صادرکنندگان کشور به چند دسته تقسیم می شوند و به نظر می رسد سیاست های ارزی بانک مرکزی برای آن دسته از تولیدکنندگانی که کالاهای تولیدی خود را صادر می کنند یا صادرکنندگان خردی که در کشور فعالیت می کنند کاملا بازدارنده است و شرایط را در فضای کسب و کار کشور به نوعی رقم زده است که صادرکنندگان اصلی به منظور جلوگیری از بروز مشکلات بیشتر این کالاها را به نام خود صادر نمی کنند و صادرات توسط کسانی که در مرزها مستقر هستند، یا کارت های بازرگانی یا تعاون دارند و یا از طریق بازارچه های مرزی انجام می شود از همین رو به نظر می رسد که بانک مرکزی به هدف خود که همانا تسهیل روند صادرات و افزایش حجم تجارت خارجی کشور است نرسیده است.
سازوکاری که امروزه در موضوع بازگشت ارز حاصل از صادرات وجود دارد سابق بر این و به صورت سنتی میان صرافان وجود داشته و انجام می شده است. این روش در شرایط کنونی نیز انجام می شود. به این صورت که صادرکننده ارز حاصل از صادرات خود را از طریق صراف وارد کشور می کند و واردکننده نیز به منظور تامین ارز مورد نیاز خود همان ارز را از صراف خریداری می کند.
در این بین بحث ارز نیمایی نیز در میان است که این موضوع نیز همان سازوکاری است که بانک مرکزی ایجاد کرده است و بیشتر صادرکنندگان بزرگ کشور مانند پتروشیمی ها و... از آن طریق ارز حاصل از صادرات خود را به کشور باز می گردانند. در واقع و بر خلاف ادعاهای متولیان امر اتفاق جدیدی در حوزه سیاست های ارزی بانک مرکزی در قبال صادرکنندگان اتفاق نیفتاده است.
در پایان ذکر این نکته ضروری است که بازنگشتن ارز حاصل از صادرات به کشور در شرایط کنونی که هم تولیدکننده و هم صادرکننده احتیاج شدیدی به ارز دارند عملا امکان پذیر نخواهد بود و قطعا تمام ارزهای صادراتی فعالان تجاری به چرخه اقتصادی کشور باز می گردد.
