به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرمان، وارد  کوچه که می‌شوی دلت در سینه بی‌قراری می‌کند؛ می‌شود حاج قاسم کنار درب بیت الزهرا(س) ایستاده باشد. راهت را تا انتهای کوچه ادامه می‌دهی و این آرزوی محال را با خودت تکرار می‌کنی؛ می‌شود، می‌شود، می‌‌شود، ...

حالا به آخر کوچه رسیده‌ای، سمت راست بیت‌الزهرا (س). ناباورانه به داخل نگاه می‌کنی و آه از نهادت برمی‌خیزد؛ حاج قاسم نیست.

با اینکه تنها یک سال از شهادت حاج قاسم می‌گذرد اما این دومین فاطمیه‌‌ای است که داغ هجران سردار دلها را تجربه می‌کنی و چه تجربه تلخی است.

پاهایت یاری نمی‌کنند که جلوتر بروی اما ... به هر سختی که هست قدم بر می‌داری.

عکس‌های حاج قاسم روی دیوار مقابلت کنار هم ردیف شده‌اند؛ حاج قاسم ایستاده، حاج قاسم نگاهت می‌کند، حاج قاسم با یک استکان چای، حاج قاسم ...

قدری جلوتر می‌روی صدای روضه خوان می‌آید ...

روضه حضرت عباس (ع) می‌خواند و از وفاداری می‌گوید.

وارد می‌شوی، باز هم سمت راست روی میز عکس حاج قاسم گذاشته شده با همان نگاه مهربان و نافذ.

اشک در چشمانت حلقه زده و بغض گلویت را به سختی می‌فشارد؛ روضه به قسمت دست بریده و علم رسیده.

 شنیدن روضه دست بریده در بیت‌الزهرا حاج قاسم چقدر جانسوز است.

گزارش و فیلم از ثارالله انکوتی

انتهای پیام/511/س