مهدی ضیاءچمنی در گفت‌وگو با ایسنا در رابطه با نمایش خود که در پردیس تئاتر مستقل مشهد در حال اجراست، اظهار کرد: نمایش نهنگ تولید کارگاه بازیگری پردیس تئاتر مستقل است و از من خواسته شده که هنرجویان این کارگاه برای تولید ترم آخر خود با بنده همکاری کنند که این موضوع برای من خوشایند بود که با کسانی همکاری کردم که اکثرا برای نخستین مرتبه روی صحنه می‌رفتند.
وی افزود: زمانی که با بنده راجع به این همکاری صحبت شد، مشغول تولید مستندی به نام سیاره اقیانوس‌ها بودم که مربوط به زندگی نهنگ‌های آبی می‌شد و همزمان بر اساس این مستند یک نمایشنامه نوشتم که داستان آن تقریبا با رگ و ریشه‌ای از کمدی احمقانه شکل می‌گیرد. از تم اصلی این نمایشنامه می‌توان تحت عنوان کمک نام برد. در داستان افرادی یک جنازه پیدا می‌کنند و برای کشف اینکه آن جنازه چطور از بین رفته با او گفت‌وگو می‌کنند و در ادامه جنازه نیز با آن افراد به گفت‌وگو می‌نشیند. آن افراد با اینکه آگاه هستند آن جنازه از دنیا رفته اما به هر شکلی که شده می‌خواهند به او کمک کنند و اینجاست که کمدی احمقانه شکل می‌گیرد.
این کارگردان خاطرنشان کرد: اتفاقی که در این میان رخ می‌دهد، این است که تمام تلاش‌ها برای کمک به جنازه فقط در گفت‌وگو صورت می‌گیرد و در عمل هیچکس حاضر نیست که به فرد دیگری کمک کند. این موضوع برای من خیلی مهم بود که واکنش مخاطب را نسبت به این اتفاق ببینم و مخاطب را با این مضمون روبه‌رو کنم که می‌توانیم به جای سخن گفتن عمل کنیم.
ضیاءچمنی در رابطه با صندلی ویژه‌ای که هر شب برای یک مخاطب روی صحنه نمایش نهنگ قرار دارد، بیان کرد: این موضوع به این صورت نبود که بدون تفکر خاصی تنها یک صندلی روی صحنه بگذاریم بلکه در واقع از دکور نمایش برای این اتفاق استفاده شده و مخاطب به همان شکلی که بازیگران تئاتر روی صحنه می‌نشینند، می‌نشیند. این موضوع از لحاظ مفهوم برای من جذاب بود که از جایی به بعد در نمایش جایگاه فردی که فوت کرده کنار صندلی ویژه قرار می‌گیرد. در واقع شبیه شدن آن تماشاگر با جسد را در نمایش می‌بینیم و جدای از آن در بخش ساختار بخش بسیاری از میزانسن‌ها در همان قسمت که تماشاگر ویژه نشسته است، صورت می‌گیرد و آن تماشاگر در دل نمایش به تماشای آن نشسته است.
تئاتر در مشهد فقیر است
وی در خصوص استقبال مردم مشهد از تئاتر نهنگ عنوان کرد: خلا و کمبود تئاتر در این مدت در مشهد ایجاد شده بود و مردم علاقه داشتند که پس از مدت‌ها به تماشای نمایش بنشینند. بنابراین و با توجه به شرایط کرونا می‌توان گفت که تاکنون استقبال خوبی از تئاتر نهنگ به عمل آمده است. البته در این شرایط با وقفه‌ای که در اجراها رخ داد و مشکلات اقتصادی موجود جمع کردن سرمایه معنوی تئاتر که مخاطبان آن هستند، سخت است و این شرایط اثراتی مانند دلسردی و ناامیدی را برای هنرمندان تئاتر به همراه دارد و این اثرات تا سال‌ها با هنرمندان همراه خواهد بود چون ضربه‌ای در دوران کرونا خوردند که باقی صنف‌ها کمتر دچار آن شدند؛ یا اینکه سریع توانستند فعالیت خود را آغاز کنند.
این کارگردان تئاتر تصریح کرد: متاسفانه هنر تئاتر در ایران و به خصوص در مشهد هنر فقیری است. البته منظور بنده در رابطه با کارهای سفارشی، مخاطب‌پسند و تفریحی نیست. تفریح در تئاتر برای بنده در اولویت‌های آخر قرار دارد و چون تئاتر من من هنر فاخری است، نیاز دارم تماشاگر مقابل اجرای بنده بنشیند، سکوت کند و هنگام تماشای نمایش راجع به آن فکر کند.
رشد فرهنگی جامعه با گسترش هنرمندان صورت می‌گیرد
ضیاءچمنی با اشاره به مورد توجه قرار نگرفتن تئاتر توسط نهادهای فرهنگی بیان کرد: زمانی بیلبوردهای تبلیغاتی شهری وجود داشت که بنر تئاتر را روی آن نصب می‌کردیم اما اکنون همان هم وجود ندارد و تنها بستر تبلیغاتی ما فضای مجازی است. در این شرایط عبدالله برجسته که از بهترین کارگردان‌های مشهد است، پس از چهار سال نمایش جدید خود را به صحنه نمایش مشهد آورده و این اتفاق جای خوشنودی برای تئاتری‌ها و مردم دارد. طبیعی است که از این نمایش حمایت شود اما شنیده‌ام که سالن حوزه هنری که یک سالن دولتی است مانند یک سالن خصوصی عمل می‌کند و هر شب از گروه‌های تئاتر پول نقد دریافت می‌کند؛ در حالی که سالن‌های دولتی تهران به این شکل فعالیت نکرده و تنها درصدی از فروش تئاتر را دریافت می‌کنند.
وی با بیان اینکه رشد فرهنگی یک جامعه با گسترش هنر و هنرمند میسر می‌شود ادامه داد: هنر همیشه پیام‌آور صلح و دوستی بوده و در این شرایط هرچقدر تعداد هنرمندان بیشتر شود، کسانی رشد می‌کنند که سطح فرهنگی آن‌ها بالاتر می‌رود و علاقه دارند که در جامعه‌ای زندگی کنند که در آن صلح برقرار باشد. کشوری در این زمینه موفق است که این اتفاق برای آن رخ دهد و امیدوارم که کشور ما نیز مشمول این اتفاق شود و با حمایت دولت و مردم رشد فرهنگی جامعه را شاهد باشیم.
انتهای پیام
