“دنیا” امروز که وارد مدرسه اش شد اول بهتش زد و بعد گل از گلش شکفت. ظاهر ساختمان قدیمی و تقریبا مخروبه مدرسه اش بعد از مدتی تعطیلی کاملا عوض شده بود و حالا جلوی چشمان او و هم مدرسه ای هایش یک مدرسه بسیار زیبا قرار داشت.
“دنیا” یکی از ده ها دانش آموز تنها دبستان روستای ابراهیم آباد از توابع شهرستان گرگان است. روستایی که تنها در فاصله چند کیلومتری از گرگان قرار دارد و دانش آموزانش سال ها در یک ساختمان قدیمی درس می خواندند و زنگ های تفریحشان در حیاطی با دیوارهای ریخته و سرویس بهداشتی هایی اغلب خراب و بلا استفاده می گذشت. اما حالا و به همت محمّد بصیری این ساختمان بهسازی شده و با ظاهر قبلی اش بسیار تفاوت پیدا کرده است.
محمّد بصیری از کارآفرینان موفق کشور است که با چند کسب و کار از جمله کارخانه پوشاک بصیری برای هفتصد نفر به طور مستقیم اشتغالزایی ایجاد کرده است. او بنیانگذار دوره های پولسازی و معجزه و پولسازی پلاس در ایران است و صدها هزار دانشجو در سراسر ایران با آموزش های او به ثروت رسیده اند. وی در راستای مسئولیت اجتماعی خود اخیرا بهسازی مدرسه قدیمی حضرت ابراهیم(ع) را پذیرفت و با صرف نیم میلیارد تومان اعتبار، این مدرسه را که رفته رفته قابل بهره برداری نبود را با ظاهری بسیار متفاوت و نو، آماده تحصیل کرد.
وی در همین رابطه در گفت و گو با خبرنگاران به اهمیت فضای مناسب تحصیل برای دانش آموزان پرداخت و گفت: بسیار مهم است که دانش آموزان در یک مدرسه مناسب و بدون هیچ دغدغه ای از این بابت درس بخوانند و قطعا در این حالت نتیجه بسیار بهتری به دست می آید.
بصیری در پاسخ به این سوال که چرا این مدرسه را برای بهسازی انتخاب کردید گفت: روزی پیامی از سوی یکی از دانش آموزان این مدرسه دریافت کردم که اشتیاق تحصیل و علم آموزی در آن موج می زد اما متاسفانه از وضعیت بد ساختمان مدرسه بسیار گله مند بود. این همه شوق برای درس خواندن مرا بسیار تحت تاثیر قرارداد و پس از بازدید از مدرسه و دیدن وضعیت بسیار اسف‌بار آن تصمیم گرفتم تا دغدغه این دانش آموز و دیگر همکلاسی هایش را برطرف کنم.
وی افزود: خدا رو شکر که توانستم در مدت زمان بسیار کوتاهی، بحث بهسازی و نوسازی بخش های مختلف این دبستان را به اتمام برسانم و یک مدرسه با ظاهر و امکاناتی مناسب را تحویل دهم.
زنگ آخر که خورد دنیا بر خلاف روز های قبل که به مدرسه می آمد دیگر خسته نبود. فضای نونوار شده مدرسه آن قدر زیبا بود که او از همین الان برای فردا و آمدن دوباره به مدرسه‌اش مشتاق باشد و میگفت دوست دارم که هفت روز هفته مدرسه مان باز باشد.
