به گزارش ایرنا، پارک ملی گلستان به عنوان بزرگ ترین و قدیمی ترین پارک ملی کشور با مساحت ۹۱ هزار و ۸۹۵ هکتار در شهرستان گالیکش در شرق استان گلستان و غرب استان خراسان شمالی واقع است.
این پارک در سال ۱۳۵۴ به سبب داشتن هزار و ۳۵۰ گونه گیاهی و ۳۰۲ گونه جانوری به عنوان ذخیرگاه زیست کره در زمره ۵۰ ذخیرگاه بیوسفری (زیست محیطی) جهان در فهرست یونسکو ثبت شد.
پارک ملی گلستان دارای سه نوع آب و هوای متفاوت خشک، نیمه خشک و نیمه مرطوب است که همین ویژگی باعث شده این پارک دارای پوشش گیاهی متنوع از استپ خشک تا جنگل انبوه باشد که از شاخصترین درختان جنگلی آن میتوان به "انجیلی، آزاد، بلوط، افرا و ممرز، آلوچه، کندس، ولیک، خرمالو و تمشک وحشی" اشاره کرد.
طبق مشاهده گردشگران و مسافران در حال عبور از جاده بین المللی شمال که از دل پارک ملی گلستان میگذرد و یا مناطق پایین دست این پارک خیلی از درختان از جمله آلوچه جنگلی شکوفه دادن و صحنههای زیبایی را خلق کرده است.
کارشناس طبیعی پارک ملی گلستان روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا مهمترین علت شکوفه دادن زودهنگام درختان پارک را تغییر اقلیم و گرم شدن هوا اعلام کرد و گفت: آلوچه، کندس و ولیک عمده درختان این ذخیرهگاه زیست کره هستند که این روزها با شکوفهها بهاری سفید پوش شدند.
حسین ممشلی افزود: در صورت پایان یافتن فصل سرما و ثابت بودن گرمای فعلی، این درختان به میوهدهی خواهند رسید اما با سرد شدن دوباره هوا بیشتر شکوفهها قبل از میوه دهی از بین میرود.
وی اظهارداشت: خیلی از حیوانات گیاهخوار و خرسهای قهوهای که همه چیز خوار هستند از میوه این درختان تغذیه میکنند.
کارشناس طبیعی پارک ملی گلستان گفت: گلدهی زود هنگام درختان جنگلی مانند آلوچه سال گذشته نیز در این پارک اتفاق افتاد که بعد از ورود موج سرما، بخش قابل توجهی از درختان به غیر مناطق مرتفع از بین رفت و به مرحله میوهدهی نرسید.
گونههای جانوری این پارک شامل آهو، پلنگ، تشی، خرس قهوه ایی، خرگوش، حشره خورها، راسو، روباه، روباه ترکمنی، رودک، سمور جنگلی، سیه گوش، شوکا، شنگ، قوچ و میش، کل و بز، گراز، گربه پالاس، گرگ، مرال، سمندر، قورباغه جنگلی، وزغ سبز، لاک پشت چهار چنگالی، مارمولک بی پا، مار آبی، مار قیطانی، گرزه مار و افعی قفقازی است.
پارک ملی گلستان در سال ۱۳۵۴ نخستین پارک ملی ایران شد که در فهرست میراث جهانی یونسکو به عنوان یکی از ۵۰ ذخیرهگاه زیست محیطی کره زمین به ثبت رسیده است.
بیشتر گستره پارک در استان گلستان، حدود ۳۴ درصد آن در خراسان شمالی و بخش ناچیزی نیز در سرزمین استان سمنان قرار دارد.