خانم محمودیان گفت: ما در هفته‌های گذشته در مجموعه اعلام نتایج شهر‌ها و روستا‌های ملی ۲۹ شهر و روستای جدید را پس از داوری‌های بسیار به مجموعه خانواده شهر‌ها و روستا‌های ملی کشور اضافه کردیم و اکنون ۵۲ شهر و روستای ملی داریم که از مجموعه این‌ها ۲۰ روستای ملی در حوزه صنایع دستی کشور ثبت شده اند یعنی این ۲۰ روستا تنها عامل توسعه موتور محرکه دستی آن‌ها صنایع دستی است که به عنوان یک مزیت بومی می‌توان روی آن سرمایه گذاری کرد.
وی افزود: ما در سال‌های ۹۷ و ۹۸ بالغ بر ۲ هزار و ۵۰۰ روستا را در حوزه آموزش و حوزه ساماندهی تولید و از منظر ارائه مجوز‌های تولیدی و کمک به اخذ تسهیلات زیرپوشش داشتیم و خوشحالیم که بازخورد حمایت‌های ما نتایج بسیار درخشانی داشته است.
معاون صنایع دستی وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری با تاکید بر این که جمهوری اسلامی ایران در رتبه یک جهان از نظر ثبت شهر‌ها و روستا‌های جهانی قرار دارد که اکنون ۱۱ شهر جهانی و سه روستای جهانی را در حوزه صنایع دستی به ثبت رسانده ایم، افزود: کشور چین با فاصله مشخصی از ما قرار دارد و البته رقبای ما در جهان به شدت تلاش می‌کنند که این رتبه را از آن خود کنند، اما قطعاً با توانمندی‌هایی که ایران دارد این اجازه به آن‌ها داده نخواهد شد.
خانم محمودیان با تاکید بر اینکه سه روستای ایران، جهانی شده اند گفت: روستای کلپورگان در سیستان و بلوچستان به عنوان روستای جهانی سفال و روستای خراشاد در خراسان جنوبی به عنوان روستای جهانی حوله بافی و توربافی و روستای قاسم آباد در گیلان به عنوان روستای جهانی چادرشب بافی مطرح شده است که در بسیاری از این نقاط آن هنر‌های سنتی در حال فراموشی بود، اما حالا نه تنها زنده شده و به چرخه تولید برگشته است بلکه اکنون اشتغالزایی دارد و با جهانی شدن نام روستا اکنون مهاجرت معکوس یکی از بارزترین اتفاقاتی است که در این روستا انجام می‌شود. روستا‌هایی که جوانانش سرشان را بالا می‌گیرند و با غرور می‌گویند که اهل این روستا هستند.
وی افزود: دو ماه بیشتر تا پایان سال جهش تولید باقی نمانده و عینی‌ترین بخش تولید در حوزه فرهنگ همین صنایع دستی و هنر‌های سنتی کشور است که در ۳۱ استان، گنج‌های بی انتهایی در پهنه جغرافیایی ایران وجود دارد و بخشی از این جغرافیای خاکی نیست که در آن هنر‌های صنایع دستی یافت نشود.
معاون صنایع دستی وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری با اشاره به شیوع کرونا در سال ۹۸ و ضرر و زیان ناشی از شیوع این بیماری در کشور گفت: شاید یکی از بخش‌هایی که بیشترین آسیب را در دوران کرونا دید، صنایع دستی بوده است چرا که تمامی بازارچه‌ها و نمایشگاه‌های ما تعطیل شد و صادرات چمدانی ما به صفر رسید که اگر بنیاد‌هایی مثل بنیاد‌های برکت پای کار نمی‌آمدند و سایرین دست یاری ما را نمی‌گرفتند وضعیت هنرمندان ما اکنون بسیار بدتر از این بود.
خانم محمودیان افزود: این حمایت‌ها برای حفظ اشتغال پایدار و جلوگیری از بین رفتن کسب و کار‌هایی که با خون دل به اینجا رسیده اند بسیار لازم و ضروری است و مطمئنم که این تسهیلات می‌تواند نقش بسیار مهم و ارزنده‌ای داشته باشد، زیرا ۷۵ درصد جامعه صنایع دستی کشور را بانوان بی سرپرست، بدسرپرست یا خودسرپرستی تشکیل می‌دهند که همواره مظلومانه در سکوت فقط تولید کرده اند که باید تلاش کنیم همواره روی پای خود بایستند و نباید بگذاریم که کارگاه‌های آن‌ها بسته شود.
معاون صنایع دستی وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گفت: صنایع دستی، اسم رمز اقتصاد مقاومتی است، براساس تمام شاخص‌ها درون زا، برون گرا، عدالت محور، فقرزدا و محرومیت زداست و امیدواریم که در روز‌های پایانی سال جهش تولید، دوباره بتوانیم شاهد رونق صنایع دستی در داخل کشور و در سپهر هنر جهانی باشیم.