که نه تنها در ۱۹۵۵ و ۱۹۵۸ از جنوبگان گذشت که از زمان آموندسن (۱۹۱۱) و اسکات (۱۹۱۲) تنها گروهی بود که از طریق زمینی به قطب جنوب رسید و توانست نقشه برداری گسترده‌ای از جنوبگان انجام دهد. لو در این سفر برای ساخت فیلم «عبور از قطب جنوب» تلاش کرد. لو در مارس ۲۰۱۳ پس از چندین سال درگیری با آلزایمر در آسایشگاهی واقع در ریپلیِ دربی شر انگلستان درگذشت.
